Heemland - Berichten

Waarschijnlijk toch vooral vanwege de publieke verontwaardiging over het voorstel tot het verplicht invoeren van Turks als lesvak in het onderwijs bij de Majella Mavo te Utrecht, is door de bedenker van dit plan, directeur Van der Vught gisteren alsnog van deze verplichtstelling afgezien.

Vanuit de Tweede Kamer en bovenal uit het land, de mailacties van NieuwRechts en jonge fortuynisten, zijn de reacties fel geweest op dit plan van zogevoelde vijandigheid tegen de Nederlandse cultuur en de belangen van de betrokken autochtone Nederlandse leerlingen

Volgens de wet schijnen dit soort plannen van schooldirecties toegestaan te zijn. Minister Maria van der Hoeven en de Onderwijsinspectie zagen geen bezwaren tegen het plan, en zagen er van af bedenkingen te uiten of hadden die niet. Opperste waakzaamheid ter zake van vijandigheden tegen de Nederlandse taal en cultuur blijft dus geboden.

Spijtig genoeg moeten we dulden dat bij wet in het basisonderwijs en het middelbaar onderwijs het Engels als verplicht vak ingevoerd is en op universiteiten in diverse leergangen docenten reeds verplicht worden hun vakken in de Engelse taal te onderrichten.

Als nationaalgezind forum Heemland willen we onze Nederlandse eigenheid in het onderwijs bewaken en zullen we ons tegen zulke slechte wijzigingen blijven keren.

De redactie, 11 november 2003

Loonakkoord stelt afbraakplannen even uit

Met hun toezegging van het bevriezen van de lonen volgens het najaarsakkoord van 2003 hebben de werknemersvakbonden vooral uitstel maar nauwelijks afstel bereikt van de afbraakplannen van het rechtse kabinet inzake de sociale zekerheid. Er is door deze vakbonden ook niet op andere zaken ingezet zoals prijsmatiging door het bedrijfsleven en bevriezing van de kosten van nutsvoorzieningen, premies voor ziektekosten, huren en overheidsheffingen.

Het gevolg van deze blinde onderhandelingsstrategie is dat de burgers geen enkele lastenverlichting krijgen voor hun loonoffer of voor de bevriezing van hun pensioen of uitkering . Dat is schrijnend nu vele huishoudens amper kunnen rondkomen door de gestegen kosten van de afgelopen vijf jaar, waarin de kosten van het levensonderhoud en de woonlasten nagenoeg verdubbeld zijn.

De redactie, 15 october 2003

Versnelde afbraak van de solidariteit

Per omgaande is heden door het kabinet besloten om de bestaande vervolguitkering van twee jaar bij onvrijwillige werkloosheid af te schaffen met ingang van maandag volgende week. Dit houdt in dat de betrokken werklozen meteen hun vervolguitkering verliezen of beperkt zien indien hun partner of zijzelf nog een ander inkomen of enig vermogen, bij voorbeeld een woning, bezitten.

Dit is de eerste concrete daad waarmee het kabinet Balkenende voor de dag komt. Het ligt in lijn met de regeringsverklaring waarin aangekondigd werd dat de overheid zich van haar sociale verplichtingen jegens modale en bovenmodale huishoudens wil ontdoen onder het motto dat de mondige burger meer eigen verantwoordelijkheid op zich moet nemen. In werkelijkheid heeft de overheid het geld vooral nodig om de eigen kas op orde te krijgen en voor het bekostigen van de voorzieningen en maatregelen om de gevolgen van de massale immigratie en multiculturele veranderingen op te vangen en te beheersen.

Voor wie nog mocht twijfelen aan de daadkracht van dit kabinet om de solidariteit met bovenminimale huishoudens tot het uiterste te beperken en om de burger uit te kleden waar maar mogelijk is, is nu gewaarschuwd voor het vervolg in de troonrede en miljoenennota op komende prinsjesdag.

De redactie, 8 augustus 2003

Kabinet Balkenende II stelt zich op
in lijn met de paarse traditie

De 'linkse' klaagzang dat dit 'rechtse' kabinet bezig is met sociale afbraak, miskent dat de voorgenomen herzieningen in de sociale zekerheid, waaronder de herkeuring - volgens een strenger, nieuw in te voeren WAO-regiem - van arbeidsongeschikten jonger dan 45 jaar, slechts een volgende stap zijn op weg naar een staat met minimalistische sociale stelsels bij terreinen van overheidszorg, waartoe Lubbers en Kok al vanaf begin jaren '80 de aanzetten gaven en waar ze nadien straf mee doorgingen.
Het past geheel in het neoliberale, paarse beleid dat de onderlinge solidariteit wil beperken tot een sociaal vangnet op bijstandsnivo en dat de overheid in de gelegenheid stelt om zich van verantwoordelijkheden jegens gewone nederlanders op tal van publieke terreinen weinig aan te trekken.
Solidariteit betreft dan nog slechts een neerwaartse solidariteit van hoog naar laag en kent geen betamelijke wederkerigheid meer bij tegenslag voor de middengroepen en hogere inkomens. Deze beperking van het solidariteitsbegrip is door de PvdA de afgelopen decennia volop ondersteund. Het verlies aan ondermeer sociale zekerheid is een onderdeel van de prijs die de autochtone, modale bevolking betaalt voor de door de gevestigde elite ooit begeerde 'open' multiculturele samenleving met haar krachtige bevolkingsaanwas en sterk groeiende beroep op voorzieningen op allerlei gebied.

Het pleiten voor strenge loonmatiging in de marktsector, waartegenover van overheidswege geen afgedwongen prijsmatiging of algemene lastenverlaging staat, zou bij een regering met PvdA niet minder geweest zijn. Ook had deze linkse partij nog extra lastenverzwaringen voor de middeninkomens in het verschiet zoals een huurbelasting voor mensen met een inkomen boven de ziekenfondsgrens.
In ieder geval biedt dit kabinet zonder PvdA nog een beetje lastenverlichting aan alle huishoudens door het afschaffen van het gebruikersdeel van de OZB wat aan huurders en eigenaren gelijkelijk ten goede komt.
Samenvattend kan voorlopig gesteld worden dat dit rechtse kabinet toch iets beter lijkt te letten op een billijke verdeling van de lasten die de particuliere huishoudens worden opgelegd, dan een kabinet met links. De burger wordt overigens veel te zwaar belast terwijl bij de overheid zelf meer is te bezuinigen en bij het bedrijfsleven veel is te halen, met name valt dan te denken aan maatregelen in de buitensporig verrijkte zakenwereld van vastgoed, bouwen en wonen.

De redactie, 12 en 15 juni 2003

Voor eerdere kritiek op het te vormen kabinet Balkenende (met of zonder PvdA) zie: "Sociaal-economische oorlogsverklaring aan de middenklasse", te lezen onder "Slechte sociale politiek".

Sociaal-economische oorlogsverklaring

Het komende christen-socialistische kabinet Balkenende II wil aan de Nederlandse middenklasse de financiële noodtoestand opleggen met zijn voornemens bij deze kabinetsformatie.

Voor 20 miljard euro aan bezuinigingen en lastenverzwaringen stelt de komende regering in het vooruitzicht, voornamelijk neer te leggen bij de middengroepen. Die worden door 'de politiek' bevonden dat ze gedurende de afgelopen tientallen jaren nog niet genoeg geplunderd zijn door enorme huurstijgingen, verzwaringen van woonlasten en andere vaste lasten, huizenprijsexplosies en andere koopkrachtuithollingen door de aanhoudende, gierende inflatie. Men vergelijke maar alle prijzen uit 1998 in guldens met de prijzen van nu in euro's !; nominaal ongeveer dezelfde bedragen: dus met een koopkrachtverlies van meer dan 55 %, maar Nederlanders wordt doodleuk verweten dat ze niet kunnen rekenen. Er kan van de overheid nog meer bovenop, haar plundertocht kent geen maat.

Opgeroepen wordt tot een algemene loonmatiging net als in de tachtiger jaren, al dan niet op te leggen met een centraal loonakkoord zoals het toenmalige Sociaal akkoord van Wassenaar, waar de Nederlandse bevolking in die jaren onder leed, mede ter bekostiging van de massale immigraties en de verdere offers voor de zegenrijke vestiging van de neoliberale 'multiculturele samenleving'. Uitkeringen werden veelal jarenlang bevroren, voorlopig worden ze nu gecompenseerd voorzover het de selectief berekende officiële inflatie betreft (naar Europese maatstaf berekend ligt de Nederlandse inflatie al 1 % hoger dan de officiële). Hetzelfde dwangscenario van een soort sociaal akkoord herhaalt zich dus, natuurlijk mede ingegeven voor de versterking van de integratie.

Deze keer worden voor de komende regeerperiode tot voorjaar 2007 forse loonmatigingen ingeboekt met een totale opbrengst van 4,4 miljard euro, worden de zorgpremies extra opgehoogd met een bedrag van 2,5 miljard euro en gaat de ecotax weer omhoog.

Eveneens komen er forse huurverhogingen aan ten bedrage van miljarden, uit te voeren middels òf algemene huurprijsstijgingen op te leggen via de woningcorporaties en particuliere verhuurders, òf invoering van een huurbelasting voor die huurders, welgeteld betreft het naar schatting 725.000 huishoudens, die - ondanks alle doorgevoerde grote huurstijgingen in het verleden - nog steeds de euvele moed hebben dat ze 'scheefwonen', dat wil zeggen dat ze gemiddeld 'slechts' 18 % van hun inkomen voor hun eenvoudige huurwoning betalen, foei toch !?

Ook eigenwoningbezitters krijgen bij volgende aanpassingen op 1 januari 2005 van het eigenwoningforfait van hun veelal tegen woekerprijzen gekochte woningen een sterke belastingstijging vanwege dit forfait.
Degenen echter die hun hypotheek afbetaald hebben, ontsnappen aan betaling voor het eigenwoningforfait dankzij het CDA zoals al het plan was onder het kabinet Balkenende I. Voor hen vervalt deze woonbelasting. Deze gefortuneerden die vaak tot de bovenlagen in de maatschappij behoren, worden voortaan fiscaal vrijgesteld van bijtelling van het eigenwoningforfait.

Het wonen moet voor de bovenminimale inkomensgroepen akelig duur en een uiterst schaars goed blijven, zodat het bouw-en-woonkartel en de overheden zich kunnen blijven verrijken, zichzelf bedienend met het toepassen van steeds weer nieuwe en oude kunstgrepen. Desnoods zorgen ze ervoor dat - net als in het verleden - lange tijd lekker de nieuwbouw stagneert of de immigratie klimt !

de redactie, 2 april 2003

Terugblik op de verkiezingen

De verschuivingen bij de stembusuitslagen van 22 januari jongstleden vergeleken met die van 15 mei vorig jaar wijzen bij ontleding van het beschikbare cijfermateriaal helemaal niet op een massale zwenking van de burgers van rechts naar links zoals door de meeste media luidruchtig verondersteld is, waar dan Wouter Bos veel toe zou hebben bijgedragen door zijn uitstraling van zogenaamde openheid. Dit laatste was voor de oplettende bekijker van de televisiereportages al sterk de vraag; Bos ging weliswaar in gesprek met kiezers, maar zodra hij de wind van voren kreeg en merkte niet te overtuigen liet hij het praten met de aangesprokene erbij zitten om zich schielijk tot een ander te wenden of zich te richten op zijn begeleiders.

Nu de cijfers. Van de stemmers op de PvdA op 22 januari had hiervoor 15 % helemaal niet gestemd: dit aantal van 400.000 stemmen is goed voor 7 zetels. Terwijl van de LPF-aanhang van 15 mei 2002 slechts 6 % met zijn stem naar de PvdA is overgestapt, zijnde 100.000 kiezers, is maar liefst ruim 24 % niet meer naar de stembus gegaan. Dat zijn ook 400.000 burgers die het voor gezien hielden, ernstig teleurgesteld als ze waren over wat de politiek in het algemeen en meer in het bijzonder de LPF-club van Ed Maas voor hen nog kon betekenen.

De teleurgestelden in de LPF zijn niet massaal overgelopen naar links zoals door het commentariërende journalistendom verkondigd is ter verklaring van het zegerijke herstel van de PvdA. Die ontgoochelde mensen zijn gewoon weggebleven. Het linkse herstel kwam van de in buurthuizen, bij verenigingen en andere gelegenheden opgetrommelde kiezers, waarschijnlijk vooral van heel veel allochtonen die vorig jaar niet waren komen opdagen. De politieke ommekeer is dus geen gevolg van grote wijzigingen in politieke opvattingen onder het kiezersvolk maar door grote veranderingen in het soort mensen dat bij deze verkiezing zijn stem uitbracht. Veel meer allochtonen kwamen opdagen en veel meer autochtonen bleven juist weg bij deze verkiezing van 22 januari.

De LPF moest het voor de nog behaalde zetels grotendeels hebben van de 26 percent van zijn eerdere stemvolk die òf behoort tot groepen burgers aan de rechter kant van de VVD wat betreft amerikanisme, kapitalisme en beduchtheid omtrent hun belangen (ongestoorde bevoorrechting van hun vastgoedbeleggingen en activiteiten, bescherming van hun bezittingen tegen waardedalingen en criminaliteit), - deze burgers kunnen de vaste aanhang gaan vormen van de huidige LPF -, òf erop stemde om andere beweegredenen, zoals nationalistische: ‘eigen volk eerst’, en de lijst nog één keer het voordeel van de twijfel gunde. Diezelfde twijfel van volksgezinde kiezers leidde bij de enige weken later gehouden provinciale statenverkiezingen tot een verdere daling van de LPF in de kiezersgunst.

Onzes inziens heeft de LPF de afwending van de kiezers goeddeels aan zich zelf te wijten. Sociaal-economisch worden de ontwaakte kwade burgers, vaak voormalige stemmers op de LPF, immers door het kabinet Balkenende I en door het in de maak zijnde roodgroene kabinet Balkenende II volledig vergeten. Sociaal-cultureel doen het zwalkende gedrag van Nawijn e.a. en de krankzinnige voorzichtigheid waarmee vijandige alloculturele uitingen tegemoet worden getreden, (van aanpakken is geen sprake !,) het ergste vrezen voor wat betreft wenselijke ombuigingen in politiek en cultuur. Herstel van vertrouwen in het politieke, economische establishment zal er, indien overheid, bedrijfsleven en regering zo doorgaan, niet komen.

17 maart 2003

Justitie discrimineert

Iman El Moumni wordt op verzoek van de landsadvocaat vrijgesproken van zijn beruchte uitspraken over homoseksuelen. Onvervolgd blijven eendere, soms ergere uitspraken over vrouwen, ongelovigen en europeanen in het algemeen.
Als reden om geen enkele radicale imam te vervolgen wordt nu zelfs gesteld dat de uitspraken gedaan zijn en worden in de context van religie. Ze zijn wellicht laakbaar maar worden niet strafbaar geacht omdat ze te rechtvaardigen zouden zijn wegens het grondwettelijke recht op vrijheid van godsdienst.

Hans Janmaat is indertijd door de rechter veroordeeld op uitspraken die discriminerend zouden zijn, juist omdat deze gedaan werden in de context van politiek. De toenmalige Zwolse rechtbankpresident mr Van den Haak, dezelfde die nu voorzitter is van de onderzoekscommissie die de beveiliging van Fortuyn evalueert**, meende Janmaat en hiermee de CD juridisch te mogen criminaliseren en demoniseren wegens diens uitspraak dat hij de multiculturele samenleving wilde afschaffen.

Terwijl godsdienst dus een vrijbrief geeft, zou politieke overtuiging juist een groot nadeel opleveren voor het in vrijheid uiten van meningen. Beide, indien verinnerlijkt, betreffen in wezen de gewetensvrijheid die dus in het ene geval maximale vrijheid wordt gegund en in het andere geval afhankelijk van de partijdige willekeur van de Nederlandse justitie maximale onvrijheid wordt opgelegd

Terecht is nu bij de Hoge Raad postuum geëist dat de vroegere veroordeling van Janmaat inzake vermeende discriminatie vernietigd wordt ! Wanneer volgt hierna eerherstel voor al de centrum-democraten die ver voor Fortuyn, vanaf begin jaren tachtig tot soms midden jaren negentig, hun sociale verantwoordelijkheid namen en opkwamen voor idealen die vaak sterk overeenkwamen met die van Fortuyn ? De golf van haat die vooral linkse politici over hen loslieten, met als gevolg maatschappelijke uitsluiting, is later nooit meer geëvenaard.

De redactie, 11 december, herzien 21 december 2002

** zie ook: "De doofpot-commissie Van den Haak" op www.theovangogh.nl/doofpot.html of www.polinco.net/poligraaf, en "Kanttekeningen bij rapport Van den Haak" op de webstek van de Alliantie voor Vernieuwing en Democratie onder www.avd-web.nl/haak.php

Stikstof uit najaarsoverleg

In het najaarsoverleg is de vakbeweging akkoord gegaan de loonsverhogingen te beperken tot hooguit 2,5 %. Dit komt neer op het niet willen handhaven van de koopkracht. De officiële inflatie wordt voor volgend jaar al op hoger geraamd (3,2 %), alle andere tarieven stijgen veel meer dan deze krappe 2,5% verhoging.
Aan een drastische loonmatiging wordt dus volledig voorrang gegeven boven prijsmatigingen van de kant van overheid en bedrijfsleven. Die laatste komen er helemaal niet; en lastenverlichtingen moeten vergeten worden !
Lokale lasten en premies voor ziektekosten stijgen erg fors. Ook de huren stijgen volgend jaar alweer: gemiddeld met 3,2 % (met een marge van 2,8 tot 5,0 procent). Gewone burgers van Nederland: tel uit je winst, de broekriem aan en hopen op niet teveel 'stikstof'.

De redactie, 28 november, herzien 7 december 2002

Slecht sociaal beleid

Bij het overleg tussen kabinet en sociale partners is van regeringszijde nauwelijks iets geboden. Integendeel, het spaarloon wordt wel verminderd, de basisaftrek voor een lijfrentepremie is afgeschaft en de waardevastheid van de pensioenen is niet veilig gesteld.

Veel burgers, ook (boven)modale, staat het water tot de lippen door de enorme prijsstijgingen onder 'paars'. Maar van lastenverlichtingen voor iedereen door bijvoorbeeld de woonlasten te verlagen wordt niets vernomen. Wel komt er een forse verhoging van de premies voor het ziekenfonds en de ziektekosten.

Instemmen met een algemene loonmatiging voor een langere periode (een soort tweede 'akkoord van Wassenaar' sluiten) staat voor het overgrote deel van de bevolking gelijk aan jezelf wederom laten beduvelen en in 'welvaart' voorgoed het nakijken hebben.

Regering en werkgeversorganisaties zullen door prijsverlagingen, het achterwege laten van indexeringen (de zogenaamde inflatiecorrecties) en zo mogelijk algemene lastenverlagingen het voorbeeld van matiging moeten geven. Pas dan kan de inflatie afnemen en kunnen burgers het gevoel krijgen dat er na de vernaggeling door paars (inbegrepen het CDA !) nog een beetje rekening met hen wordt gehouden. Wordt dit nagelaten dan zal de opmars van een 'links'-populistische beweging onstuitbaar kunnen blijken, na het debâcle van de LPF.

Ten onrechte wordt door veel kiezers de hard-linkse SP thans voor populistisch aangezien. Ondanks dat de partij soms goede ideeën en plannen toont, zal een regeringsdeelname van de SP voor gewone nederlanders in een geweldige ontgoocheling eindigen. De partij zal hun forse lastenverzwaringen vragen en zeker niet de noodzakelijke lastenverlichting geven. Er wordt voor minstens 2,25 miljard euro aan extra te heffen inkomstenbelasting door de SP aangekondigd, onder meer voor haar dirigistische integratiebeleid van gedwongen menging, (getiteld: 'Van apart naar samen, deltaplan voor een geïntegreerde samenleving').

Terugkijkend op strategisch akkoord, regeringsverklaring, troonrede, miljoenennota, algemene beschouwingen en de huidige opstelling van het demissionaire kabinet stellen we vast dat onze kritiek nog veel te mild was: 'de politiek' heeft weer een schandelijk staaltje van valsheid laten zien, waar het land open blijft staan voor mensen uit alle windstreken met inbegrip van hun culturen, religies en gewoontes welke anti-nederlandse opstelling door de koningin zelfs een 'waarde' genoemd wordt in de troonrede, maar zorgen om schaamteloze prijsopdrijvingen, zelfverrijkingen, inflatie, koopkrachtverlies, schofterige bedrog jegens vele honderdduizenden kleine beleggers, verzekeringnemers en startende woningkopers, en ander onrecht (, ook op immaterieel vlak) te enen male ontbreken.

De redactie, 12 november, herzien 7 december 2002

Kabinetsval

De val van het kabinet Balkenende wordt op zichzelf door de redactie ten principale niet erg betreurd. Het voorgestelde beleid en de gepresenteerde plannen hadden niet onze ruime instemming, noch sociaal-economisch, noch sociaal-cultureel. We verwijzen naar onze eerdere berichten hierover, waarbij wij stelden dat veel zaken niet ter hand worden genomen, dat teruggedeinsd wordt voor een volksgezind (dus niet-liberalistisch) krachtig ander beleid, dat verkeerde keuzes zijn gemaakt, het economisch slechte tij eenzijdig op de al zwaar beproefde middenmoot der bevolking wordt afgewenteld (waar de minima en de beter gefortuneerden ontzien worden), de overheid zelf maar weinig bezuinigt en het bedrijfsleven dat zich slecht heeft gedragen, ongemoeid wordt gelaten.

De aanleiding van de val is het blijk van voortdurend gebrek aan eendrachtige samenwerking van de onderscheiden geledingen van de lijst LPF. Overmatige persoonlijke ambities en de afwezigheid van voldoende bindende factoren, gedeelde politieke geschiedenis en ideële grondvesten hebben deze partij gekraakt. Dit alles is zeer schadelijk voor de mogelijkheden om op de korte duur nog gedegen publiek weerwerk te kunnen leveren tegen de gevestigde politiek, wat Pim Fortuyn zo bijzonder graag had willen doen.

Het getuigt van een wonderlijke politieke naïviteit dat men binnen geheel deze nieuwe partij die vanaf haar aanvang zo liefdevol gekoesterd en geknuffeld is door de media en door sommig sympathiserend zakenleven, en later door de gevestigde politiek van de rechter zijde, nu zijn kansen zo zeer vergooid heeft en telkens is blijven denken dat men onmisbaar was en krediet eindeloos verstrekt zou worden.

Had men zich bij de lijst LPF even verdiept in de Nederlandse geschiedenis van de afgelopen tientallen jaren, dan was men op de hoogte geweest van de grote maatschappelijke tegenkrachten die gemobiliseerd worden tegen elke poging tot verandering van de publieke opinie en de machtsverhoudingen. Maar het ontbrak bij vele fortuynisten aan de wil om hun licht op te steken, een soort basisfilosofie te ontwikkelen en de nodige zelfbeheersing te betrachten. De LPF kan zichzelf hierop middels zelfbezinning aanspreken, maar het is zeer de vraag of haar voormalige kiezers er nog vertrouwen in terug kunnen krijgen.

Het verzet tegen het establishment en de kansen om tot een nieuwe politiek te geraken en het publieke debat open te gooien hebben door het kraken van de LPF een douw gekregen die zich slecht laat herstellen. Gevreesd mag worden voor een terugslag op het vrije denken in de openbaarheid. In die zin is de kabinetsval bepaald 'geen zegen voor het land', maar droevig.

De redactie, 16 october 2002

Klassiek Paars Plunderen

Met het kabinet Balkenende heeft zich een derde tijdvak van neoliberaal regeren aangekondigd, na de perioden Lubbers en Kok. Weer worden velen uit de middengroepen zoveel mogelijk financieel kaal geschoren. Er wordt een beroep gedaan op loonmatiging omdat de ‘hoge’ arbeidskosten ons land uit de markt zouden prijzen. Maar aan de oorzaak van het vragen om loonsverhogingen, te weten de hoge werkelijke inflatie en buitensporige woonlasten, wordt door deze regering helemaal niets gedaan.

Voortijdig uitgelekt is dat "Een gezin met een modaal inkomen (bruto 28.910 euro per jaar) dat volgend jaar het spaarloon en de lijfrenteaftrek in rook op ziet gaan, gaat er 1,25 procent op achteruit. Tweeverdieners met kinderen komen een half procent in de min. 'Het slechtst' af is een kostwinnergezin met een inkomen van twee keer modaal. Dat ziet de koopkracht met 1,75 % afnemen. Maar AOW'ers en een gezin dat rond moet komen van een minimumloon zijn 'het beste' af."

Kortom, er wordt fors genivelleerd bij de modale tot tweemaal modale inkomensgroepen van de middenlaag, terwijl precies eender als onder de kabinetten Lubbers en Kok, de beter gefortuneerden bij de bezuinigingen geen strobreed in de weg wordt gelegd en deze in de tweede tijdshelft van Balkenende beloond worden met de afschaffing van de onroerendzaakbelasting voor eigenaren en de vermindering van het eigenwoningforfait bij hypotheekafbetaling. De gefortuneerde standen worden alweer ruim bevoordeeld, mede door fiscale denivelleringen. De ‘politiek’ kent haar profitariaat en laat met haar neoliberale maatregelen nog sterker de kapitalistische zweep over de anderen leggen.

Net als voorheen gloort er geen licht voor hen. Bovendien hebben ze met name bij pech onderweg tijdens hun ‘levensloop’ betutteling en afroming te dulden. Voorgoed verwezen naar de maatschappelijk verkeerde kant. Een voorbeeld hiervan is het financiële verhaal van de genoten bijstand van een ex-partner op de gewezen echtgenoot. Andere voorbeelden zijn de fiscale tweedelingen tussen werkenden enerzijds en gepensioneerden en arbeidslozen anderzijds, tussen huurders en wooneigenaren, enzovoorts.
Voor de mindere standen is er een overvloed aan bedilzucht. De ‘verlofknip’ van de levensloopverzekering is zo'n typisch politiek bedenksel om mensen te wringen in enkele voorgeschreven leefpatronen volgens welke christendemocraten vinden dat geleefd moet worden. Juist dat voorschrijven van meningen en gedrag wordt toch door het gros van de kiezers uitermate verfoeid, en is op 15 mei afgewezen, of niet soms ??

Bekend is nu dankzij het ‘lekken’ dat 464.000 allochtone "oudkomers" geen enkele behoefte gehad hebben om zich van de Nederlandse taal, cultuur en gewoonten op de hoogte te stellen en zich deze eigen te maken. Deze groepen hadden dus merendeels geen enkele zin in integratie of assimilatie. Wie voelt er dan nog voor een kostbare inhaalslag om deze segregatie op te heffen ? Het lijkt er veel meer op dat de voltooide segregaties maatschappelijk onomkeerbaar zijn.

Wat ook blijkt is dat de uitverkoop van gemeenschapsbezit voortgaat, zoals de (gedeeltelijke) verkoop van de luchthaven Schiphol en van energiebedrijven. Het geld dat dit oplevert, vloeit wederom niet naar de burgers maar richting overheid die het in bodemloze putten mag stoppen zoals voorheen, (hieruit zijn de massale immigraties betaald).

Er is nog geen begin van een antwoord geformuleerd op de diepe crisis waarin het kapitalisme verkeert door het grenzeloze misbruik van vertrouwen, een crisis waardoor alleen al in Nederland sinds begin vorig jaar 410 miljard euro in rook is opgegaan en rond 1,5 miljoen huishoudens forse vermogensverliezen leden waarbij dit jaar al het derde op rij is. Alle zogenaamde winsten vanaf eind 1996 zijn verdwenen terwijl veel belegd geld helemaal weg is door opgelopen risicoschade, faillissementen, oplichting en wanbeheer bij ondernemingen. In de troonrede staat er geen woord over.

Wat betreft de huursubsidiëring waar het lieve bedrag van 1,7 miljard euro mee gemoeid is, wordt in wezen op de oude voet verder gegaan; voor mensen die in inkomen boven de laag vastgestelde inkomensgrens vallen, komt er niets geen vergoeding. (Beter ware het natuurlijk deze hele woonprijsopdrijvende subsidieregeling af te schaffen en de huren generiek te verlagen, zie onze pleidooien in Heemland). Om illegaal bezette goedkope woonruimte vrij te krijgen wordt tevens vermeld dat er rond 162.000 illegalen die door hun woonplek nog op te sporen zijn, in ons land verblijven. Worden de hen gebruikende huisjesmelkers en werkgevers overigens nog aangepakt in hun profijt, en wel met terugwerkende kracht ? Ook voor een nette volkshuisvesting is het uitzettingsbeleid van Nawijn echt hard nodig !

Tot slot veroorloven wij ons nog een opmerking over het gezondheidszorgbeleid en de kosten. Vers van de pers verscheen onlangs het Sociaal Cultureel Rapport 2002 waarin staat dat het merendeel van de bevolking de ziektekosten nu al erg hoog vindt en niet bereid is daar nog meer voor te gaan betalen. Dat er een verschil is tussen de waardering voor genoten geneeskundige behandeling en de tarieven is heel vanzelfsprekend: de ene ‘geniet’ maar de ander betaalt veelal onevenredig, zie de solidariteitsbijdrage. Bomhoff en de regering Balkenende gaan echter onverstoorbaar voort; er wordt vrij baan gegeven aan mogelijke kostenstijgingen met als redengeving dat de medische kunde zo veel vooruit is gegaan dat er naar verhouding meer aan gezondheidszorg besteed moet worden. Uit de plannen blijkt dat er een forse verhoging van de ziektekostenpremies met 20 % aankomt.

Alles overziend blijkt het grote ongenoegen van het volk over de overheid andermaal volkomen terecht te zijn; het wordt niet verwend maar uitgeknepen. Bovenstaande is haastig opgesteld en is derhalve onze voorlopige kijk op de Miljoenennota van dinsdag 17 september.

Vandaag 21 september terugkijkend op strategisch akkoord, regeringsverklaring, troonrede, miljoenennota en algemene beschouwingen stellen we vast dat onze kritiek te mild was: 'de politiek', waartoe nu toch ook de LPF te rekenen is, heeft weer een schandelijk staaltje van valsheid laten zien, waar het land open blijft staan voor mensen uit alle windstreken met inbegrip van hun culturen, religies en gewoontes welke opstelling zelfs een 'waarde' genoemd wordt, maar zorgen om schaamteloze prijsopdrijvingen, zelfverrijkingen, inflatie, koopkrachtverlies, schofterige bedrog jegens vele honderdduizenden kleine beleggers, verzekeringnemers en startende woningkopers, en ander onrecht (, ook op immaterieel vlak) ontbreken te enen male.

De redactie, 16 september 2002,
bijgewerkt op 21 september 2002

Open brief aan Minister Nawijn

Volkenrechtelijk advies aan Hilbrand Nawijn, minister van Vreemdelingenzaken en Integratie.

Minister Nawijn laat onderzoeken of het mogelijk is criminele Marokkanen met dubbele nationaliteit uit te zetten. Inmiddels heeft premier Balkenende gezegd dat dat niet kan en discriminatie zou zijn ten opzichte van andere Nederlandse staatsburgers. Dit laatste is volkenrechtelijk niet juist, de heer Nawijn kan gaan uitwijzen.

De dubbele nationaliteit is ontstaan, omdat Marokko in strijd met art. 6 van de Convention on the Conflict of Nationality Laws 1930 jo. art. 2 lid 1,2 van de European Convention on Reduction of Cases of Multiple Nationality zijn staatsburgers niet toestaat om afstand te doen van hun Marokkaanse nationaliteit bij langdurig verblijf in het buitenland. Nederland heeft echter in strijd met de geest van deze verdragen en ook die van de Convention on the Reduction of Statelessness, 1961 (UN Doc. A/C9onf. 9/15) gemeend alsdan ook de Nederlandse nationaliteit toe te kennen aan Marokkanen die hier langdurig verblijven in de door mij indertijd fel bestreden misvatting, dat zulks hun intergratie in de Nederlandse samenleving ten goede zou komen. Dit standpunt werd met name uitgedragen door PvdA-kamerlid wijlen mevrouw Jabaay.

Volkenrechtelijk ligt de bevoegdheid uit te maken wie het staatsburgerschap toekomt bij de staat, behoudens enige geringe beperkingen die opgelegd worden door genoemde verdragen. Onderling tegenstrijdige nationale regelingen kunnen leiden tot het verlenen van een dubbele nationaliteit. De status van personen met dubbele nationaliteit is geregeld in de voornoemde Conventie van 1930. Zo kan een staat diplomatieke bescherming van zijn staatsburger weigeren tegenover de andere staat waarvan deze eveneens staatsburger is.

Maar volkenrechtelijk moet statenloosheid worden vermeden. Volgens de Conventie on the Reduction of Statelessness van 1961 behoudt de staat het recht om zijn onderdanen hun staatsburgerschap te ontnemen, als zo'n persoon aan een andere staat diensten tegen betaling heeft verleend of zich heeft gedragen 'ín a manner seriously prejudicial to the vital interest of the state', of als hij een officiële eed van trouw aan een andere staat heeft afgelegd, danwel afdoende bewijs heeft gegeven van zijn vastberadenheid zijn trouw aan de staat af te zweren. (art. 8). Zo stipuleert Sec. 349 (a) van de United States Act van 1952 ook als reden het wegblijven uit de VS tijdens een binnenlandse opstand om zo de militaire dienst te ontvluchten. De Engelse minister van Binnenlandse Zaken kan volgens Sec. 20 (4) van de nationaliteitswetgeving iemand zijn staatsburgerschap ontnemen die Her Majesty door daad of woord ontrouw geworden is.

Al in de Convention Relating to the Status of Stateless Persons van 1954 werd gesteld, dat de statenloze zich evenwel dient te houden aan de wetten en maatregelen tot behoud van de openbare orde in het land van verblijf. Daartegenover moet het land van ontvangst hem veelal dezelfde behandeling geven als zijn staatsburgers op privaatrechtelijk terrein. Uitwijzing van statenlozen kan alleen als zij een gevaar opleveren voor de openbare orde en op grond van rechterlijk vonnis, maar zij mogen niet worden afgevoerd (refoulé) naar een gebied waar hun leven of vrijheid op grond van hun etniciteit, religie of politieke opinie gevaar loopt. Anderzijds is uitzetting (expulsion) geen strafmaatregel, maar een tenuitvoerlegging van een recht dat de staat toekomt. De uit te zetten persoon hoeft niet per se een recht op verweer toe te komen, maar mag anderzijds ook niet worden vastgehouden (compulsory detention), behoudens in gevallen dat hij weigert te vertrekken of wil onderduiken.

Uit bovenstaande blijkt dat Nederland met gerust hart de Nederlandse nationaliteit kan intrekken, indien het vindt dat criminele Marokkanen een ernstige bedreiging vormen voor de vitale belangen van de staat. Me dunkt dat zo'n vitaal belang kan liggen in de handhaving van een vreedzame coëxistentie van de diverse etnische groeperingen. Men zou de steun kunnen zoeken van de Marokkaanse gemeenschap zelf en andere etnische groepen die onder het imago van de Marokkaanse straatterreur te lijden hebben. Het aanhangen van de islam en de sharia-wetgeving kan in voorkomende gevallen ook een bewijs opleveren van trouw aan een ander staatsbestel dan dat van de Nederlandse Staat. Met de huidige wereldwijde anti-terrorisme-wetgeving krijgt de Nederlandse overheid hierin ook meer armslag. Ook Israël ontneemt thans veelvuldig zijn arabische onderdanen hun Israëlisch staatsburgerschap.

De Marokkanen met dubbele nationaliteit verliezen trouwens niet hun Marokkaanse nationaliteit en worden dus niet statenloos. Zij kunnen gevoegelijk naar Marokko terug. Hun wacht aldaar vrijwel geen gevaar van leven of vrijheid op grond van etniciteit, religie of politieke opinie. Het gaat immers om gewone criminelen en niet om politieke vluchtelingen.

De vraag of de intrekking van hun nationaliteit discriminatoir is, moet ontkennend worden beantwoord. Immers de Staat kan ook van zijn staatsburgers met enkele nationaliteit dezelve ontnemen op dezelfde gronden. Art. 1 en 2 van The Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination van 1966 stellen uitdrukkelijk, dat niets in dit verdrag kan worden toegepast op het onderscheid dat staten maken op grond van nationaliteit tussen staatsburgers en niet-staatsburgers.

De staat mag dus ook onderscheid maken in zijn behandeling jegens staatsburgers met een enkelvoudig staatsburgerschap en een tweevoudig staatsburgerschap. Dat blijkt al uit het feit, dat het geen diplomatieke bescherming hoeft te bieden tegenover het land van de tweede nationaliteit. Omgekeerd kan worden gesteld dat staatsburgers met een dubbele nationaliteit bevoorrecht zijn ten opzichte van staatsburgers met een enkelvoudige; zij zijn positief gediscrimineerd.

De Nederlandse regering kan verdere kritiek voorkomen door erop te wijzen, dat zij niet een gehele etnische groep aanpakt - het gaat immers om een kleine groep recidivisten - en zij kan tevens besluiten om tegelijkertijd ook criminele leden van andere etnische groepen die een dubbele nationaliteit genieten uit te wijzen. Die zijn te vinden, want Nederland heeft enige jaren lang ook de dubbele nationaliteit toegestaan aan degenen die wel afstand mochten doen van hun andere nationaliteit op grond van de wetgeving van het land van herkomst. Bijvoorbeeld mensen uit de Filippijnen. Zo kan worden voorkomen dat alleen moslims worden uitgewezen en van dier zijde discriminatie op grond van religie wordt gedenonceerd.
Eerlijker is het te stellen dat de islamitische gemeenschapsopvatting strijdig is met de Europese verlichtingsidealen die ten grondslag liggen aan ons staatsrecht, maar zover zal de premier, de christen Balkenende wel niet willen meegaan.

Drs. Alfred Vierling

27 augustus 2002

ETNICITEIT, ZELFS DE NEDERLANDSE,
IS VAN WAARDE

Het voorstel van minister Nawijn (LPF) om te laten onderzoeken of criminele allochtonen uitgezet kunnen worden naar hun land van afkomst, kan rekenen op grote instemming. Dit zou een moedige stap voorwaarts zijn om de criminaliteitstoename echt doeltreffend te gaan beteugelen.
Tevens lijkt dit voorstel erop te duiden dat aan etniciteit door deze bewindsman toch een bijzondere waarde toegekend wordt. Openhartige erkenning van een nederlandse volksidentiteit op zich zelf betekent al heel wat voor verzuilde geesten. Het kan een prijzenswaardige bezinning op politieke opvattingen inluiden.

De redactie, 25 augustus 2002

DISCRIMINATIE

Het bestuur van de LPF weet van benauwdheid niets anders te doen dan wild te gaan slaan naar de conservatief Rien Boiten. Schandelijk ! Als ware hij een paria zo wordt hij behandeld, enkel vanwege vroegere politieke werkzaamheden in de late tijd van de CP en de vroege tijd van de CP'86. Het bestuur van de LPF gedraagt zich hierin precies eender als destijds het bestuur van Leefbaar Nederland toen het Pim Fortuyn uitstootte.
Het is deze schrijnende politieke discriminatie waaronder Pim leed en waartegen hij zo tekeer ging. Deze hevige verguizing leidde tot het klimaat van demonisering waarin hij vermoord werd. Na dit drama werd gedacht dat het vuige gehoon voortaan afgelopen zou zijn; een ijdele gedachte. Nu lijkt het zelfs gedaan met de politieke herverdediging van het vrije woord, voorzover hierbij nog enige moed van de LPF verwacht werd.

De redactie, 21 augustus 2002

Commentaar op de financiële en
sociaal-economische voorstellen

Het voorstel tot voortijdige verlaging van de sociale premies voor werkgevers lijkt zeer voorbarig vanwege de oplopende werkloosheid.
De afschaffing van de gehele OZB voor particulieren is niet onomstreden: veel beter zou het zijn het gebruikersdeel van de OZB voor huurwonigen én voor bedrijfsruimten af te schaffen, en niet het eigenaarsdeel van de OZB (geen bevoordeling eigenaren) zodat én de koopkracht van alle particulieren evenwichtig hersteld wordt én de totale huurkosten voor bedrijven omlaag gaan.

Hiernaast blijven algemene huurverlagingen voor zowel huurwoningen als bedrijfspanden essentieel voor koopkrachtherstel en lastenverlichting voor particulieren en midden- en kleinbedrijf, voor inflatiebestrijding en voor een terugkeer naar enigermate betaalbare prijzen op de kunstmatige 'woningmarkt'.

De roep van regeringszijde en vanuit het bedrijfsleven tot loonmatigingen slaat nergens op. Oorzaak van de hoge Nederlandse inflatiecijfers, die bepaald niet de gehele geldontwaarding weerspiegelen (kijk naar de torenhoge prijsopdrijvingen sinds vele jaren op de 'woningmarkt'), ligt bij regering en werkgevers zelf. Ze mogen zich niet verschuilen achter de Europese Centrale Bank (ECB), onder het mom van monetaire onmacht omdat men het rentewapen niet kan hanteren.

Van regering en werkgeversorganisaties zal door prijsmatigingen en zo mogelijk lastenverlagingen het voorbeeld moeten komen. Pas dan kan de inflatie afnemen. Instemmen met een algemene loonmatiging voor een langere periode (een soort tweede 'akkoord van Wassenaar' sluiten) staat voor het overgrote deel van de bevolking gelijk aan jezelf wederom laten beduvelen.

Redactie, 12 en 19 augustus 2002

Zorgen om de economie

Eindelijk blijkt er toch nagedacht te worden over de financieel bedroevende toestand waarin veel huishoudens verzeild zijn geraakt door het slechte financieel-economische beleid van de paarse regeringen waarvoor oud-minister Zalm al die jaren de politieke verantwoordelijkheid droeg. Eindelijk is het probleem benoemd, nu nog de duidelijkheid en daadkracht ?

Sommigen in zakenwereld en bedrijfsleven hebben op een afschuwelijke wijze hun beurzen gespekt ten koste van veel argeloze burgers, daarbij volop misbruik makend van het heilig geloof van allerhande (neo)liberale politici van links tot rechts in een 'eerlijke' werking van de zogenaamde 'vrije markt', politici die voor het veroorzaken van de financiële ramp bepaald niet vrijuit gaan, getuige bij voorbeeld de opstuwing van de huizenprijzen, - ook beleidsmatig -, de uitverkoop van zeer veel staatsbezit inclusief nutsbedrijven en de veilingen van UMTS-licenties tegen waanzinnige bedragen die de gehele Europese telecom-sector naar de afgrond gebracht hebben.
Het gevolg van de 'liberalistische' handelswijze van politiek en bedrijfsleven is dat niet alleen veel particulieren getroffen zijn, beroofd van hun kapitaaltje en pensioenvooruitzichten, maar de gehele financieel-economische wereld door ontsporingen, faillissementen en schandalen in een diepe vertrouwenscrisis is beland.

Terecht merkt de nieuw aangetreden minister Heinsbroek (LPF) nu op dat het afgesloten regeerakkoord in het geheel niet toegesneden is op deze financiële ramp en vraagt hij derhalve om een onmiddellijke flinke lastenverlichting, die overigens - zoals nu voorgesteld wordt - aan minder dan de helft van de burgers (en onder hen vooral bezitters van een dure woning), noemenswaardig meer bestedingsruimte biedt. We zijn benieuwd, of en hoe deze toestand door de regering opgepakt gaat worden ?

De redactie, 4 augustus 2002

Waarheen met de LPF ?

Van een duidelijke maatschappelijke, staatkundige en economische visie van de LPF-fractie van Mat Herben blijkt tot op heden zeer weinig. In deze opzichten is er een slecht regeerakkoord gemaakt. Er is niet de wil het algemene ongenoegen te verstaan en over de huidige crisis in het kapitalisme wordt gezwegen. Herben en zijn kompanen blijken de sociaal-economische vraagstukken (waaronder een eerlijke lastenverdeling) niet te interesseren; vanuit een kortzichtige, egocentrische, ultraliberale geesteshouding of gewoon uit onbenul ?

Toch wil een fors gedeelte van haar kiezers geen 'Lubberiaans' kabinet van Zalmse moes, dat de geslaagde, huisbezittende betere standen in de watten legt en de onderklasse met subsidiesocialisme koest houdt (huur- en straks ook zorgsubsidies), maar de rest van het volk dat door 'de politiek' onbelangrijk gevonden wordt, laat barsten, een voortzetting van wat 'paars' al deed.

Deze kiezers worden andermaal beetgenomen; hiertoe stemden zij geen LPF. Zij dachten zich een volkse vernieuwingsbeweging. Nu wordt een lastenzwaar regeerakkoord hun beloning en zit de 'democratie' weer potdicht, bedankt 'antirevolutionaire' LPF ! Maar zij hebben juist een hekel aan het overbekende 'beleid' van uitwringen door de politieke zaakbehartigers van de belangen der gevestigde orde; die hebben met hen zelden of nooit rekening gehouden !

Het verleden van de personen die voor de lijst in de regering komen zoals de immigratiezetbaas Nawijn, voedt hun vrees. Welgesteld als de LPF-bewindslieden bijna allemaal zijn, komen deze zo uit de loges van overheidsbestuur en zakenwereld. Pim zou zic h in z'n graf omdraaien als hij vernam dat uitgerekend de liberaal-socialistische econoom Bomhoff die nooit wars was van omvangrijke multiculturele migraties met inbegrip van de gevolgen ervan en die Pim's politiek maar fout vond, nu vice-premier voor de LPF wordt !

"In de geest van Pim Fortuyn" denken en handelen betekent toch niet dat de LPF als een gevleide schare fortunistische kamerleden achter Balkenende en Zalm aan gaat lopen ?

De redactie, 26 juni 2002, 15 juli 2002

GEMISTE KANSEN

Wat er ondermeer niet stond in het regeerakkoord:

- inflatiebestrijding en koopkrachtherstel, bijvoorbeeld door lastenverlagingen en het afschaffen van automatische prijsindexeringen.
- herstel van de betaalbaarheid van nutsvoorzieningen door verlaging van de toegepaste tarieven van BTW en ecotax.
- herstel van publieke zeggenschap over monopolieachtige en netwerkvaste nutsvoorzieningen (deliberalisering).
- versterken van toezicht op het bedrijfsleven, ondermeer vanuit het ministerie van Economische Zaken.
- onderzoek en bestraffing (ook financieel) van misstanden en wangebruiken in het bedrijfsleven.
- opheffen van de immuniteit van de overheid zodat politici en bestuurders aansprakelijk te stellen zijn.
- bestrijden van het aantasten van de klassieke grondrechten, met name van de vrijheden van meningsuiting, vereniging en vergadering.
- invoeren van vormen van directe democratie ondermeer via laagdrempelige volksinitiatieven.
- ontnemen van het Nederlands staatsburgerschap aan al wie beschikt over een dubbele nationaliteit (dat zijn er wel bijna 850.000 !).
- bevorderen van doeltreffende repatriëring door gepaste maatregelen, waartoe de verspilde gelden aan subsidies voor integratie van jaarlijks 1,5 miljard euro zijn in te zetten.
- afschaffen van de huursubsidiëring en opleggen van algemene huurverlagingen zodat woongelegenheid betaalbaar wordt.
- opheffen van de fiscale discriminatie tussen huurders en woningbezitters door de eigenwoning onder te brengen in box 3 van de inkomstenbelasting: dus schrappen van de vermogensvrijstelling voor de eigen woning én van het eigenwoningforfait.
- belastingvrijstelling van een forse vermogenssom (mede bedoeld als oudedagsvoorziening) in box 3 voor huishoudens die geen eigen woning bezitten.
- afschaffen van de hypotheekrenteaftrek voor woningen in het buitenland.
- aanpakken van het bouw- en woonkartel en de bouwfraude.
- belasten met terugwerkende kracht van de overwinsten in de gehele woningmarktsector ten bate van huurders en kopers van eigen woningen.
- aanpakken van het uitbuiten van de woningnood, zowel wat betreft de hoge kosten als inzake de magere kwaliteit.
- verlagen van de BTW op nieuwbouwwoningen van 19 % naar 4 % overeenkomstig het laagste tarief elders in Europa.

De redactie, 3 juli 2002, nadien tussentijds aangevuld.

Zorg om de zorg

De hierboven vermelde twijfels over de LPF blijken zeer terecht. De plannen voor de financiering van een nieuw zorgstelsel, die voor een huishouden van twee volwassenen zouden uitkomen op ongeveer E 200,- per maand aan ziektekostenpremie exclusief een werkgeversbijdrage van nog eens hetzelfde bedrag per maand (aldus de Volkskrant van vandaag; de NRC meldt overigens wel wat minder, te weten E 133,- per maand), zijn bepaald zorgwekkend.
Of niet-werknemers (kleine zelfstandigen, gepensioneerden e.d.) deze totale zorgpremie van E 400,- per maand (dat is meer dan de huidige gemiddelde ziektekostenverzekering voor een gezin) ook moeten neertellen, wordt niet vermeld ? Ook is allerminst duidelijk of de kinderbijslag afgeschaft gaat worden ? Wat wel duidelijk wordt, is dat er - ondanks de ontkenning ervan - feitelijk een extra bureaucratie in het leven geroepen wordt voor de toekenning en de verstrekking van zorgsubsidies aan miljoenen burgers die deze hoge zorgpremies niet kunnen betalen.

Met grote weerzin denken velen aan het bedelwerk voor het aanvragen van huursubsidie. De huursubsidiëring met haar uitkeringsfabrieken, een subsidiëring die bij Pim Fortuyn hevig verzet opriep vanwege alle kwalijke verschijnselen, blijkt nagebootst te gaan worden in de vorm van een zorgsubsidiëring, met eendere bureaucratie, afhankelijkheid en betutteling.
Mat Herben blijkt het allemaal niet te kunnen schelen, want hij is niet in het geweer gekomen om de funeste huursubsidiëring afgeschaft te krijgen ! Mat heeft alleen haast, waarvoor eigenlijk ? Nooit had Pim het in z'n hoofd gehaald nu iets dergelijks ook nog bij de gezondheidszorg te verzinnen ! Maak dan een wetsvoorstel met een premieheffing die proportioneel afhankelijk is van het huishoudinkomen en opklimt tussen een betrekkelijk hoge minimale en lage maximale bijdrage, inbaar als en te vergelijken met de 'ouderwetse' volksverzekeringen.
Speerpunt bij Pim was juist het afschaffen van zulke verziekende vormen van inkomensafhankelijke subsidiëring !!

Het heeft er trouwens alle schijn van dat weer degenen die het volle bedrag moeten betalen aan zorgpremies, hiermee fors aan de zorgsubsidies van anderen meebetalen, hetzelfde verhaal als bij de woninghuren die ook gigantisch opgeschroefd zijn ten bate van woningcorporaties en verhuurders die met de woekerwinsten die ze bedingen bij gewone huurders, elders mooi weer spelen, hun zogenaamd 'sociale gezicht', en zich verrijken.
De plannen voor de financiering van de gezondheidszorg zijn, zoals nu gepresenteerd en denkend aan het wettelijk jaarlijks fors stijgen van de huren in het vergelijkbare huurstelsel, bedenkelijk.

De redactie, 20 juni 2002

Twijfels over de LPF

De tot op heden gekozen opstelling van de LPF als een soort wegbereider van een rechts-liberale regering met herintreden van de door de kiezers massaal terugverwezen paarse VVD van Zalm, die alle VVD-verlangens wel even gerealiseerd lijkt te krijgen onder CDA-leiding (dus inclusief sociaal-selectieve en ethisch-orthodoxe CDA-voorstellen), spoort niet met veel van de wensen die menig kiezer op de LPF deed stemmen.

Waar blijft het bindend volksreferendum met lage drempel middels volksinitiatieven ?, meteen al weer weg. Waar blijft de gekozen premier ? Maar zit er echt iemand te wachten op verkiezingen voor het burgemeestersambt of op een districtenstelsel behalve enige gevestigde grote politieke partijen zoals PvdA en CDA ?

Waar blijven voorstellen om de privatiseringen en liberaliseringen van publieke nutsvoorzieningen (energie, gas, kabel, spoor e.d.) ongedaan te maken en om de prijsstijgingen te keren ? Waar blijven algemene lastendalingen van bijvoorbeeld de huren ? Hoe worden woongelegenheid en andere zaken beter en goedkoper ?
Waarom worden spaarloon en lijfrentepremieaftrek afgeschaft ? Hoe kunnen huurders dan zelf een oudedagsvoorziening opbouwen ? Wel wordt even 8 miljard euro weggezet voor de aanschaf van de JSF en wordt de bouwwereld bediend met bestellen van asfalt en beton !
Hoe staat het echter met toezicht op fraude en prijsopdrijving ? Wordt de gewone burger weer de dupe van bezuinigen ? Gaan de kaalgeplukte modale tot tweemaal modale huishoudens wederom het gelag betalen van een soort paarse christensocialistische (fiscale) nivellering voor de 'onderklasse', terwijl de bovenlaag extra voordelig wegkomt (afschaffen van OZB en van eigenwoningforfait bij afbetaalde hypotheek) ? En waar blijft de koopkrachtverbetering en hoogst noodzakelijke inflatiebestrijding ?

Waar blijven voorstellen om de totale immigratie van niet-Nederlanders te verminderen tot hooguit 10.000 mensen per jaar. Waarom wordt het opzeggen van het Verdrag van Genêve niet aangekondigd. Het 'Deense model' gaat veel verder dan de plannen zoals die tot op heden doorsijpelen. Waarom wordt de immigratie van Turken, Marokkanen enzovoorts naar Nederland niet veel verder beperkt en wordt repatriëring niet besproken ? Steeds maakt de stijgende bevolkingsdruk allerlei voorzieningen nog schaarser en duurder dan ze al waren. Hoe wordt de overbevolking bestreden, en hoe de volte ? Hoe wordt de Nederlandse 'ruimte' weer leefbaar gemaakt ?

Fortuyn was de man van het vrije woord. Maar de LPF horen we er niet meer over; ze laat het na zijn dood over aan advocaten in plaats van voor veel grotere vrijheid van meningsuiting te pleiten door beperking van de bepalingen in de gehele wetgeving die deze vrijheid beknotten. Waarom komt de LPF niet met een plan om de demonisering die haar voorman trof, in de toekomst uit te kunnen bannen ? En waarom wordt Spong alweer in de steek gelaten ?

Waarom besloot Herben (oud-woordvoerder van Defensie) ongeveer daags na de moord op Fortuyn tot aanschaf van de JSF tegen Fortuyn's eerdere voornemen ? Is er verband met het instellen van het nieuwe bestuur met oud-militairen als Sleeswijk-Visser en Van Vuren ?

Dit zijn slechts een paar belangrijke zaken. De verwachtingen van deze nieuwe partij zijn bij veel van haar stemmers hooggespannen. Ze hopen dat er weer aandacht komt voor de autochtone nederlandse samenleving, dat haar belangen en waarden eindelijk behartigd gaan worden, dat de multicultuur teruggedrongen wordt en dat de macht van Brussel en de Europese instellingen ingeperkt wordt. Wanbestuur, fraude en zelfverrijking bij overheden en bedrijven willen ze bestraft en verhaald zien. Ook zouden de economische belangen van het bedrijfsleven veel meer in dienst moeten staan van de belangen van de burgerij. Regeren mag geen negeren meer zijn.

Maar van een duidelijke maatschappelijke, staatkundige en economische visie van de fractie van Mat Herben blijkt tot op heden zeer weinig. Herben blijken de sociaal-economische vraagstukken (waaronder een eerlijke lastenverdeling) niet te interesseren, uit onbenul ?

Toch wil een fors gedeelte van haar stemmers wil geen 'Lubberiaans' kabinet van Zalmse moes, dat de geslaagde, huisbezittende betere standen in de watten legt en de onderklasse met subsidiesocialisme koest houdt, maar de rest van het volk dat door 'de politiek' onbelangrijk gevonden wordt, laat barsten, een voortzetting van wat 'paars' al deed.

Deze stemmers worden andermaal beetgenomen; hiervoor kozen ze geen LPF. Zij dachten zich een volkse vernieuwingsbeweging. Nu wordt een lastenzwaar regeerakkoord hun beloning. Maar zij hebben een hekel aan het overbekende 'beleid' van uitwringen door de politieke belangenbehartigers van de gevestigde orde; die hebben zelden of nooit met hen rekening gehouden !

"In de geest van Pim Fortuyn" denken en handelen betekent toch niet dat de LPF als een gevleide schare fortunistische kamerleden achter Balkenende, Zalm en Wiegel aan gaat lopen ?

De redactie, 1 juni 2002, herzien 3 juli 2002

Nagedachtenis Hans Janmaat
Vanmorgen 9 juni 2002 overleed Hans Janmaat. Twintig jaar lang heeft hij onafgebroken op de bres gestaan voor het behoud van de Nederlandse samenleving. In 1980 secretaris en vanaf 18 februari 1981 voorzitter van de Centrumpartij, werd hij op 8 september 1982 na een verkiezingscampagne die overschaduwd werd door uiterst ernstige verbale en fysieke bedreigingen ondermeer van extreemlinkse knokploegen, waar de gehele partij vanaf haar oprichting bij bijna elke gelegenheid mee te kampen had, gekozen tot enig parlementair volksvertegenwoordiger voor de Centrumpartij.
De hetze, tegenwoordig demonisering genoemd, tegen de Centrumpartij en haar leden en sympathisanten, is van een voor Nederland ongekende kracht geweest, vele malen heviger dan de demonisering van Fortuyn. De Centrumpartij die zelf nadrukkelijk afstand nam van ‘links’ en ‘rechts’ in de politiek, is door de media en de politiek in de openbaarheid verguisd als "extreemrechts" en gemeden als de pest. Geen middel is geschuwd in de aanwakkering van haat tegen de partij, ondermeer door valse verwijzingen die kant noch wal raakten.

Als fractievoorzitter van de Centrumpartij in de Tweede Kamer bracht Janmaat op felle wijze de gevreesde immigraties naar Nederland ter sprake in een tijd dat er nog volop mogelijkheden waren om door middel van kritiek te trachten de veranderingen welke Nederland onderging en dewelke het land nog te wachten stonden - bij ongewijzigd vreemdelingenbeleid en bevolkingspolitiek -, te keren. Faam verwierf hij met zijn uitgebreide hekelingen van de onbelemmerde instroom van Surinamers, Turken en Marokkanen - in het kader van gezinsvorming en gezinshereniging - en met zijn aan de kaak stellen van de toen nog individueel behandelde verzoeken om naturalisatie van zogenaamd ingeburgerde buitenlanders die vaak nauwelijks Nederlands spraken en/of zelfs een criminele status op hun conto hadden.

Telkenmale hekelde hij de enorme kosten voor de Nederlandse samenleving die immigratie, opvang en integratie met zich meebrachten. Later zijn deze kosten door Pieter Lakeman in zijn boek “Binnen zonder kloppen” (blz 133) voor de periode van 1974 tot 1999, voor Turken en Marokkanen alleen al, op 140 miljard gulden beraamd.
In de negentiger jaren toen hij voor de door hem opgerichte en strak autocratisch geleide partij Centrumdemocraten in de Tweede Kamer zat, (eerst alleen en vervolgens van 1994 tot 1998 met een fractie van 3 kamerleden), legde hij de nadruk vooral op deze enorme kosten, op de algehele overbelasting van de sociale infrastructuur ondermeer verwoord met de one-liner "vol is vol", op de versterking van deze kosten en lasten door de - door het grote publiek afgewezen - massale instroom van asielzoekers en op de forse toename van de criminaliteit door de resulterende sociale desintegratie.
De financiële kosten en de maatschappelijke lasten zijn grotendeels afgewenteld op die delen der autochtone bevolking die het het minst konden tillen en die bovendien slachtoffer werden van de positieve discriminatie door de overheden, in wezen etnisch voorrangsbeleid, een term waarvan het gebruik buiten het parlement nog steeds verboden is.

Hij had een uitstekende kijk op de grote interculturele spanningen die door de gevestigde politieke orde onder het vloerkleed werden geschoven als onderbuikgevoelens, verblind als deze politieke kaste was door de multiculturele wenswereld waarvan zij veronderstelde dat deze wel door sociaal-economische verbeteringen te bereiken viel. Dit multiculturele streven werd op funeste wijze gestalte gegeven met de zwaar gesubsidiëerde stimulering van eigen etnisch-culturele organisaties, een insteek waarvan Janmaat vreesde dat deze zou uitlopen op een ware apartheid. Met name voorspeld werd de ontwikkeling naar witte en zwarte scholen. Thans zitten we metterdaad opgescheept met een onomkeerbare, onevenwichtige etnisch-culturele samenstelling van onze bevolking, die immers in de steden al bestaat uit meer dan 50 % mensen van allochtone herkomst.

Was de Centrumpartij destijds serieus tot het publieke debat toegelaten, dan waren niet alleen miljarden guldens bespaard, maar dan was een groot deel van de huidige sociale desintegratie voorkomen. Vele 'fortunistische' thema's, zoals de islamisering en de volbouw van Nederland, zijn - ook volgens Pim Fortuyn zelf - overgenomen uit het gedachtengoed van de centrumstroming, maar worden thans door diens onthoofde partij onder christen-democratisch overwicht alweer vergeten. We zijn terug bij af.

Janmaat had een moeilijk, hard karakter, versterkt door de op hem en de centrumstroming toegepaste haatcampagnes, het bedrog en geweld. Hoe er ook over zijn optreden gedacht wordt, velen zullen aan hem denken als aan een dapper man, die onder zeer zware omstandigheden de Nederlandse zaak op zijn wijze trachtte te dienen.

We hopen dat nu - na het overlijden van Hans Janmaat - hem posthuum eerherstel te beurt zal vallen gelijk Pim Fortuyn en dat de demonisering van nationaalgezind autochtoon Nederland zal ophouden en het publieke debat voor iedereen toegankelijk wordt.

Drs A. Vierling, oud-fractiemedewerker Centrumpartij,
Drs M. Giesen, oud-partijsecretaris Centrumpartij

9 juni 2002

VERKIEZINGSUITSLAG

De uitslagen van de Tweede Kamerverkiezingen van jongstleden 15 mei stemmen de redactie wel een beetje tevreden. De twee paarse, neoliberale partijen PvdA en VVD hebben elk een grote optater gehad. Naar de bevolking toe was bij beide partijen gedurende hun paarse regime sprake van een ongekend opportunistisch handelen om hun specifieke publiek van bovenlaag en bedrijfsleven enerzijds en subsidie-afhankelijke onderklasse anderzijds financieel-economisch flink te bedienen. We hoeven U slechts te herinneren aan het onrechtvaardige, selectieve nieuwe belastingstelsel van Zalm-Vermeend; denk bijvoorbeeld aan de fiscale discriminatie tussen huurders en woningeigenaren. Het verderfelijke cliëntelisme van deze beide paarse partijen heeft niet de beloning opgeleverd die ze ervan hadden verwacht. Hoe nadrukkelijk ze ook de loftrompet over hun paarse ‘welvaartswonderen’ geblazen hebben, het heeft ze niet mogen baten omdat de doorsnee-burger er helemaal niets van gemerkt heeft ! Die mocht steeds inleveren en doorzag het spel, doorvoelde het in ieder geval.

Het eveneens ‘paarse’ want tot op heden even neoliberale CDA is tot zijn eigen stomme verbazing ondanks de bijzonder slechte oppositie tegen de regeringen Kok I en II beloond doordat het vorstelijk kon meeliften op de sociaal-culturele kritiek die Pim Fortuyn op onnavolgbare wijze over het puin van paars uitstortte. Het CDA sloot dankzij de voortvarende Balkenende nog net bijtijds aan bij deze kritiek en profiteerde van de voorzichtige kiezers, waaronder ook meer dan een half miljoen buitenkerkelijken; kiezers die bij gebrek aan een duidelijk alternatief op het CDA stemden omdat niet-stemmen in de ontstane situatie slechts de partijen ten goede zou komen die ze hoe dan ook wilden afstraffen.
De erbij gewonnen stemmen van zwevende kiezers hebben het CDA naar schatting 10 zetels extra opgeleverd of meer, die anders goeddeels bij de LPF terecht gekomen zouden zijn. Ware de politieke moord op Fortuyn niet geschied, dat had zijn lijst een schitterend resultaat geboekt van zeker meer dan 30 zetels. Overigens heeft ze een fraai succes behaald.

Te hopen valt dat de lijst zichzelf bijeenpakt en er blijk van gaat geven zeer grote steun gekregen te hebben uit alle lagen van de zeer verontrust geraakte bevolking, en dan met name vanuit de eigen nederlandse gemeenschap. Deze gemeenschap is het jarenlange groffe negeren door de politieke elites van haar belangen, waarden en normen, - de algehele politieke minachting voor het ‘gewone nederlandse volk’ -, helemaal beu. Men is de multicultuur, de massa-immigratie en het belerende vingertje spuugzat !

Van redactiezijde hopen we dat de informateurs en de formateur de les van deze verkiezingen geleerd hebben en een regering vormen die met de belangen van het Nederlandse volk van hoog tot laag rekening gaat houden, ze regeert niet voor ‘de wereld’ en zelfs niet voor ‘de economie’, maar voor Nederland en zijn volk.

De redactie, 16 mei 2002

STEMADVIES ?

Met het treurige overlijden van Pim Fortuyn is er aan de verwachting dat meer recht gedaan zou worden aan de grote woede over de nooit gewenste multiculturalisering van onze samenleving, bij iedereen die gered wilde hebben wat er nog te redden viel, een plotseling einde gekomen. Van de oorspronkelijke bewogenheid van Pim Fortuyn om de volte, de inflatie en de vervreemding in Nederland te willen bestrijden, was al langzamerhand weinig meer over.
Desondanks bleef men in hem nog een beetje hoop en vertrouwen houden. Naast de dagelijkse ‘kleine’ criminaliteit en onveiligheid, zijn dit evenwel de grote blijvende problemen van de multiculturalisering waar miljoenen gewone burgers mee kampen, juist ook de Nederlandse poldervluchtelingen in hun - door enorme prijsopdrijving - 'dure' huur- en koopwoningen in saaie slaapwijken.
Daarbij vergeleken zijn de perikelen in onderwijs en gezondheidszorg, welke publieke voorzieningen om een andere inrichting vragen, van tijdelijke aard en van echt minder belang. Het bizarre is evenwel dat geen enkele politieke partij het verder nu nog heeft over volte, duurte, inflatie, geestelijke dwang en vervreemding.

Wat een godsgeschenk was die Pim niet voor de politieke kaste? Die stond borg voor een hoge verkiezingsopkomst doordat hij verschillende groepen op uiteenlopende thema's zeer aansprak. En hij zou verder keihard gaan meewerken aan een kostbare, versnelde integratie. De overgebleven Lijst Pim Fortuyn (LPF) zal liberaal (ultra)rechts zeer van dienst kunnen zijn, zonder dat men nog last heeft van mogelijk harde anti-multiculturele verlangens van Pim zelf. Zijn beraamde dood komt het politiek bestuurlijke gezag - na deze forse kiezersmobilisatie en zo vlak voor de verkiezingen - wel bijzonder goed uit.

De Heemland-redactie denkt niet dat de moordaanslag slechts toe te schrijven is aan die ene fanaat. En zelfs indien die man alleen opereerde, kon dit gebeuren dankzij het bestaande geestesklimaat met zijn verdelingen van meningen en mensen in goed en fout, met zijn verspreiding van politieke haat middels smaadroep door de gevestigde orde (met name door de 'linkse kerk'), met zijn barre repressie (aantasting van politieke vrijheden) tegen te demoniseren andersdenkenden, op wie het daarmee als het ware toegestaan wordt klopjachten te houden, tegen wie dreiging met moord en doodslag van geen belang gevonden wordt zoals weer gebleken is uit het niet willen beveiligen van Fortuyn, en bij wie na geslaagde demonisering ontnemen van burgerrechten wordt bepleit.
Eerder bleek op de democraten van de Centrumstroming deze demonisering met haar gevolg van sociale uitsluiting zeer doeltreffend te werken door het stekelige, onbehouwen voorkomen van haar voorman volop te misbruiken; iets wat bij de - bij het grote publiek - vriendelijk en eerlijk overkomende Pim, die zich bovendien sociaal goed beschermd en publicitair geliefd wist, veel moeilijker te bereiken viel. Veel mogelijke aanhangers hebben mede daardoor lak gekregen aan het nu wel erg doorzichtig geworden, hemeltergende proces van demonisering.

Na zijn dood wordt Pim thans alsnog schielijk opgenomen bij de zogenaamd 'goeden' waaronder de gevestigde orde vooral ook zich zelf verstaat, en wast men verder zijn handen in onschuld. Een macaber schouwspel, maar voor 'het politieke gezag' wel de gebruikelijke gemakkelijke weg om ervan af te komen.

Dankzij een ogenschijnlijk scherpe politieke verdeling in rechtse en linkse partijen op sociaal-economisch gebied, waar opkomen voor "ondernemende mensen" enerzijds en "minima en onderklasse" anderzijds voor de kiezer genoeg verschillen lijken op te leveren, hoeven de partijen van die echte problemen weer geen strijdpunten te maken en doen ze dat dus ook niet. De middenlagen van het Nederlandse volk, van wie vele honderdduizenden hun steden uitgevlucht zijn en van wie het leeuwendeel van alle belastingen, winsten en bijdragen vandaan moet komen, zoeken het maar uit. De politiek vindt hun geklaag, onvrede en woede zelfs totaal onterecht, zo hebben waakzaam luisterende kiezers de laatste tijd weer in alle toonaarden van deze partijen mogen vernemen.
Zo worden de gewone burgers, die al tientallen jaren lang mogen inleveren voor de politiek van dit ondernemers-rechts en dit allochtonen-links, wederom zwaar belazerd. De middenmoot wordt hoe dan ook vermalen; de te heffen lasten zoals de OZB en de prijzen blijven de pan uitrijzen en de huurverhogingen zullen jaarlijks weer aanzienlijk worden. Dat terwijl Nederland nog naar de stembus moet gaan !

Wij van de redactie hebben op dit moment voor U geen aardig stemadvies; stem wat U goeddunkt of stem gewoon niet. U zult nogmaals moeten inschikken en opschikken dat het ‘een lieve lust is’, want met wie moeten de niet aangepaste allochtonen anders streng en verplicht geïntegreerd of geassimileerd worden ?? Er is geen enkele partij die voor U, als U maar een "gewone burger" bent, zal gaan knokken voor serieuze lastendalingen, en voor terugdringen en oplossen van de overige bovengenoemde ernstige vraagstukken van Nederland.
Integendeel, er valt te vrezen dat U niet alleen andermaal financieel-economisch de duimschroeven aangezet worden, maar dat U evenzeer andermaal het sociaal-culturele gelag van de kolonisaties en integraties moet opbrengen.

De Redactie, 22 april 2002, herzien op 9 mei en 14 mei

Rouw om Pim Fortuyn

De politieke moord op Pim Fortuyn heeft alle medewerkers van Heemland in rouw gedompeld. We hebben Fortuyn, zij het niet direct persoonlijk, leren kennen als iemand die ronduit voor zijn standpunten uitkwam en voorvechter was van het vrije woord zoals hij vandaag op zijn sterfdag nog in een televisieuitzending van de islamitische NMO toonde.

Wij kunnen deze moord vooralsnog niet anders zien dan als het voorlopige sluitstuk van een jarenlange haatcampagne door de gevestigde politiek, vooral gepraktiseerd door zogenaamd politiek-correcte lieden van linkse huize, tegen de opvattingen van nationaalgezinde 'oorspronkelijke' Nederlanders.

Het is deze stelselmatig bedreven demonisering die ons land heeft laten verworden tot de onverdraagzame, harteloze maatschappij waarin we verkeren. Iedereen die nu beweert dat Nederland een tolerant, geweldloos land is inzake het uiten van politieke opvattingen en overtuigingen, miskent de langdurige werkelijkheid in dit land al vanaf de zeventiger jaren.

Het sprankje hoop dat wij hadden en velen in het land met ons, dat Pim Fortuyn in ieder geval de culturele en mentale zorgen in dit land toch bespreekbaar zou krijgen zonder de voortdurende angst voor de praktijk van sociale uitsluiting, is met zijn trieste overlijden de bodem ingeslagen. We zullen hem blijven gedenken als een waarlijk moedig man.

De redactie, 6 mei 2002

COMMENTAAR op DE gemeenteraadsverkiezingen

De uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen van 6 maart worden door onze redactie als zeer gunstig beoordeeld voor de afspiegeling van de meningen van veel kiezers over de misstanden in dit land die zich terzake bar slecht vertegenwoordigd zagen doordat de gevestigde politieke partijen nauwelijks rekening met hen hielden. Dit geldt dan vooral voor hen die ernstige bezwaren hebben tegen de multiculturalisering en haar uitwassen en nu door hun stem uit te brengen op Leefbaar Rotterdam onder leiding van Pim Fortuyn hierin het beste middel zagen. Ze hebben hiermee hun standpunt over de opgedrongen multicultuur op duidelijke, niet mis te verstane wijze kunnen uiten.

Het politieke landschap blijkt drastisch aan het veranderen te zijn, waarbij ter rechterzijde de politieke partijen met nieuwkomers zoals de Lijst Pim Fortuyn, Leefbaar Nederland onder mr Teeven, en de gevestigde rechtse en rechts-liberale partijen elkaar aan het verdringen zijn om de gunsten van de kiezers.
Zoals wij in de artikelen uit Heemland "Kiezers kijkt uit" en "Einde van Paars, een evaluatie" beschrijven, zal vooral van belang kunnen worden hoe de partijen zich - naast de bekende directe problematiek van de multicultuur en het gedogen - gaan profileren op sociaal-economisch terrein, bij de lastenverdelingen en bij de bestrijding van de krankzinnige inflatie en woonlasten.
Tot op heden is hierover weinig tot niets vernomen van de meeste partijen inbegrepen de nieuwkomers, waar LN de eerder voorgestelde lastenverlichtingen intrekt en waar Pim met zijn elitistisch samengestelde lijst het over vrijwel alles heeft, behalve over algemene verlagingen van woonlasten (bijvoorbeeld door wettelijke algemene huurverlagingen) en van andere vaste lasten.

Heel veel burgers uit de middenlagen komen sociaal-economisch nog sterker dan voorheen in de kou te staan als het politieke landschap verdeeld wordt tussen enerzijds rechts tot ultrarechts voor de rijkere gearriveerden en welgestelden en anderzijds links tot ultralinks voor de benedenlaag (vooral voor de allochtonen hieronder) en voor de belangenhebbenden van een linkse, bureaucratische, antinationale politiek en het links-libertijnse establishment zelf.
Vanwege deze politieke constellatie dreigen de financiële kosten en de sociale lasten die door beide richtingen gevraagd gaan worden voor de versterking van integratie en de spreiding van allochtonen, en voor de verbetering van publieke sectoren als onderwijs, gezondheidszorg en veiligheid, weer hoofdzakelijk te worden afgewenteld op burgers met middelmatige inkomsten die al onder alle regeringen van de laatste kwart eeuw regelmatig kaalgeplukt zijn om de immigraties met hun gevolgen te financieren.

De redactie, 22 maart 2002

BERICHT

In het weekeinde van 9/10 februari is het naar aanleiding van een interview van Fortuyn in de zaterdag-editie van de Volkskrant tot een breuk tussen Fortuyn en het LN-bestuur onder Nagel gekomen.
Gezien de historie van LN en de politieke achtergrond en het gedrag van Nagel welke in het artikel "Leefbaar Nederland, een opzetje ?" beschreven zijn, is dit niet merkwaardig. Nagel's discriminerende uitspraken over oud-leden van 'nationalistische' en/of 'rechtse' groeperingen lieten aan zijn ingebakken stellingname hierover geen twijfels bestaan, zijn uitlatingen herhaalde Nagel op 21 januari.
Het zogenaamde dilemma waarvoor het bestuur zich geplaatst zei te zien, was niet aan Fortuyn maar aan het bestuur zelf te wijten. Ze hadden hem eerst met zijn overbekende gedachtegoed aanvaard en schoten hem toch af. (achteraf bij sommigen van hen waarschijnlijk tot hun spijt)

Fortuyn's uitspraken over de cultuur van de Islam als geheel zijn naar onze mening wel wat al te generaliserend en ridiculiserend geweest.
Maar zijn pleidooi voor onderschikking van grondwetsartikel 1 aan de andere grondrechten en het ter publieke discussie willen stellen van dit grondwetsartikel inzake nondiscriminatie - het geloofsartikel van de politiek correcte kaste - zijn noodzakelijk gezien de politieke samenspanning tegen de nederlandse samenleving met verwijzing naar dit artikel. Veel klassieke burgerlijke vrijheden met name die van meningsuiting, en de gewetensvrijheid worden hierdoor uitermate beperkt. Het blijkt bovendien bij mensen als Nagel rechtsstreeks te leiden tot uitsluiting op voorhand van andersdenkenden die geen multiculturele samenleving wensen en/of zichzelf en/of Nederland erdoor geschaad vinden, van partijlidmaatschappen en kiesrechten.
Evenals Fortuyn is de redactie van mening dat Nederland erg vol is en grenzen gesteld mogen worden aan de bevolkingsdruk, niet in het minst vanwege de leefbaarheid.

De redactie, 11 februari 2002

Het Tijdschrift Heemland

Tijdschrift voor nederlandse politiek, een uitgave van de stichting Heem ten behoeve van politieke voorlichting, vorming en scholing.

De stichting is partij-onafhankelijk en zet zich in voor de leefbaarheid van Nederland en omliggende landen in maatschappelijk en landschappelijk opzicht.

Het tijdschrift richt zich tot allen die zich betrokken voelen bij een volksgezinde politiek in Europa, bijzonderlijk de Nederlanden.

Terug naar hoofdbladzijde van Heemland

Kabinet bezig met kaalslag met ondermeer:

"Troonrede in teken van sociale kaalslag" en "Kabinet Balkenende II in lijn met paarse traditie"

terug naar boven

wilt u reageren ?

mailbox heemland

webbeheerder Linda Gouderak
laatst bewerkt op 6 juni 2006

aanvang der Berichten

mail: heemland@heemland.nl