HEEMLAND 22 (kerst 2001)

 

OVERHEID KNEEDT MENINGSVRIJHEID

Eén van de grondbeginselen van de democratie is dat wij als vrije burgers de samenstelling van het parlement en de regering bepalen. Middels verkiezingen maakt het volk duidelijk hoe het de komende periode geregeerd wil worden.

Binnen dat principe zijn natuurlijk wel vele varianten mogelijk; indirecte verkiezingen, gekozen vertegenwoordigers kiezen weer een andere vertegenwoordiging, (bijv. de Eerste kamer, die wordt gekozen door de provinciale staten), directe verkiezingen (bijv. de Franse president) of onderhandelingen door gekozen vertegenwoordigers (bijv. de vorming van de Nederlandse regering in de kabinetsformatie). Nu kan men twisten over de vraag welke van deze varianten de beste is, maar één ding staat vast, de mening van de meerderheid van het volk bepaalt de signatuur van het parlement en de regering.

Verschil tussen democratie een dictatuur;
vrije meningsuiting is wezenlijk

En hier komen we aan een principieel onderscheid met dictaturen. Bij de meeste dictaturen legt de regering juist haar mening op aan het volk. 180 0 andersom dus als bij onze democratische tradities.

Bij de meeste dictaturen is beïnvloeding van het volk dan ook een belangrijk onderdeel van de regering. Berucht is natuurlijk het Ministerie van Propaganda van Goebbels bij de nazi’s. Maar ook recenter zijn er voorbeelden te vinden. De communistische Sovjet-Unie, met zijn propaganda en heropvoedingskampen, Oost-Duitsland, met zijn ongelooflijke aantallen Stasi-agenten en voortdurende heropvoeding. Ook in een land als Cuba gaat het volk gebukt onder een verstikkende laag propaganda en wordt iedereen met een afwijkende mening "heropgevoed" in interneringskampen.

Al met al hebben we hier met één van de diepste verschillen tussen democratie en dictatuur te maken. In de eerste is vrije meningsvorming mogelijk en bepaalt deze vrij gevormde mening de samenstelling van het parlement, in het tweede geval is het juist andersom; de regering bepaalt, - probeert dat in ieder geval -, wat de burgers mogen denken. Dit onderscheid heeft als praktische consequentie dat de overheid zeer terughoudend moet zijn in het beïnvloeden van de openbare mening. Immers, zij is zelf het product daarvan  !!

Slechte afspiegeling van de volksmening

En na deze staatsrechtelijke inleiding wil ik de Nederlandse situatie bespreken. Is in Nederland de situatie op dit gebied ideaal? Is vrije meningsvorming hier mogelijk ??

Om een voorbeeld te geven. In de nasleep van 11 september kwam in Nederland de discussie op gang over verplichte legitimatie. En wat blijkt; een overgrote meerderheid van de bevolking heeft daar geen bezwaar tegen. En toch was in het parlement een overgrote meerderheid altijd tegen een identificatieplicht. (hoewel dit standpunt als gevolg van de aanslagen in Amerika aan het schuiven is)

Het is slechts één van de vele gevallen waarin de volksmening niet tot uiting komt in het parlement. En waar het dus schort aan het democratische gehalte van de Nederlandse samenleving. Dat geldt des te meer voor het grote vraagstuk van deze tijd, dat in ons blad voortdurend aan de orde is: de immigratie en de multiculturele samenleving. Ook daarvoor geldt dat een overgrote meerderheid van ons volk tegen beide processen grote bezwaren heeft.

Sturing van de publieke opinie, ‘het subsidiecircus’

En hoe reageert de overheid hierop? Idealiter zou men de koers moeten verleggen, immers de regering moet de wil van de meerderheid uitvoeren. Maar men reageert totaal anders, men gaat zelf (in dit geval met behulp van de "onafhankelijke" journalistiek) de publieke opinie beïnvloeden. Allereerst door nationalistische partijen in wezen strafbaar te stellen en door de aanhangers van deze partijen in een sociaal isolement te stellen.

Maar veel vaker gebruikt men het middel van subsidies. Ik heb de laatste tijd eens de kranten en tijdschriften hierop nagelezen en het is werkelijk ongehoord hoe de overheid onze politieke tegenstanders subsidieert. In het blad Stavast stond laatst een lijstje van gesubsidieerde organisaties. Het gaat om enorme bedragen en de signatuur van deze organisaties is zondermeer links. Zo ontving Milieudefensie meer dan ƒ 3 miljoen. Maar naast rechtstreekse subsidies mogen allerlei instanties van linkse signatuur ook een hoop goed betaalde overheidsopdrachten tegemoet zien. Bijvoorbeeld de voormalige voormannen van ‘generatie Nikx’, de alternatieve jeugdorganisatie van de PvdA, Lennaart en Booy mogen, volledig gesubsidieerd uiteraard, een krantje opzetten.

‘Overheidsvoorlichting’

Zo worden ook, blijkens een uitgebreid artikel in de Elsevier, linkse discussiepodia in Amsterdam, voor een groot gedeelte door de overheid betaald. Onlangs kwam op de school van mijn dochters een toneelgroep optreden. Op een bijzonder suggestieve en best agressieve manier werd bij de kinderen erin geramd dat de multiculturele samenleving ideaal is, en dat mensen die daar tegen zijn, slecht en bekrompen zijn. Uiteraard voorzag deze toneelgroep niet in haar eigen onderhoud, maar werd zij gesubsidieerd.

Naast deze indirecte vorm van beïnvloeding via gesubsidieerde instellingen heeft de regering onlangs de voorstellen van de commissie Wallage overgenomen die rechtstreekse beïnvloeding van de publieke opinie ten gunste van het te voeren overheidsbeleid bepleit met extra eigen middelen. De begrote kosten zijn ƒ 500 miljoen voor deze overheidspropaganda die om tactische redenen altijd overheidsvoorlichting wordt genoemd. Dit komt bovenop alle bestaande voorlichting, zoals die via Postbus 51.

En tot slot de politieke partijen zelf. Ook zij hebben onlangs hun eigen subsidies verhoogd, zodat de band met de leden nog losser wordt en het kader in wezen onafhankelijk is geworden van de leden. Het resultaat is er dan ook naar, (het blijken autocratisch geleide kiesverenigingen geworden/ mg). Behalve dat de leden weglopen, maken de politieke partijen op mij de indruk alleen nog maar met zichzelf en niet meer met de leden bezig te zijn. Heeft u bijvoorbeeld in de afgelopen jaren, buiten de verkiezingen om, wel eens een folder van een politieke partij in de bus gehad ? Ik in ieder geval niet.

Manipulatie door schijnorganisaties
met door overheid betaald kader

Zo lijkt het dus in is schijn of er een enorm maatschappelijk middenveld is met vele organisaties. En het lijkt ook alsof die organisaties een behoorlijke achterban hebben. Neem maar een ‘vereniging’ als Veilig Verkeer Nederland (VVN heet nu 3OV) met de betweterige woordvoerder Woudenberg die eeuwig z’n vingertje omhoog mag heffen tegen automobilisten. Maar als men goed kijkt, zit er achter veel van die organisaties vaak één hele grote geldschieter, en dat is de overheid ! De achterban is vaak gering. En er is binnen deze organisaties een betaald kader ontstaan dat zich helemaal los heeft gemaakt van de traditionele achterban.

Dat laatste zien we onder andere bij de grote protestantse kerken.

Zo beïnvloedt de overheid door enorme subsidiestromen op een ongeoorloofde manier de publieke opinie. Op een abnormale wijze speelt dit wel heel sterk bij de kwesties van immigratie, asielverlening en multiculturele samenleving. Er is een reeks van organisaties ontstaan die op dit punt de volksmening moeten beteugelen. De meldpunten van discriminatie, de multiculturele platforms, de antiracisme organisaties, de multiculturele dagen die overal in het land worden georganiseerd; vrijwel alle ontberen zij een natuurlijke achterban en worden zij door direct of indirect van overheidswege betaalde krachten georganiseerd. Het verzet bij vestiging van nieuwe asielzoekerscentra (AZC’s) is wat dat betreft veel oorspronkelijker, dat komt rechtstreeks uit het hart van de mensen.

Overheid zelf knevelt democratie

Tot slot wil ik terugkomen op het begin van dit artikel. Via vele honderden miljoenen aan subsidies probeert de overheid ons de multiculturele samenleving door de strot te wringen, op een hele agressieve manier. En zo zondigt de overheid op dit gebied tegen de elementaire regels van de democratie en begeeft zij zich op zeer glad ijs. De overheid moet zich principaliter onthouden van het beïnvloeden van de politiek mening van de burgers.

Een aardig geval over de werking van deze subsidies stond laatst in de Elsevier. Ontwikkelingsorganisaties, zoals het Novib, hebben ongeveer ƒ 100 miljoen, uiteraard afkomstig van de overheid, te besteden aan interne organisatie, voorlichting en draagvlakverbreding.

 

Eduard den Hollander

 

Terug naar Heemland 2001, 19-22

Terug naar Heemland 22, Ten geleide

Terug naar Hoofdblad Heemland

Naar Heemland 22, Een andere kijk op Nederlanderhaat

 

Naar Heemland 23, Ten geleide