HEEMLAND 27 (zomer 2003)

 

PARTIJPOLITIEK: het fortuynisme van de LPF

Nu de storm van het populisme is gaan liggen, blijkt op ‘rechts’ dat van enige politieke vernieuwing niets terecht gekomen is. De LPF is slechts een conservatieve burgermanspartij die strengheid en veiligheid tot hoogste streefdoelen verheven heeft. Politiek-strategisch kiest ze consequent de kant van het gezag en establishment. Op zo’n partij die gedwee meedoet aan het traditionele politieke spel, heeft niemand zitten wachten. De markantste figuren uit de fortuynistische beweging hebben de LPF inmiddels - al of niet gedwongen – verlaten, en voor oud-leden van opgeheven partijen werden de deuren, die eerst op een kier stonden, dichtgetrokken. Ontstaan uit een club vrienden rond Pim Fortuyn, mensen die zelf succesvolle zakenlieden waren of tot het establishment behoorden, en die nieuwe kandidaat-kamerleden lieten recruteren uit dezelfde kringen en er forse financiële bijdragen voor de lijst wierven, is het niet verwonderlijk dat deze partij bestaat uit mensen die juist volop geprofiteerd hebben van de schaarste en gevolgen door toedoen van massa-immigraties en neoliberaal regeringsbeleid en die geen weet hebben - of willen hebben - hoe het anderen verging. Fortuyn zelf zag hun noden wel en verwoordde die. Maar hij koos toch als zijn grote voorbeeld de miljardair-politicus-zakenman Berlusconi en geen Haider, was zo autocratisch als mogelijk en was - uitgezonderd naar het grote publiek - niet zelden zeer neerbuigend naar anderen toe. Het zijn de nieuwe rijken uit hogere middenklasse en bovenlaag van het type Hammerstein, strafpleiter voor rijke zware jongens, en Mens, Van As en Maas, vastgoedhandelaren/makelaars in buitengewoon goeden doen die de VVD en CDA destijds maar slap vonden, niet ‘rechts’ genoeg, en in een Lijst Pim Fortuyn een geschikt politiek instrument zagen om hun belangen te dienen. De rechtse factie van gefortuneerden die vanaf het begin de dienst uitmaakte binnen de partij, heeft de touwtjes stevig in handen gehouden, alle ogenschijnlijke populisme ten spijt. Voor Fortuyn’s verdere ideeën is binnen de LPF maar weinig begrip en aandacht, getuige wat er aan stemgedrag (voor aanschaf JSF, tegen referenda, tegen beper­king van de fiscale aftrek op vastgoed­investeringen, voor accijnsverhogingen, voor beperking van het eigenwoningforfait, voor oorlog tegen Irak) en aan verdere bericht­geving (partijperikelen, huurbelastingplan) vanuit zijn parle­ments­fractie en partijbestuur het volk bereiken. Het is een partij van en voor nieuwe welgestelden. Nog steeds kan het grote ongenoegen over de politieke gang van zaken in Nederland niet langs één der gevestigde politieke partijen naar voren gebracht worden, ook niet middels de LPF die hiertoe weinig neiging toont.

 

Lode van Boonen

 

 

Terug naar Archief Heemland

 

Naar hoofdbladzijde  Heemland

terug naar Heemland 27, Ten geleide

 

 

einde heemland 27

mailbox:  heemland@heemland.nl

 

 

naar Heemland 28, Ten geleide

 

naar Heemland 28, Boekbespreking: De uitdaging van het populisme.
Kan het socialisme de verarmende middenklasse gebruiken ?