HEEMLAND 31 (zomer 2006)
ROME
TOEN EN NU
Zo'n 15 jaar geleden probeerde
de PvdA de Amsterdamse burgers gerust te stellen door te zeggen, dat de
allochtonen nooit de meerderheid van de Amsterdamse bevolking zouden uitmaken.
Uit het rapport van de WRR uit 2005 Sociale herovering in Amsterdam en Rotterdam
blijkt, dat in 2017 de meerderheid in Rotterdam uit allochtonen bestaat. Daarbij
moet bedacht worden, dat de WRR voor de afbakening van het begrip allochtoon
uitgaat van de definitie van het CBS. Die definitie houdt in de praktijk in, dat
bijvoorbeeld een kind van twee in Nederland geboren Turkse ouders in de
statistieken wordt meegeteld als autochtoon. De Nederlanders rekenen hen echter
tot de allochtonen. Uitgaande van de opvatting van de Nederlanders zal in
Rotterdam veel eerder dan 2017 de meerderheid uit allochtonen bestaan. En
meerderheden laten zich niet integreren. Dat geldt al helemaal, als moslims een
belangrijk deel van die meerderheden uitmaken. Ergo, bij ongewijzigd beleid ligt
een rampscenario in het verschiet.
In Noord-Holland en de IJsselmeerpolders kom je honderdduizenden
ex-Amsterdammers tegen, die naast argumenten op het gebied van huisvesting en
dergelijke praktisch allemaal verhalen hebben, die aangeven dat ze de stad zijn
ontvlucht vanwege de aantasting van het leefklimaat als gevolg van de
immigratie. Dat proces zal bij ongewijzigd beleid voorlopig niet stoppen en met
een vergroting van de machtspositie van de allochtonen nog een extra impuls
krijgen.
Degenen, die zelfs na de megarellen in Frankrijk, de moord op Fortuyn die zonder
de gespannen verhoudingen in de samenleving niet had plaatsgevonden, en de moord
op Van Gogh, nog altijd doen alsof er betrekkelijk weinig aan de hand is, doen
denken aan degenen, die zo enthousiast waren over Khomeiny, toen die in Parijs
in ballingschap verkeerde. Geheel links intellectueel Nederland en een deel van
de rechtse intellectuelen liep toen met hem weg. Niet toevallig het deel van het
politieke spectrum, wat voor een belangrijk deel nu nog steeds geen wezenlijke
problemen ziet, als het gaat om de islam. Moslims mogen om strategische redenen
niet-moslims een rad voor de ogen draaien. Dat begrip heet taqiya en Khomeiny
maakte er dankbaar gebruik van. Ook met de vroegere Refahpartij, waarvan de
huidige Turkse premier Erdogan een vooraanstaand lid was en namens welke partij
de huidige vicepremier en tevens minister van buitenlandse zaken Gül in de
regering zat, werd die strategie benut, al baatte het daar uiteindelijk
voorlopig niet. De partij werd verboden. In Turkije kennen ze hun pappenheimers.
Expremier Erbakan, mentor van Erdogan en leider van die Refahpartij, die als
grootste partij werd verboden, omdat gepoogd werd met geweld een islamitische
staat te stichten en de sjaria in te voeren, zei, dat de islam Rome (Europa) zal
veroveren.
Ondanks plenty gelegenheden daartoe, heeft de islam zich op een enkele
uitzondering na niet ontvankelijk getoond voor westerse verlichtingsidealen.
Het percentage moslims is nog relatief klein. Maar de vruchtbaarheid is groter,
de leeftijd van de moslims ook jonger en voor het aangaan van huwelijken worden
in veel gevallen partners uit de islamitische landen gehaald. En de niet-moslims
onder de betreffende etnische groeperingen zullen zich, naarmate de positie van
de islam sterker wordt, onder druk van de islam meer en meer richten op de door
de islamitische broeders en zusters gewenste lijn. Een goed voorbeeld van de
druk van de islam vormt ook hier Turkije. In 1923 bedroeg het percentage
christenen in Turkije bij de stichting van de republiek nog 23 %. Inmiddels is
dat teruggebracht tot een schamele 0,3 % en is 99 % moslim.
Na een toetreding van Turkije
zullen de verhoudingen zich in Europa dramatisch wijzigen. Het kan er onder meer
toe leiden, dat er duizenden Turken naar Amsterdam komen. In plaats van op te
komen voor hun positie kiezen de Amsterdammers tot nu toe voor een vlucht naar
buiten de stad. In ieder geval zal een toetreding van Turkije een enorme invloed
gaan hebben op het sociale, geestelijke, culturele en politieke klimaat in
Europa. En de Turken staan dan vanaf het begin in Brussel, waar ze als grootste
staat een grote invloed zullen uitoefenen. Die invloed wordt nog vergroot door
de al bestaande Turkse populaties binnen de EU en de tientallen miljoenen
etnische Turken op de Kaukasus en in Centraal-Azië. Zelfs in China zijn er
etnische Turken, de Oejgoeren, die na eeuwen nog niet zijn geassimileerd en een
gewapende strijd voeren tegen de Chinese overheid. Etnische Turken kunnen ook
gemakkelijk het staatsburgerschap van Turkije verkrijgen.
De politici, die zo kortzichtig waren om zonder nadere overdenking ongebreidelde
immigratie toe te staan, kwamen op een bepaald moment met het idee van de
integratie op de proppen. Eerst wilde men daarbij het idee van een
multiculturele samenleving letterlijk uitvoeren door iedere cultuur zoveel
mogelijk zichzelf te laten zijn en niet uit te gaan van een dominante cultuur,
die anderen een levenswijze zou moeten voorschrijven. Dat ging natuurlijk niet
en toen kwam dan maar het begrip integratie uit de hoge hoed. Daarbij wordt er
impliciet vanuit gegaan, dat integratie mogelijk en wenselijk is. En ook wordt
er daarbij vanuit gegaan, dat dat geldt voor alle betrokken etnische groepen. De
politici, die een opmerkelijk gebrek aan visie hebben getoond in de afgelopen
decennia, zullen gezien hun staat van dienst ook nu wel een gebrek aan visie
hebben. Het is dan ook maar helemaal de vraag, of integratie mogelijk is en zo
ja of dat geldt voor alle etnische groepen. De islam is bijvoorbeeld een
systeem, dat weinig inschikkelijkheid kent en de mentaliteit heeft van een
koekoeksjong. Als er dan wordt ingezet op integratie zonder dat daar veel
vraagtekens bij worden geplaatst, duidt dat eens temeer op een weinig doordachte
visie.
De moslims hoeven in Amsterdam geen meerderheid te behalen om een zeer dominante
invloed te verkrijgen. Door de totalitaire gezindheid en de kracht van de oemma
is er bij moslims sprake van een samengebalde macht. Vele niet-moslims zullen
zich bij een groeiende invloed van de moslims uit opportunistische of andere
redenen daarop richten. Dit proces wordt nog versterkt, doordat de etnische
groeperingen bij de keuze tussen de Nederlanders en de moslims toch vrij vaak
geneigd zullen zijn de kant van de mede-allochtonen te kiezen. Bovendien zijn ze
uit de landen van herkomst de systemen van dictaturen gewend en zullen ze zich
hier dan ook niet al te sterk willen maken voor de democratie, temeer daar de
Nederlandse Amsterdammers tot nu toe liever het hazenpad kozen dan zich sterk te
maken voor de eigen positie.
Echt liberale moslims zijn er nauwelijks. Het gros onderschrijft gewoon een
systeem, dat duidelijk totalitaire trekken vertoont. Als de Nederlanders daar
moeite mee hebben, dan zullen ze van de islam af moeten zien te komen. Gebeurt
dan niet, dan wordt daarmee de basis voor een voortgaande verslechtering van het
sociale, economische en politieke leefklimaat in Amsterdam gelegd. Geen blijde
boodschap, maar het is niet anders.
Omdat ik voor de bestendiging van de Europese beschaving ben en al helemaal in
Nederland en in de hoofdstad van Nederland, ben ik voor een ontvlechting van de
islamitische en de westerse wereld, waarna de westerse wereld haar contacten met
de islamitische wereld zou moeten beperken tot strikt noodzakelijke economische
activiteiten, waarbij die activiteiten op een zodanige wijze zouden dienen te
geschieden, dat de moslims die niet als een bedreiging voor hun levenswijze
ervaren. Daaraan gekoppeld zou dan een daadwerkelijk effectief remigratiebeleid
gevoerd moeten worden, waardoor de moslimpopulaties weer in de islamitische
wereld belanden. In dit verband spreken over deportatie zou misplaatst zijn. In
dat laatste geval gaat het om het overbrengen van een populatie naar een
godverlaten plek, waar ze nooit verbleven heeft, terwijl het in het geval van
de moslims juist gaat om het overbrengen, repatriëren van de populaties naar de eigen
moslimlanden, waar Allah de scepter zwaait. Bij een verstandig beleid aan beide
kanten moet het mogelijk zijn om over deze materie verdragen te sluiten tussen
de westerse en islamitische landen. Als bron van inspiratie kan bijvoorbeeld het
Lausanne Verdrag uit de twintiger jaren dienen, waarbij er 1.200.000 Turkse
moslims vanuit Griekenland naar Turkije gingen en 500.000 Grieken vanuit Turkije
naar Griekenland. Voorzover er nationale en internationale wetgeving bestaat,
die daarbij een probleem vormt, zou eraan gewerkt moeten worden om die wetgeving
aan te passen aan de moderne tijd, waardoor de problematiek kan worden opgelost.
Het argument, dat ze hier al vele jaren verblijven, doet geen opgeld. Vaak
blijkt, dat ze bijvoorbeeld primair Marokkaan zijn en geen Nederlander. Daarmee
onderstrepen ze, dat ze buitenlanders zijn. Verder hadden ze hier sowieso niet
moeten zijn. Ze zouden na gedane arbeid teruggaan, dat was de opzet. Tegen de
wil van de bevolking in is dat niet doorgegaan. Gezien de enorme impact op de
Nederlandse samenleving dient alsnog rekening gehouden te worden met de wil van
het volk. Geen enkel land met volk hoeft zomaar tegen zijn wil in toe te staan,
dat het leefklimaat door invloeden van buitenaf grondig gewijzigd wordt, de
beleving van de eigen identiteit wezenlijk wordt bedreigd en het leefgebied voor
een aanzienlijk deel wordt ingenomen.
Het argument, dat ze de Nederlandse nationaliteit bezitten via een Nederlands
paspoort, zou ook niet moeten kunnen opgaan. Het paspoort was destijds
voorafgaand aan de massale migratiestroom een uitdrukking van de nationaliteit
en identiteit. Sinds de migratie is het primair een reis- en
identificatiedocument. Het paspoort is dus gewoon nog niet aangepast aan de
omstandigheden sinds de migratie. Dat zal gezien het belang met terugwerkende
kracht alsnog moeten gebeuren, waardoor het weer de echte primaire betekenis
krijgt en het dus primair de functie heeft om de nationaliteit en identiteit mee
aan te geven. In beginsel zouden dan alleen Nederlanders met een duidelijk
Nederlandse identiteit in aanmerking moeten komen voor een Nederlands paspoort.
Het wezenlijk veranderen van de samenleving tegen de wil van de bevolking,
hoewel gelegitimeerd door de politici, is naar mijn mening te vergelijken met
een proces van een sluipende vorm van verovering. Als Turkije lid zou worden van
de EU zou dat proces nog eens een extra impuls kunnen krijgen.
Met de uitspraak van de Turkse expremier Erbakan, dat de islam Rome (Europa)
gaat veroveren, lijkt hij voorlopig wel het gelijk aan zijn zijde te hebben. Zal
ik dan maar als reactie hierop in navolging van de Romeinse staatsman, redenaar,
wetenschapper en veldheer Cato de volgende uitspraak doen:
"Ceterum censeo Ankarem (Carthagonem) delendam esse".
In het geval van Cato heeft het mogelijk een vroegtijdig einde van het Romeinse
rijk voorkomen.
Ik bedoel hierbij nu niet een
letterlijke 'delendam' maar wel een tegengaan van de dreiging, die uitgaat van de
woorden van Erbakan.
En is Amsterdam niet mede met andere steden zoals onder meer Parijs, Berlijn, Madrid,
Londen, Brussel en Rome het Rome van deze tijd.
terug naar thuisblad van Heemland
naar Heemland 30, Turkije is niet Europees
terug naar Heemland 31, Het racistische spook
naar
Heemland 31, Was de regering-Bush
betrokken bij 9/11?
naar Heemland 31, Wat de regering Bush betrokken bij 9/11 ?