HEEMLAND TIJDINGEN


Paarse mangel




TIJDINGEN 2010-13

Rubriek van sociaal-politieke onderwerpen,
eerste webbeheer op 19 oktober 2012 

Voor het laatst bijgehouden op 20 juli 2013




Huurders en gepensioneerden zonder eigen woning worden hevig gemangeld  1 februari 2013   

Paarse coalitie belast ons volk zwaar    27 oktober 2012

Woonbond heeft weinig op met gewone huurders in de middenlaag  23 mei en 5 februari 2012

Gelegenheidspact redt rechtse bezuinigingen  28 april 2012

Forse jaarlijkse huuropslag op komst voor middengroepen  12 april 2012

Nederland snakt naar lastendaling  27 februari 2012

Middenklasse nog verder door de mangel  26 maart en 15 november 2011

Minister Donner komt met ingrijpende huurplannen  26 maart 2011

Huurbelasting voor middeninkomens 14 september 2010

Hoezo vrijheid en verantwoordelijkheid ? 14 september 2010

De merkwaardige gangen bij een kabinetsformatie  juni tot oktober 2010

Verkiezingen in teken van grote bezuinigingen  20 maart 2010

Politieke kaste haat hechte, solidaire middenlaag herzien artikel  20 juni 2009

Gemiste kansen   aanbevelingen 2002, bewerkt 2012

           




 
Van enige notie dat huurders onder het mom van democratie grondwettelijk en sociaal-fiscaal al jarenlang benadeeld worden, was tijdens de besprekingen in de volksvertegenwoordigende lichamen niets te merken.

Huurders en gepensioneerden zonder eigen woning hevig gemangeld

Minister Stef Blok gaat stug door

 

De ontzettend eenzijdige woningmarktplannen van deze paarse regering zijn na haar aantreden op 5 november 2013 volstrekt duidelijk geworden. Haar aankondiging van zware belastingen voor de huurders door middel van forse, deels inkomensafhankelijke huurverhogingen liegt er niet om. De grens tot waar de huurprijs verhoogd mag worden, is de maximaal redelijke huurprijs die op jaarbasis voortaan 4,5 procent van de WOZ-waarde zou gaan bedragen. Die grens geldt niet voor gezinnen ten getale van bijna een half miljoen met een huishoudinkomen van meer dan 43.000 euro. Bij hen mag de verhuurder met de huurverhogingen onbeperkt doorgaan tot hun vertrek uit het betreffende huurhuis. Het vorenstaande betreft de huurbelastingplannen voor de gereguleerde sector. De forse huurverhogingen dienen mede om de aan de woningcorporaties op te leggen verhuurderheffingen te laten bekostigen (1). Wat er eigenlijk qua huurprijs met geliberaliseerde huurwoningen gebeurt, is niet bekend. Thans is een huurquote van 40% aldaar reeds doodgewoon. Boven de inflatie gaan de huren structureel volgens het CPB gemiddeld nog tien procent extra omhoog. In alle koopkrachtplaatjes van het CPB wordt overigens het effect van onderscheiden huurverhogingen buiten beschouwing gelaten. Het wordt als gemiddelde verrekend in de inflatiecijfers. Zo stuwen hoge huren de inflatie op, maar ook omgekeerd jaagt inflatie de huren op zolang huurprijzen geïndexeerd blijven.

De huursector wordt door de gevestigde politiek behandeld als volkomen ondergeschikt en dienstig aan de koopwoningmarkt. Daarbij wordt de koopsector bovendien veel en veel zwaarder gesubsidieerd dan de huursector. De koopwoningmarkt wordt dan ook doorlopend politiek beschermd en gesteund onder druk van politiek invloedrijke lobby's van machtige belangenclubs. De daarentegen blinde politieke opstelling jegens huurders is al heel veel jaren hoogst zorgelijk.

De Woonbond is thans een beetje wakker geworden, blijkens zijn bericht op 13 november: "Koopkrachtdaling half miljoen huurders onaanvaardbaar". Weliswaar startte de bond vroeg met de actie "Huuralarm", welke gericht is tegen het opleggen van de verhuurderheffing (1) en aandacht vraagt voor moeilijkheden bij woningcorporaties en de betaalbaarheid van opgedreven huurprijzen voor veel (onder)modale huurders in de sociale sector, maar verschuilt zich achter de politiek met het besmuikte gluurargument bij huurplannen aangaande (boven)modale huurders en inzake de 'vrije sector'. Besmuikt want de Woonbond neemt niet wezenlijk stelling over het apart invoeren van huurbelastingen voor groepen burgers. Indien het echt erop aankomt, laat de bond (boven)modale huurders barsten, gelijk de PvdA. Over een algemene huurstaking wordt nergens gerept! De bond doet gewoon niks!

De inkomensafhankelijke huurvoorstellen komen neer op een verheviging van de sociaal-fiscale discriminatie tussen enerzijds gewone huurders en anderzijds woningbezitters die door de politiek bij de belastingherziening 2001 ingevoerd is. Deze belastingherziening, destijds opgesteld door Zalm en Bos, behandelt belastingplichtige burgers zonder eigen woning ten opzichte van huiseigenaren als volkomen ongelijkwaardig. Men leze het rapport van de SGBV (2). Op Heemland is deze ongelijke behandeling meermaals uitgebreid besproken (2), maar van de Woonbond kwam geen woord!

Na de debatten in de Tweede en Eerste Kamer met minister Stef Blok (Wonen en Rijksdienst) over het woonbeleid, gaat het stelselmatig ontzien van de koopsector gewoon door en wordt de verhuurderheffing over 2013 uit het Belastingplan 2013 doorgezet. Nog niet zeker zijn de verhuurderheffingen (1) voor de latere jaren; tot 2017 zouden die oplopen tot 2,1 miljard per jaar. Merendeels zouden deze betaald moeten worden uit hogere huuropbrengsten.

De ermee verband houdende huurbelastingplannen voor de middengroepen, te weten de grotendeels inkomensafhankelijke huurverhogingen met opslagen van wellicht 2,5 en 6,5 procent bij overschrijding van de onderscheiden drempels van 33.000 en 43.000 euro in het gezamenlijke huishoudinkomen van huurders, leken voorlopig nog onderwerp van bespreking te blijven.

Op 31 januari 's nachts om half twaalf hebben VVD en PvdA met voorop kamerlid Jacques Monasch (PvdA) er toch een spoedbehandeling doorgedrukt aangaande de invoering van de inkomensafhankelijke huuropslagen bij de jaarlijkse algemene huurverhoging, welke behandeling nu gehouden wordt op donderdag 7 februari in de Tweede Kamer. Monasch is woordvoerder Wonen in de Tweede Kamer voor de PvdA en laat duidelijk merken dat hij de kant van de koopwoningmarkt kiest en huurders in de kou laat staan. De omstreden wet is dan wellicht naar de wens van de minister vóór 1 maart 2013 aangenomen zodat de huurbelasting reeds op 1 juli van dit jaar in werking kan treden. Het grote belasten en uit hun woning wegjagen oftewel 'uitroken' van ettelijke honderdduizenden huurders met middeninkomens wordt wellicht algemeen gebruik, hoe vals en onrechtvaardig dat ook is.


Na bot gevangen te hebben bij het CDA wist Blok door een maneuver met D66, CU, SGP en indirecte steun van Elco Brinkman, voorzitter van de vastgoedlobby Bouwend Nederland (ook CDA!), z'n rampzalige woonpakket dat volledig ten koste gaat van hurend Nederland, op 13 en 14 februari door de Tweede Kamer te loodsen. Het moet jaarlijks bijna 2 miljard opleveren, want schunnigheid tegenover huurders is politiek algemeen aanvaard. Daarentegen worden van huiseigenaren totaal geen lastenverzwaringen of bezuinigingen gevraagd. De echt welgestelde burgers met hun fiscaal voordelig afbetaalde huis en fiscale vrijstellingen van hun woongenot en eigenwoningbezit die zich hierdoor al jarenlang van alles kunnen veroorloven, worden ongemoeid gelaten (3). Met het gekunstelde woonakkoord van 13 februari zijn de inkomensafhankelijke huurverhogingen vooralsnog vastgesteld met opslagen van 2% en 4%, soms zelfs 5%, boven inflatie. Voor dit jaar komen die maatregelen uit op verhogingen van 4,5 en 6% (soms 7%). De jaarlijkse algemene huurverhoging per 1 juli is vastgesteld op 1,5% bovenop de inflatie van 2,5%; voor de ondermodale huurders is dat samen opgeteld toch al 4%!

De Eerste Kamer keurde de discriminatoire gelegenheidswetgeving goed op 12 maart. Na het werven van de medewerking van enige fracties uit de Kunduz-coalitie zijn de inkomensafhankelijke huurplannen in deze kamer met een nipte meerderheid van 37 tegen 36 stemmen aangenomen want het CDA stemde niet voor. Zo zijn zonder doeltreffend, fundamenteel weerwerk de voor hurende burgers uiterst kwalijke woningmarktplannen van Rutte II door het parlement geloodst. De hobbels van de verhuurderheffing 2013 en de jaarlijkse algemene huurverhoging waren met het goedkeuren van het belastingplan 2013 al genomen; de maatregelen voor de latere jaren volgen nog. Om waardestijging van het eigenwoningbezit zoveel mogelijk te borgen duldt de gevestigde orde nu reeds dertig jaar achtereen nauwelijks prijsdalingen bij de huur of koop van een woning.

Van enige notie over wat huurders al jarenlang onder het mom van democratie grondwettelijk en sociaal-fiscaal aan benadelingen te verduren hebben, is tijdens al de besprekingen in de volksvertegenwoordigende lichamen bar weinig te merken geweest.

22 december 2012, 1 en 14 februari en 13 maart 2013


Noten:

1 De verhuurderheffing komt uit het Rapport brede heroverwegingen nr. 4 Wonen van de Ambtelijke Werkgroep Brede Heroverwegingen Wonen (april 2010), waarin als bezuinigingsinstrument een generiek bedoelde bezitsbelasting wordt geïntroduceerd. Voor zoveel als mogelijk is, dient deze belasting in al haar gevolgen naar huurders en woningeigenaren toe eigendomsneutraal en maatschappelijk gelijkwaardig vormgegeven te worden; aldus de werkgroep.

2 Men leze Stichting Gelijke Behandeling Volkshuisvesting en Rutte zet fractie klem en op Heemland onder meer Sociale discriminatie in de middenklasse en Heemland 16, Fiscale discriminatie van huurders.

3 Over selectieve verontwaardiging en ongelijke behandeling: "Rutte zet fractie klem", reactie van Gerard Groters in de Telegraaf, 18 april 2013.

 




Paarse coalitie belast ons volk zwaar

Het slechtste van twee werelden


 

Uitgelekte woningmarktplannen uit het paarse overleg van 27 oktober

De nieuwe paarse coalitie Rutte II van VVD en PvdA gaat vooral het zogenaamde scheefwonen aanpakken. Woningbouwcorporaties mogen de huur voor mensen uit de middenlaag met een modaal en bovenmodaal inkomen extra verhogen. Dat zijn de partijen overeengekomen in hun regeerakkoord, melden bronnen rond de formatie. De huurverhoging wordt afhankelijk van het inkomen. Tot een huishoudinkomen van 33.000 euro zou de huur - bovenop de inflatie - met 1,5 procent worden verhoogd. Tussen de 33.000 en 43.000 euro wordt dat 2,5 procent en boven de 43.000 euro gaat de huur naast de inflatie mogelijk zelfs met 6,5 procent omhoog. De forse huurverhogingen dienen ook om de aan de woningcorporaties op te leggen verhuurderheffingen te laten bekostigen. De regering Rutte II is op 5 november 2012 geïnstalleerd.

27 oktober en 5 november 2012


Ingelast paars spoedberaad over nivellering

In het weekeinde van regeringsoverleg van 9 tot 13 november is het nivelleren door middel van inkomensafhankelijke zorgpremies van tafel gehaald. Wel wordt het eigen risico stapsgewijs met het inkomen verhoogd. De tarieven en lengtes van belastingschijven en de arbeids- en heffingskortingen worden nu op zo'n gekunstelde wijze gewijzigd dat er toch een grote nivellering blijft plaatsvinden maar zodanig dat én de lage inkomens én de hoge inkomens, de electorale doelgroepen van PvdA en VVD, een geringere aanslag krijgen of er soms nog meer op vooruitgaan dan eerder was voorgesteld. Nederland is vooral door de verhoging van de omzetbelasting  (btw) van 19 naar 21% ook nog koploper wat betreft inflatie in de eurozone.

De rekening van de nivellering en geldontwaarding komt wel volop te liggen bij de middengroepen, in het bijzonder de spaarders en ouderen onder hen! Ouderen met een aanvullend pensioen worden belaagd met koopkrachtdalingen van 10%. Indien ze op huren aangewezen zijn, dalen ze in besteedbaar inkomen nog beduidend veel meer. Met dank aan dit paarse zogenaamde 'middenkabinet' wordt de middenklasse van alle kanten nog steviger sociaal aangevallen dan voorheen reeds het geval was. "Jan Modaal is keihard de klos" en "wat een aanfluiting" waren uitspraken van Wilders in het debat over de regeringsverklaring. De samenleving wordt inderdaad geplunderd. We beleven de sterkste neergang sinds dertig jaar door bestuurlijk graaien en blunderen. Jammer is dat het verzet niet algemeen is.

13 november 2012


Ons bevind over politieke keuzes:

De opstelling van paarse kabinetten op de meeste beleidsterreinen is niet raar. De politiek-bestuurlijke kaste (het vanouds verankerde driezuilenstelsel van links tot rechts met inbegrip van een zuil van christelijke partijen) heeft lak aan de maatschappelijke middenlaag en wil deze het liefst zoveel mogelijk verdeeld houden om haar partijdige belangen en institutionele macht te bestendigen. Voorbeelden zijn er te over:

De middenklasse wordt nu hard getroffen door slappe voorstellen op het gebied van de woningmarkt als geheel. Eenzijdig wordt wel de huurmarkt hard aangepakt. Huurders met gewone middeninkomens worden door hoge huurprijzen verjaagd naar onbetaalbare koopwoningen, maar op de
nog steeds veel te dure koopmarkt zelf is het pappen en nat houden op wens van de VVD en de bouwwereld.
Tegen alle adviezen van deskundigen in blijft de hypotheekrenteaftrek (HRA), die hoofdzakelijk de bovenlaag met hoge inkomens ten goede komt en zeer bevoordeelt, toch gehandhaafd.

Ook de wens van de PvdA om tot een grote nivellering te komen, aanvankelijk vooral middels het opleggen van inkomensafhankelijke zorgpremies, waarbij lage inkomens meestal een wel heel geringe premie zouden gaan betalen, kon grotendeels verhaald worden op diezelfde middengroepen. Op een bizarre en onbillijke wijze middels selectieve zorglasten (premies, bijdragen zvw en betalingen van eigen risico) zou het nivelleren op dit terrein nog verder doorgevoerd zijn dan met het huidige stelsel van zorgtoeslagen reeds het geval is, maar zonder dat de zorgkosten zelf drastisch ingetoomd worden en het begrotingstekort vermindert. Overigens wordt de nivellering nu middels belastingverschuivingen ten nadele van de middengroepen toch binnengehaald voor de PvdA.

De politieke kaste speelt al tientallen jaren achtereen poppenkast voor ons volk met haar partijpolitieke schijngevechten tussen links en rechts, alsof er geen andere keuzes zouden zijn. Particratie (b), een staatsbestel van partijen zonder wezenlijke soevereiniteit van het volk, vervangt democratie. Nieuwe groeperingen worden vaak meteen verdacht gemaakt als extreem (q). De media spelen in dit spel volop mee, verbonden als ze zijn met politiek, bedrijfsleven en gevestigde orde. De afgelopen verkiezingen van 12 september 2012, versimpeld tot een wedstrijdje om het winnen van de meeste stemmen tussen twee gladde praatjesmakers op links en rechts, spreken voor zich. En niettegenstaande het volk wars geworden is van de onkunde en wandaden van gezag en bestuur, blijft het erin trappen. Het laat zich ook in de middenmoot groepsgewijs tegen elkaar opzetten en in hapklare linkse en rechtse brokken (d) opdelen tot gerief van de politiek-bestuurlijke kaste.

9 november 2012
 

Let op: De allerbeste en eenvoudigste manier om te nivelleren en tegelijk de onrechtvaardige sociaal-fiscale tweedeling van de burgers in huurders en woningbezitters op te heffen, is natuurlijk het aanpakken van de gehele woningmarkt door zowel de hypotheekrenteaftrek (HRA) af te schaffen als de huurtoeslag, de fiscale behandeling van het eigen huis grondig te herzien, de belastingen te verlagen (dus zeker niet verhogen!) en weer een ruime belastingvrije voet voor inkomen en vermogen in te voeren zoals vroeger ook het geval was.

Zie de dringende raad van Jaap van Duijn "schaf de hypotheekrenteaftrek af", die hij afgaf bij zijn bezoek aan de tijdelijke commissie Huizenprijzen.
En lees het nieuwe bericht van 31 mei 2013 bij Z24:
'Hypotheekrenteaftrek kan direct worden afgeschaft


Noten:

b Particratie, omschrijving en kenmerking van het begrip in Wikipedia. Het begrip is indertijd gemunt door prof. J.W. Oerlemans met zijn artikel "De éénpartij-staat Nederland" in de NRC van 14 februari 1990.

q Parlementair vertegenwoordigde partijen die als echte middenpartijen of centrumpartijen het voor de brede middenlaag van ons volk hebben willen opnemen en met haar rekening hielden, waren de vroegere Boerenpartij, DS'70, Centrumpartij en CD. Daarna leek het de LPF te worden en tegenwoordig in sommige opzichten de PVV. De PVV stelt echter op het gebied van de woningmarkt ondanks gewekte verwachtingen nogal teleur, zeker naar huurders toe en wegens haar taboe op het afschaffen van de voor veelverdieners en bovenlaag in stand gehouden hypotheekrenteaftrek (HRA). Hierdoor wordt er voor ruim 15 miljard euro aan woonsubsidiëringen ongemoeid gelaten wat anders ingezet kan worden voor algemene lastenverlichtingen. Duidelijk is dat paarse regeringscoalities geen enkele waarborg in zich dragen voor een evenwichtige behartiging van de belangen van middengroepen op een gelijkmatige, liefst generieke wijze. Hoe dan ook wordt door de bestuurlijke kaste ongeacht politieke kleur zelden acht geslagen op de zorgen van het brede maatschappelijke midden.

d De politieke uiteenrijting en verbrokkeling van de middenklasse is een algemeen europees proces geworden. Onder meer uiteengezet in "Hoe bovenlaag en onderlaag in Duitsland de werkende bevolking leegzuigen" en in het Heemland Archief: Heemland 17, Democratische dictatuur, Heemland 22, Het einde van paars en Heemland 27, Solidariteit op de tocht.

 


Woonbond heeft weinig op met gewone huurders in de middenlaag

Als zaakbehartiger faalt de bond hopeloos
 


 

Aedes (de vereniging van woningcorporaties), de Nederlandse Woonbond, de Vereniging Eigen Huis en de makelaarsorganisaties NVM, VBO en VastgoedPro presenteerden op 23 mei 2012 het gezamenlijke woonakkoord WONEN 4.0, een integraal hervormingsplan voor de woningmarkt. De verandering beslaat een tijdspanne van 30 jaar. Initiatiefnemer van het hervormingsoverleg was Ger Hukker, voorzitter van de makelaarsvereniging NVM.

Het akkoord behelst het volgende: De hypotheekrenteaftrek moet voor alle woningbezitters in 30 jaar geleidelijk worden afgebouwd. De huren moeten van deze belangenorganisaties per jaar met gemiddeld 2 procent  stijgen, bovenop de inflatie. Het voorstel wordt gebracht als een "huursombenadering" met veel inkomenspolitieke vrijheid voor de verhuurder. Voor zowel huiseigenaren met een laag inkomen als voor huurders moet er op de lange duur een woontoeslag komen ter vervanging van huurtoeslag en hypotheek­renteaftrek. Het huurtoeslagstelsel wordt dus omgebouwd in een woontoeslagstelsel. De kosten van dit stelsel worden door Nyfer begroot op minstens 4,5 miljard euro per jaar. De onderhandelaars zien geen mogelijkheid voor invoering van de door de overheid voorgenomen verhuurdersheffing.
De Nationale hypotheekgarantie NHG wordt goeddeels bestendigd, zodat restschulden afgewenteld blijven op de staat in plaats van op de bank. Tenslotte wordt de inkomstenbelasting geleidelijk verlaagd. Aan het akkoord ging een jaar onderhandelen vooraf.

Met het plan willen de clubs de doorstroming op de woningmarkt weer op gang helpen. Zij vinden dat een hogere stijging nodig is om de huren meer "marktconform" te maken. Ondanks dat door tal van overheidsingrepen reële markhuren en koopprijzen, ontdaan van de zeer langdurige kunstmatige prijsopdrijving in de sector, nauwelijks objectief zijn in te schatten en vast te stellen, wordt er voorlopig vanuit gegaan dat de 'markthuur' gedurende de overgangstijd, beraamd op 30 jaar, op 4,5 procent van de opgedreven WOZ-waarde ligt. De huurstijgingen zou mensen met wat hogere middeninkomens stimuleren om van een huurwoning over te gaan naar een koopwoning. Lage inkomens moeten in het plan door fikse huurtoeslagen gecompenseerd worden voor de hogere huren.

23 mei 2012
 

Lezenswaardig hierover zijn ook artikelen van Cor Mol, onder meer Wonen 4.0 koop en Wonen 4.0 huur.
 

Ons bevind:

Het is achterkamertjespolitiek ten voeten uit, waar zoveel mogelijk de vermogensopbouw voor eigenaar-bewoners en het waardebehoud van eigenwoningbezit vergemakkelijkt en beschermd blijven. Het afbetaalde eigen huis wordt ook nog volledig vrijgesteld van vermogensbelasting. Geen enkele rekening wordt echter gehouden met de woonbelangen en bezitsopbouw bij modale huishoudens van gewone huurders. Terwijl waarschijnlijk voor velen hunner het inkomen voorlopig weinig of niet zal stijgen, dreigt voor deze huurders hun netto besteedbare inkomen jaren achtereen regelmatig te dalen, met name door de jaarlijks terugkerende boveninflatoire huuropslag. De Woonbond gedraagt zich naar hen toe waardeloos.

De hurende middenlaag wordt zo gedwongen middels huuropslagen robuust te gaan bijdragen aan de huur- c.q. woontoeslagen voor de lage inkomens, de waarschijnlijk toch opgelegde verhuurdersheffing van 620 miljoen euro per 2014 voor de corporatiesector en andere kostenposten. Met het doel hoe dan ook de opgedreven prijzen op de koopwoningmarkt te stutten, wordt volgens dit plan verlangd van de in de huurprijs jaarlijks fors aangeslagen huurders de eigen koopkracht en woonmogelijkheden verregaand te laten beknotten en ondermijnen. De inkomensoverdracht van hen middels belastingen naar zowel de hogere en als de lagere inkomensgroepen wordt hierdoor nog groter dan ze al is. Huurders met hun modale huishoudinkomens in de middenklasse tellen duidelijk politiek niet mee.

Er bestaan in het huidige belastingstelsel voor zulke gewone huurders geen belastingkortingen of woonvergoedingen, geen verruiming van de ouderenkorting over de gehele derde schijf als mogelijke tegemoetkoming hierin en ook geen extra belastingvrijstelling over gespaard vermogen, welke evenwaardig zijn met en opwegen tegen de onredelijke fiscale voordelen en onbillijke sociale verschillen in bestedingsruimte die er gekomen zijn ten gunste van eigenwoningbezitters, zoals onder andere de hypotheekrenteaftrek, de op oudere leeftijd zeer geringe woonlasten in vergelijking met huurders en de gedeeltelijke tot algehele fiscale vrijstelling van vermogen opgebouwd in het eigenwoningbezit.*

23 mei 2012
 

De Commissie Van Dijkhuizen (CVD), die op 17 oktober 2012 interimrapport uitbracht over een herziening van de belastingen, heeft uit Wonen 4.0 gretig de hierin voorgestelde boveninflatoire algemene huurverhoging van 2 procent overgenomen en uit het Kunduz-accoord de boveninflatoire 5 procent huuropslag voor middeninkomens boven de € 43.000 laten staan. Er is zeker geen sprake van een grondige herziening van het belastingstelsel met meenemen van fiscale gelijkstelling van huurders met huiseigenaren en behandeling van de eigen woning als vermogen met woongenot, kortom van eigendomsneutrale behandeling. De fiscale tweedeling wordt in de voorstellen van de commissie geheel in stand gehouden en niet aangepakt, ondanks de indringende raad van de sociaal-economische commissie van de SER (CSED). Over de fiscale behandeling van ouderen wordt weinig gerept behalve het voorstel deze snel te verslechteren door de AOW te fiscaliseren en door de ouderenkorting inkomensafhankelijk te maken in plaats van juist algemeen. De zelfstandigenaftrek zou geheel verdwijnen. Op 18 juni 2013 kwam hierdoor een gebrekkig eindadvies uit dat op al deze punten verbluffend kortzichtig, onevenwichtig en tendentieus is uitgevallen.

19 oktober 2012 en 18 juni 2013
 

De ontzettend eenzijdige woningmarktplannen van deze paarse regering zijn na haar aantreden op 5 november 2012 volledig duidelijk geworden. Het zwaar belasten van huurders door middel van forse, deels inkomensafhankelijke huurverhogingen om ze de koopwoningmarkt op te drijven ("doorstromen"), liegt er niet om. De houding van de Woonbond hierin is echter ronduit halfslachtig, om niet te zeggen lamlendig.

De Woonbond is thans een beetje wakker geworden, blijkens zijn bericht op 13 november: "Koopkrachtdaling half miljoen huurders onaanvaardbaar". Weliswaar startte de bond vroeg met de actie "Huuralarm", welke gericht is tegen het opleggen van de verhuurderheffing en aandacht vraagt voor moeilijkheden bij woningcorporaties en de betaalbaarheid van opgedreven huurprijzen voor veel (onder)modale huurders in de sociale sector, maar verschuilt zich achter de politiek met het besmuikte gluurargument bij huurplannen aangaande (boven)modale huurders en inzake de 'vrije sector'. Besmuikt want de Woonbond neemt niet wezenlijk stelling over het invoeren van een aparte huurbelasting voor groepen hurende burgers. Indien het erop aankomt, laat de bond (boven)modale huurders barsten, gelijk de PvdA. Door te zwijgen stemt de bond in met het linkse billijken van inkomensafhankelijke huuropslagen; ondertussen wordt over een algemene huurstaking nergens gerept! De bond doet gewoon niks!

13 november 2012
 

Gelegenheidspact redt rechtse bezuinigingen

 


 

Laatste bericht van 21 april 2012 bij de val van het kabinet is dat de coalitie - weken bijeen in beraad op het Catshuis - de huur van alle huurwoningen zoveel mogelijk had willen optrekken naar de maximale streefhuur in het woningwaarderingsstelsel, in de onterechte veronderstelling dat die streefhuur de 'marktconforme' huur in een 'vrije markt' zou weergeven. Er is echter helemaal geen vrije woningmarkt, noch in de koopsector noch in de huursector, alwaar bij koop vooral de hoogste inkomens zwaar gesubsidieerd worden en bij huur de laagste. De middenlaag betaalt goeddeels de woontoeslagen voor onder- en bovenlaag. Volgens het Catshuisberaad zou ook nog even een extra puntenverhoging bij duurdere woningen ingevoerd worden, zelfs bovenop de extra 10 tot 25 punten in de schaarstegebieden. Op de koopmarkt wilden de onderhandelaars de begunstigingen helemaal niet aanpakken. Bijna alle fiscale en sociale bevoordelingen van en woonsubsidies aan kopers (zoals NHG, HRA e.a.) zullen onverdroten voortgezet worden! Ook het stelsel van huurtoeslagen voor de huurmarkt is intact gelaten.


Even leek het een geluk voor de woningmarkt dat de stekker uit dit beraad werd getrokken. Van een samenhangende aanpak van de gehele woningmarkt, huur en koop, was geen sprake; het is wel zeer de vraag of die er ooit komt. Het Catshuispakket moest de reeds in gang gezette aanval op de woonmogelijkheden en inkomensposities van gewone huurders in de middenklasse verhevigen. Dat blijft spijtig genoeg zo voortduren. Van de politiek zeer invloedrijke vastgoedlobby's moeten deze huurders immers hoe dan ook liefst de koopmarkt opgeduwd worden. Met extra huurbelastingen worden huurders daartoe nog meer uitgewrongen dan nu al vaak het geval is en gedwongen tot voor hen veel te hoge huurafdrachten of zware hypotheekschulden bij koop. Van zulk een onder druk nagestreefde doorstroming terwijl de huizenzeepbel met haar torenhoge woonprijzen * in stand wordt gehouden, kan maximaal en grof profijt getrokken worden door de vastgoedbranche en andere belanghebbende aanpalende sectoren waaronder overheden.


Na de regeringsbreuk door het opzeggen van Wilders van de gedoogsteun van de PVV aan het kabinet Rutte, heeft de thans demissionaire regering Rutte van VVD en CDA ter voorbereiding van de begroting 2013 door het plegen van koortsachtig overleg onder leiding van minister De Jager op 25 en 26 april alsnog een bezuinigingsakkoord gesloten met een aantal fracties uit de Tweede Kamer, de zogenoemde 'Kunduz-coalitie' van D66, GL en CU. Pechtold van D66 sprokkelde in één dag ongeveer z'n hele verkiezingsprogram bijeen het akkoord in. Dit politieke akkoord evenaart het Catshuispakket ruimschoots in lastenverzwaringen ** voor de burgers, maar draait toezeggingen aan de PVV waaronder de bezuinigingen op ontwikkelingshulp, niet morrelen aan ontslagrechten en afspraken inzake immigratie en integratie uit het gedoogakkoord, terug. Ook lijkt het erop dat zelfs het boerkaverbod en het verbod op een dubbele nationaliteit nog van tafel gaan.

Voor huurders zijn de gevolgen van het bereikte akkoord nog steeds verregaand: Alle huurders krijgen te maken met een jaarlijkse controle van hun inkomen om de inkomensafhankelijke huurverhogingen, een soort huurbelasting
˚, uit te voeren met een huuropslag van 1% boven inflatie bij een vastgesteld inkomen tussen de 33.000 en 43.000 euro, en boven de 43.000 met de door de Tweede Kamer reeds goedgekeurde 5%-huuropslag. De toegevoegde maatregelen zaten al in het nog wat ingrijpender Catshuispakket. Op de koopmarkt worden voorspelbare wijzigingen in de fiscale aftrekbaarheid van de rente bij aflossingsvrije hypotheken aangebracht, doch ingrijpend zijn deze zeker niet en vóór 1 januari 2013 afgesloten hypotheken worden toch weer ontzien.

Er komt nog steeds geen integrale hervorming van de woningmarkt. Als de politiek echt wil hervormen, dan zou de veel te dure koopmarkt niet gespaard moeten worden maar juist fors aangepakt. Voorlopig zal
een fiscaal gelijkwaardige, eigendomsneutrale behandeling van alle burgers op de woningmarkt, zowel kopers als huurders, nog wel een wensdroom blijven en bij dit wetsvoorstel geen toetsingskader vormen. Ongelijke behandeling zou ook binnen de groepen zo veel mogelijk voorkomen moeten worden, wat nu echter ten aanzien van de betrokken huurders wel volop dreigt te gebeuren.

Nadat het wandelgangenakkoord, ook wel lente- of Kunduzakkoord genoemd **, over de begroting voor 2013 tussen de regeringsfracties en de Kunduz-coalitie gesloten was en hiermee tevens de afspraken met de PVV goeddeels ongedaan waren gemaakt, liet de PVV weten haar eerdere steun in te trekken aan omstreden wetsvoorstellen zoals de inkomensafhankelijke huurverhoging, de verlaging van de kinderopvangtoeslag en de verhoging van de AOW-leeftijd.
 

28 april 2012


Noten:

 

˚         De inkomensafhankelijke huurbelasting treft in de lagere en hogere middengroepen onder en boven de grens van € 43.000 aan huishoudinkomen onderscheidenlijk 360.000 en 420.000 huurders, tezamen goed voor 780.000 huishoudens in de gereguleerde huursector. Daarnaast zijn er nog de huurders met middeninkomens in de commerciële 'vrije sector'. Vanaf 2018 kunnen de inkomsten uit deze huuropslagen de gehele verhuurdersbelasting dekken welke de corporaties vanaf 2013 over hun sociale woningenbezit verschuldigd zijn en die in 2014 uitkomt op 620 miljoen euro en jaarlijks snel oploopt tot ruim 2 miljard.
 

*        Zie ook op door Corné van Zeijl  Politiek gooit reddingsboei
**      En op de website  www.artikel 7.nu/poltiek ; En hoe nu verder? en een goed bevind van Cor Stoker over de rol van de media bij de verkiezingen van 12 september 2012
***    "Huurders in vrije sector het duurst uit" in CBS-onderzoek WoON2012 (PB 15 maart 2013)


 

Forse jaarlijkse huuropslag op komst voor middengroepen

Een meerderheid van VVD, CDA, PVV, D66, SGP en Hero Brinkman stemde op 12 april 2012 voor de wet
 


 

Huur 'scheefwoners' extra omhoog


De prijs van een huurhuis mag op 1 juli 2012 maximaal 2,3 procent omhoog. Dat heeft minister Spies gemeld. Mensen met een gezamenlijk inkomen boven de 43.000 euro bruto kunnen voor het eerst te maken krijgen met een extra stijging van 5 procent. Zij moeten per saldo dus 7,3 procent meer betalen. De jaarlijks terugkerende extra huurverhoging, die nog door het parlement goedgekeurd moet worden, was aangekondigd in het regeerakkoord en is gericht tegen het zogenoemde  'scheefwonen'.

Van 'scheefwonen' is sprake als het inkomen van een huurder te hoog is voor een sociale huurwoning. Zij blijven toch vaak zitten in de woningen, omdat voor hen huren in de vrije sector of een woning kopen te duur, zo niet onbetaalbaar is. Vaak hebben ze gewoonweg geen keus. CDA en VVD hadden in het regeerakkoord al aangekondigd de huursector te gaan aanpakken. Om de maatregel uit te voeren, mag de verhuurder aan de fiscus vragen of een bepaald huishouden meer verdient dan 43.000 euro. De Belastingdienst geeft antwoord op die vraag, zonder details te geven over de precieze hoogte van het inkomen.

Begin februari heeft de minister aan gemeenten de MG-circulaire 2012-01 doen verschijnen met daarbij voor verhuurders de: Handleiding Inkomensindicaties aanvragen voor de inkomensafhankelijke huurverhoging'. Hieruit blijkt dat de beoogde openstelling van de Belastingdienstservice voor het daadwerkelijk aanmelden en aanvragen van inkomensindicaties februari 2012 is (de test is reeds bereikbaar vanaf december 2011 !)

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) acht het wetsvoorstel extra ingrijpend omdat de gegevens van de Belastingdienst voor andere doeleinden dan voor een juiste en doelmatige uitvoering van de belastingwet worden gebruikt. De fiscale geheimhoudingsplicht brengt immers met zich mee dat het niet gebruikelijk is dat de Belastingdienst gegevens verstrekt aan niet-bestuursorganen. De Raad van State (RvS) plaatst in zijn advies grote vraagtekens bij de maatregelen tegen huurders: inkomensafhankelijke huur en extra bijtelling van punten in schaarstegebieden, en heeft ernstige bedenkingen bij het wetsvoorstel. De Raad vraagt zich in zijn advies eveneens af wie toegang heeft tot de registratie van de inkomens.


 

De Woonbond vindt het ongehoord dat een zo ingrijpende maatregel als deze reeds wordt ingevoerd vooruitlopend op een wet die nog niet is goedgekeurd door de Tweede- en Eerste Kamer. Hiermee wordt tevens voorbijgegaan aan de inbreng van de volksvertegenwoordiging. De Woonbond vindt het een grove inbreuk op de privacy van huurders dat - zonder hun uitdrukkelijke toestemming - door de Belastingdienst wordt bijgehouden of hun huishoudinkomen meer of minder dan € 43.000 is en dat dit doorgegeven wordt aan alle verhuurders in Nederland.

 

Aedes, de koepel van woningcorporaties is voorstander van het drastisch beperken van scheefwonen. Ze ziet wel haken en ogen bij de keuze van de regering om dit via een 5% extra huurverhoging boven inflatie voor huishoudens met een inkomen boven 43.000 euro te doen. Aedes vindt deze 5%-maatregel een weinig genuanceerde en zeer beperkte maatregel vanuit woningmarktperspectief, terwijl het voorstel ook nog zeer verschillend uitwerkt voor woningcorporaties en te weinig zou opleveren.


Toch is deze koepel van verhuurders van mening dat de 5%-maatregel snel ingevoerd moet worden. Woningcorporaties kunnen dan met deze extra huurinkomsten van 760 miljoen euro een deel van de stijgende kosten en de vanaf 2013 in te voeren en eraan gekoppelde verhuurdersheffing die per 2014 op 620 miljoen euro uitkomt, dragen. Vanaf 2018 kunnen de inkomsten uit deze huuropslagen de gehele verhuurdersbelasting dekken
 

Tijdens de vergadering van de vaste kamercommissie van BZK op 7 maart bleek er een parlementaire meerderheid van VVD, CDA en spijtig genoeg eveneens PVV te zijn die de invoering van een inkomensafhankelijke huurverhoging - een soort huurbelasting geïnd door de verhuurder - voor gezinnen met een middeninkomen steunt. Als gewoon burger met een gemiddeld huishoudinkomen maar zonder eigenwoningbezit ben je duidelijk van gering politiek gewicht voor de gevestigde orde. Sociaal en fiscaal wordt er nauwelijks rekening gehouden met je belangen, die niet in tel lijken of achteloos behandeld worden. Er wordt linksom en rechtsom volop met je gesold en grove achterstelling is het gevolg.

De politieke kaste blijkt hoe dan ook zogenaamd ’rijkere’ huurders uit de middenlagen, al kunnen ze het zich nauwelijks of helemaal niet veroorloven, te willen dwingen naar een te dure huur- of koopwoning om te zien en te verhuizen. Zulke benadeelde gezinnen gaan het wellicht voor gezien houden bij de PVV met haar rare sociaal-politieke opstelling waarmee ze haar kiezers laat barsten. Bij de traditionele bestuurderspartijen, die zich graag volks- of middenpartijen noemen *, had de gewone burgerij allang niks te zoeken

 
Hiermee is het wetsvoorstel inzake inkomensafhankelijke huur met behulp van inkomensindicaties die verstrekt worden door de Belastingdienst nog niet aangenomen. De Tweede Kamer stemde in meerderheid in met dit wetsvoorstel op 12 april, één dag voor de rechtbank te Den Haag in kort geding oordeelde dat de Belastingdienst voorlopig nog geen inkomensgegevens van huurders aan woningcorporaties en andere huisbazen mag geven. Eerst moet de wet die dit mogelijk maakt, in werking treden. Al door de fiscus verstrekte inkomensverklaringen zijn door de uitspraak onbruikbaar geworden.

Ook de Eerste Kamer moet dus nog instemmen met deze gelegenheidswetgeving. De tijd ervoor is erg krap, wil de maatregel op 1 juli aanstaande van kracht zijn en tijdig uitgevoerd kunnen worden, zoals Aedes graag ziet. Minister Spies geeft namens het kabinet de behandeling topprioriteit. De Eerste Kamer vergadert op 8 mei. Voor de betrokken huurders is een rechtvaardige afloop, zonder invoering van zo'n huurbelasting, bepaald niet vanzelfsprekend gezien het krachtenveld op de totale woningmarkt. Bij brief van 19 april laat minister Spies weten dat de boveninflatoire huuropslag toch pas na 1 juli ingevoerd kan worden in verband met wettelijke termijnen en voorschriften.

De gevestigde politiek, overheden, huizenbezitters, verhuurders en de zeer invloedrijke en machtige lobby's uit de bouwsector hebben tot op heden zolang mogelijk en met alle beschikbare middelen gezocht naar maatregelen die de opgedreven waarde van onroerend goed, de koopkracht van woningbezitters en de volle hypotheekrenteaftrek in stand kunnen houden. Misschien blijft zelfs nog de aftrek bij volledig aflossingsvrije hypotheken bij bestaande gevallen behouden. Verwezen kan worden naar alle tot op heden reeds genomen maatregelen om toch maar vooral het tij op de koopmarkt te keren. Ook het verhogen van de druk op de huurmarkt met het laten opleggen van zeer hoge huren past daarin.

Heemland, 12 april 2012

Bronnen: NOS 2 feb, brief van Aedes aan de vaste kamercommissie op 1 feb, brief van de Woonbond aan de vaste kamercommissie op 13 februari en oproep "Geen gluurverhoging"op 5 maart, bericht van Aedes van 8 maart "Kamermeerderheid steunt inkomensafhankelijke huurverhoging" artikel van Rechtennieuws nl "Zwaar weer op komst" 13 maart, en brief van minister Spies 19 april 2012.
 

Nederland snakt naar lastendaling

Honderdduizenden kunnen hun rekeningen niet meer betalen

Bijna 30 procent van alle Nederlandse huishoudens heeft een betalingsachterstand.

Dat blijkt uit een onderzoek dat is uitgevoerd in opdracht van staatssecretaris de Krom van Sociale Zaken. Het aantal mensen dat een betalingsachterstand heeft, neemt toe. Bijna 700.000 huishoudens konden het afgelopen jaar niet alle rekeningen meer betalen. 1,4 miljoen huishoudens hebben een lening of een doorlopend krediet, en ruim een half miljoen huishoudens sloot een afbetalingsregeling af.

Opvallend is dat vooral de middenopgeleiden steeds meer problemen hebben hun rekeningen te betalen. Ook het aantal hoogopgeleiden met betalingsachterstanden neemt toe. Mensen lenen steeds vaker geld van familie en vrienden en staan vaker rood. De NVVK, een vereniging voor schuldhulpverlening, vindt de cijfers zorgwekkend. De cijfers zijn gepresenteerd aan de Tweede Kamer. Staatssecretaris De Krom meent namens de overheid de burgers een wijze raad te moeten geven: "Let nou op dat je niet meer uitgeeft dan er binnenkomt". De Staat zelf doet niet anders en schuift de rekeningen door naar de burgerij! Dat wordt 'bezuinigen' genoemd in plaats van bovenmatig belasten.


Overheid staat voor 465 miljard euro garant.

Gemeld wordt in juni 2012 dat de overheid in totaal voor 465 miljard euro garant staat voor risico's van burgers, bedrijven, banken en andere eurolanden. Dat is een financieel risico voor de overheidsfinanciën met een omvang van meer dan driekwart van onze totale economie. De Algemene Rekenkamer constateert dat de risico's voor de Staat van al die garanties sinds 2008 substantieel zijn toegenomen. Toen bedroeg het risico nog 42 procent van het bruto binnenlands product, wat overeenkwam met 250 miljard euro.

Inmiddels is dat in 2011 vooral door garanties in het kader van de eurocrisis opgelopen naar 77 procent van het bbp, wat neerkomt op 465 miljard euro. Voorbeelden zijn de nationale hypotheekgarantie NHG voor de restschulden aan banken bij gedwongen huizenverkoop door de Stichting Waarborgfonds Eigen Woningen ten bedrage van 140,7 miljard euro (ca 90% van de nieuwe kopers maakt gebruik van zo’n garantie in 2011), het deposito-garantiestelsel (spaarrekeningen tot 100.000 euro gegarandeerd bij omvallen van een bank), exportkredietverzekeringen voor bedrijven en gegarandeerde leningen aan eurolanden zoals Ierland, Portugal en Griekenland.


bron: RTL Z, 27 februari 2012, Elsevier "Wie is er nog solidair met de arbeider?", Telegraaf "Overheid staat voor 465 miljard euro garant" op 21 juni 2012

 


Middenklasse nog verder door de mangel en de rare rol van de PVV

Op alle omstreden kabinetsplannen in de huursector kondigt de Woonbond thans verzet aan. Gelukkig is er de laatste maanden een rechtszaak gevoerd tegen de puntenverhoging in schaarstegebieden tot en met een bodemprocedure tegen de staat toe. Er is echter tot op heden bijzonder weinig ondernomen tegen de aangekondigde jaarlijkse inkomensafhankelijke huurstijging. Dit laatste plan wordt tegenwoordig eufemistisch 'inkomenshuren' genoemd. Wanneer gaat de Woonbond dit huurbelastingplan van verhogingen tot 5% bovenop de inflatie per jaar voor huurders met zogeheten 'hogere' middeninkomens nu eens fel bestrijden en niet alleen maar zeggen een "fel tegenstander" van deze maatregel te zijn? De Woonbond heeft tot nog toe nooit wat gedaan voor huurders boven de liberalisatiegrens en in de 'vrije huursector'.

De betreffende huurders blijken ook van de politiek tot dusver niets te verwachten te hebben. Geen partij komt voor hun belangen op! De politiek beziet deze huurders als burgers die niet willen kopen en op allerlei manieren geprest en gedwongen mogen worden tot koop. Ze moeten 'doorstromen' van de beleidsbepalende gevestigde orde. De gewone, modaal verdienende burgerij met huishoudinkomens van ~ 30.000 tot ~ 60.000 euro kan van de zogenaamd sociale partijen stikken. Noch van de linkse SP, noch van de rechtse PVV die het op zou nemen voor 'Henk en Ingrid', hoor je iets! Op rechts is van enig sociaal weerwerk ten gunste van de middenklasse tot rond anderhalf maal een enkel modaal inkomen, te weten ~ 50.000 euro, bar weinig te merken.

Zolang als de PVV niet bereid is bij de bovenlaag fors te snijden in de fiscaal riante hypotheekrenteaftrek, maar wel blijft bij lage tot geen fiscale belastingen van het eigen huis middels het uiterst lage eigenwoningforfait, denk vooral aan afbetaald eigenwoningbezit (Wet Hillen) en de verdere fiscale voorrechten voor wooneigenaren (in box 1 en 3), terwijl ze de huurders in de middenlaag het mes op de keel laat zetten, is haar verhaal over Henk en Ingrid een belachelijke fabel. Wat we horen is precies andersom: Er komt geen drastische beperking, aftopping of liefst afschaffing van de hypotheekrenteaftrek voor de bovenlaag (*) en geen afbouw van de inkomensafhankelijke toeslagen. Bovenlaag en onderklasse worden telkens ontzien bij bezuinigingen, die andermaal, ook nu weer, wel volop de gewone burgerij treffen. De PVV gedraagt zich hierbij als een paars schoothondje, dat alleen blaft tegen de Islam, maar door de regering Rutte snel is om te wisselen voor sociaalliberalen van linkse of rechtse snit.

De betrokken groepen uit de middenlaag worden bovendien nog geconfronteerd met een forse verhoging van de zorgheffing, de zogeheten inkomensafhankelijke bijdrage ZVW: van 7,1% voor werknemers onder de 65 jaar en van 5% voor zelfstandigen en voor ouderen boven de 65 jaar, doordat de drempel van het voor deze zorgbijdrage belastbare inkomen fiks is opgerekt tot rond de € 50.000. Voor de laatste twee groepen zijn de belastingtarieven in de tweede en derde schijf hiermee feitelijk verhoogd met ~ 5 procentpunt! Ze hebben, als het inkomen meer is dan ~ € 34.000, geen recht op toeslagen, of op de ouderenkorting. Velen in deze toch al gemangelde, uitgeperste middengroepen zullen er de komende jaren tot wel 30% op achteruit gaan, maar er is in de reguliere media en politiek geen enkele aandacht voor. Ze lijken niet te bestaan. De parlementaire democratie is voor hen allang verworden tot een elitaire partijpolitieke dictatuur.

De bestuurlijke kaste van overheid en bedrijfsleven beschouwt deze burgers slechts als stemvee, waarvan de belangen van geen waarde zijn en bij wie, zonder veel protest omdat ze geen invloedrijke lobby's of maatschappelijke pressiegroepen kennen, makkelijk geld te halen valt. Al met al vindt er al jarenlang een buitensporige inkomensoverdracht plaats vanuit de middenlaag naar de lage en hoge inkomensgroepen, met name van modale huurders naar kopers in de bovenlaag die bovendien profiteren van vrijstellingen van hun vermogen in het eigenwoningbezit, dat al fiscaal begunstigd opgebouwd wordt. Door alle bijzondere fiscale faciliteiten hebben woningbezitters op oudere leeftijd in tegenstelling tot hun hurende medeburgers nog maar zeer weinig woonlasten.

Wat de PVV betreft: die moet vooral zo doorgaan met ijveren voor een raar mengsel van rechtse en linkse hobby's zoals de hypotheekrenteaftrek voor welvarende deelgroepen uit de middenklasse en de rijke bovenlaag wat Wilders doet, en overdreven vergoedingen zoals bij voorbeeld voor rollators, maar die daarentegen wel instemt met de afbouw van de betaalbaarheid van studiekosten en kinderopvang en met het ophogen van de belastinggrens voor de zorgheffing. Een keuze voor het maatschappelijke midden van 'Henk en Ingrid' is echt niet hetzelfde als alleen op de bres staan voor douceurtjes aan armen en stevige bevoordeling van rijken, maar tegelijkertijd de middenmoot vergeten!


Bronnen: AD, Parool, Aedes en Woonbond, 26 en 29 maart 2011, aangevuld op 15 april, 15 november en 15 december 2011.

Huurplannen van minister Piet Hein Donner:

'Alle sociale huren 120 euro per maand omhoog'


 

AMSTERDAM - Minister Piet Hein Donner (Wonen) werkt aan een plan om "alle huren" van sociale huurwoningen in één klap met 120 euro op te trekken.(*)

De verhoging gebeurt door woningen in het puntensysteem extra punten toe te kennen. Een groot aantal woningen ontstijgt daardoor de sociale sector. Dit melden medewerkers van Amsterdamse woningcorporaties. De plannen zijn zó ingrijpend voor stedelijke gebieden met veel sociale huurwoningen dat wethouders, ambtenaren, corporaties en huurdersorganisaties de ontwikkelingen gespannen volgen. In Amsterdam zouden ongeveer 28.000 van de 200.000 sociale huurwoningen in de vrije sector terechtkomen na de maatregel. De nieuwe plannen komen in de 'huurbrief 2011', waarin staat met hoeveel procent de huren per 1 juli 2011 mogen stijgen. Minister Donner wil ook de puntentelling aanpassen. De bespreking had plaats op 1 april 2011. Ambtenaren van Donner willen in het zogeheten woningwaarderingsstelsel (WWS) alle huizen 25 woonpunten extra toekennen, wat de mogelijkheid geeft om 120 euro per maand meer huur te berekenen. Eén punt is 4,80 euro waard. Een deel van de woningen wordt daarmee duurder dan 650 euro per maand, de grens voor de vrije sector.

In het regeerakkoord lanceerde Donner drie voorstellen: een verplicht energielabel, een jaarlijkse huurstijging van vijf procent extra voor mensen met een inkomen boven de 43.000 euro en een aanpassing van het woningwaarderingsstelsel. Corporaties en woonorganisaties hoopten op een 'gedifferentieerd' systeem, waarbij per woning slechts een puntentoeslag tot 25 punten zou worden toegekend in regio's met huizenschaarste. Intussen hebben zij begrepen dat waarschijnlijk álle woningen er minstens 25 punten bij krijgen. Uit de later verstuurde huurbrief 2011 blijkt dat voor zittende huurders de maximale huurverhoging per 1 juli 2011 van alle gereguleerde huurwoningen 1,3 procent gaat bedragen, gelijk aan de inflatie over 2010. De minister streeft ernaar dat per die datum wel het aantal woningwaarderingspunten in relatie tot schaarste wordt verhoogd met maximaal 25 punten, afhankelijk van de WOZ-waarde. Voor de inkomensafhankelijke maatregel jegens huurders met een huishoudinkomen boven € 43.000,- (huuropslag) is wetswijziging nodig zodat dit voorstel niet voor 1 juli 2012 ingevoerd kan worden. Ze worden kwaadwillig vaak simpelweg betiteld als "scheefwoners".

Op 15 april kondigt minister Donner per aanbiedingbrief alsnog aan dat de puntenverhoging in het WWS toch voor àlle huurwoningen gaat gelden. Verhuurders van woningen in heel Nederland krijgen meer ruimte bij de vaststelling van de huurprijzen. De situatie op de regionale woningmarkt kan zodoende een grotere rol gaan spelen bij de maximale huurprijs. Onder druk van de kamer bindt de minister een paar weken later toch enigszins in: de puntenverhoging komt er in 140 gemeenten in tien zogenoemde 'schaarstegebieden'. Hieronder vallen Amsterdam, Utrecht, Haarlem, Leiden, de gemeenten in de omstreken van voornoemde steden, de Veluwe en Oost Brabant; dus niet alle gemeenten in het hele land.

In de schaarstegebieden kunnen zelfstandige woningen die vallen onder het
woningwaarderingsstelsel, er vanaf 1 oktober 2011 15 tot 25 basispunten extra bij krijgen, overeenkomend met 73 tot 123 euro per maand. Een en ander is bekrachtigd in de ministeriële huurbrief 2012 van 24 november 2011 aan de kamer.

Het wetsvoorstel inzake de inkomensafhankelijke huurverhoging bij middeninkomens zou op 1 februari 2012 in de commissie BiZa van de Tweede Kamer besproken worden, maar is uitgesteld. Wij zijn zeer benieuwd naar het stemgedrag van alle politieke partijen, in het bijzonder van de PVV. Om het inkomen te checken krijgen verhuurders inzage in de computerbestanden van de Belastingdienst. Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) en de Raad van State zijn zeer kritisch over dit wetsvoorstel.

In het peiljaar 2010 hadden volgens het kabinet Rutte in het totaal 420.000 huurders een gezamenlijk huishoudinkomen boven de € 43.000. Hierbij zijn echter niet meegeteld zeer veel huurders in de 'vrije/particuliere sector' van 700.000 woningen. Tussen € 34.085, de huurgrens voor sociale toewijzing en deze grens van € 43.000 zullen door alle maatregelen tegen huurders tezamen, zeker bij nieuwe woningtoewijzingen, op den duur nog veel meer gezinnen klem komen te zitten. Medewerkers van 400 corporaties, 32 institutionele beleggers en honderden particuliere verhuurders hebben per 1 januari 2012 inzage in het computerbestand van de Belastingdienst met de inkomensgegevens van niet alleen deze groep, maar van alle 3,1 miljoen huurders!

Zo wordt bijna de helft van ons volk weggezet als derderangs burgers die begluurd, gestuurd en bij een te hoog bevonden inkomen bij wet bestraft mogen worden met huurbelasting. Deze kwalijke behandeling komt bovenop de fiscale discriminatie waar ze al sinds de belastingherziening van 2001 onder lijden.
Dit alles hebben deze burgers te danken aan het blote feit dat ze huren in plaats van kopen, en de politiek hun belangen daarom beschouwt als van minder waarde. Om de huizenzeepbel in stand te houden wil de gevestigde politieke kaste hen, als het even kan, zo zwaar mogelijk belasten en verjagen uit hun huurwoning.



Bronnen o.a. (*) Het Parool van 26 maart 2011. Laatst aangevuld op 20 en 30 januari 2012.


° 
De inkomensafhankelijke huurbelasting treft in de lagere en hogere middengroepen onder en boven de grens van € 43.000 aan huishoudinkomen onderscheidenlijk 360.000 en 420.000 huurders, tezamen goed voor 780.000 huishoudens in de gereguleerde huursector. Daarnaast zijn er nog de huurders met middeninkomens in de commerciële 'vrije sector'. Vanaf 2018 kunnen de inkomsten uit deze huuropslagen de gehele verhuurdersbelasting dekken welke de corporaties vanaf 2013 over hun sociale woningenbezit verschuldigd zijn en per 2014 uitkomt op 620 miljoen euro.


Ons voorlopige bevind over de huurmaatregelen:

Het enige zogenaamde 'voordeel' van de maatregelen is dat straks nieuwe modale huurders en 'scheefwoners', die nu zonder huursubsidie netjes hun huur afdragen, nog veel meer gaan betalen dan thans. Als de huren verhoogd worden bij aanpassing van de punten in het woningwaarderingsstelsel aan regionale verschillen in woningschaarste en de energielabeling en derhalve de wettelijk toegestane maximaal redelijke huur fors kan stijgen, zullen wel de huurtoeslagen aan huursubsidieklanten evenredig omhoog gaan. Door flinke steunverruiming zullen immers huurders met lage inkomens tegen huurstijgingen beschermd blijven worden volgens het regeerakkoord van VVD en CDA, en zeker ook volgens de PvdA (1). Vergeleken hiermee zijn de eerder aangekondigde geringe kortingen op de huurtoeslag waar de Woonbond steeds over klaagt, verwaarloosbaar klein (tot € 15 per maand in 2015). De waarschijnlijk robuuste verhoging van de huurtoeslagen moet echter andermaal opgebracht worden door mensen die zelf veel meer huur gaan betalen, óf al hoge huren betalen. Naast dit verschaffen van de hogere huurtoeslagen aan huishoudens met lage inkomens, worden gewone huurders door de gevestigde politiek ook al financieel uitgemolken door het vigerende fiscale stelsel van vergoedingen aan huiseigenaren, te weten de hypotheekrenteaftrek, het nauwelijks belaste woningbezit (2) en de spaarhypotheek (3). Zoals elke belastingbetalende burger betalen zulke gewone huurders per jaar per huishouden een tweeduizend euro belasting voor de renteaftrekfaciliteit van deze eigenwoningbezitters (4), maar ze ontvangen zelf niets. De totale jaarlijkse inkomensoverdracht naar eigenaar-bewoners bedraagt minstens 14 miljard euro (5). De politiek, aan de leiband van machtige lobbygroepen, haalt werkelijk alles van de plank om de omhoog gejaagde waarde van het eigenwoningbezit in stand te houden (6). Echter, zonder afschaffing van de hypotheekrenteaftrek en flinke prijsdalingen (7) is voor starters op de woningmarkt een koopwoning veel te duur en qua schuldenlast onbereikbaar.


Mart Giesen, redacteur Heemland, 27 maart 2011

(1) Artikel van oud-professor Hugo Priemus; men leze vooral de reacties op zijn opinie van Gietelink en Minkema.
(2) Men leze "Sociale discriminatie in de middenklasse", in Duur Woonland, 18 oktober 2005 
(3) "Spaarhypotheken: gelegaliseerde diefstal", Arnoud Boot (econoom UvA) en Hans André de la Porte (VEH), op www.huizenmarkt-zeepbel.nl en www.BNR.nl op 16 maart 2012
(4) Totale hypotheekrenteaftrekfaciliteit (~14 miljard euro) op het aantal belastingplichtige huishoudens (~7 miljoen)
(5) Artikel "Arm en beschaamd zo arm te zijn", Bas Jacobs (econoom UvA), met link naar CPB-rapport , 26 juni 2012
(6) "Hoe we de huizenprijs kunstmatig hoog houden", Mathijs Bouman op Z24, 2 april 2011
(7) "Hyptheekrenteaftrek (HRA) snel afschaffen en prijsdalingen noodzakelijk", volgens uitspraken Lex Hoogduin, voormalig directeur DNB, 22 april 2011

Lees ook Huurders benadeeld ten opzichte van kopers . En lees PVV laat volgens oppositie huurders barsten. Het instemmen met de Ministeriële Regeling vanwege een Europese Beschikking over staatsteun (waarmee ook de PVV bij monde van Eric Lucassen instemde), welke regeling een bovengrens van  € 33.614,-  vastlegt per 1 januari 2011 voor toewijzing van een sociale woning aan huurders uit de lagere middenklasse, kan best rampzalig genoemd worden. Zie Aedes: 'Woningmarkt op slot en sleutel weggegooid'.  


Huurbelasting voor middeninkomens

 

'Henk en Ingrid' krijgen huurbelasting
 
Kabinet voert huurbelasting in bij middeninkomens. "Huurders zijn de dupe" in het conceptregeerakkoord, zegt de Woonbond. Huishoudens met een inkomen boven de 43.000 euro per jaar moeten jaarlijks vijf procent meer huur bovenop de inflatie gaan betalen. Huurders in Amsterdam en Utrecht moeten daarom rekenen op huurverhogingen van 120 euro per maand over een paar jaar.* Dit plan komt bovenop de beperking en uitsluiting van huishoudens met een inkomen boven de 33.000 euro bruto per jaar voor kans op een sociale huurwoning door de aangenomen nieuwe Europese regelgeving. Daarnaast wordt het puntensysteem in regio's met schaarste aangepast met een bijtelling van maximaal 25 punten afhankelijk van de WOZ-waarde, waardoor de wettelijk toegestane maximumhuur aldaar extra omhoog gaat.** 

De Woonbond noemt de ongelijke behandeling van huurders ten opzichte van kopers onrechtvaardig. Terwijl er een forse rekening wordt neergelegd bij de huurders, blijft wel de aftrek van de hypotheekrente behouden.
Van het totale hypothecaire belastingvoordeel in 2008 van ruim 10 miljard ging maar liefst 30 % naar slechts één tiende deel van alle huishoudens, te weten het bevolkingsdeel met een inkomen van meer dan 106.000 euro bruto (CBS-cijfers over 2008). En het voordeel blijft flink stijgen. De Vereniging Eigen Huis is zeer tevreden over de maatregelen die het kabinet wil nemen 'om de woningmarkt vlot te trekken'.

Bronnen Woonbond, Heemland, en ANP, 1 oktober 2010 


Bevind over de huurbelasting:

D66 wil nog verder gaan door ook huurders uit de lagere middenklasse met huishoudinkomens tussen de 33.000 en 43.000 euro te belasten met 3 % huurverhoging boven inflatie, net als de VVD in haar verkiezingsprogramma reeds opperde, zo bleek tijdens het begrotingsoverleg volkshuisvesting met minister Donner op 2 december 2010. Zorgwekkend is dat de PVV in alle talen zwijgt over haar kijk op het huurbeleid en de woningmarkt. D66 bestaat het om haar voorstellen van inkomensafhankelijke huurverhogingen eufemistisch "het modale huren" te noemen. Daarentegen blijft de grootste groep huurders nu buiten schot want aan de huurtoeslag wordt niet getornd en de huur blijft voor hen de inflatie volgen. Ook de hypotheekrenteaftrek blijft gewoon in stand. Zo wordt de middenklasse met opzet gespleten door een zeer onevenredige lastenverdeling voor onderscheiden groepen huurders en kopers, en is solidariteit volkomen zoek. 

Van krachtige acties van de Woonbond
tegen deze huurbelasting, die gegoten wordt in de vorm van een jaarlijkse boveninflatoire huuropslag, is nog niets vernomen; de sociale doelgroepen worden immers netjes ontzien. Waar deze bond wel fel tegen ageert, zijn minieme kortingen op de huurtoeslag***. De Woonbond lijkt ook dik bereid op voorstel van Ger Hukker (NVM) snel een nationaal 'woonakkoord' te willen smeden met makelaars (NVM), huiseigenaren (VEH) en verhuurders (corporatiekoepel Aedes) ten koste van huurders met modale huishoudinkomens ****. De Woonbond die steeds zegt op te komen voor alle huurders, gedraagt zich inzake dit soort huurbeleidsplannen
zoals in socialistische kringen van de PvdA (Hugo Priemus, Lodewijk Asscher, Wouter Bos e.a.) jegens huurders in de middenklasse bepaald niet ongebruikelijk is. Die opstelling naar deze huurders toe kan best geduid worden als halfhartig en lamlendig.
 
De PVV als gedoogpartij van de regering heeft behalve op arbeidsrechtelijk gebied veel van haar sociale punten uitgeruild, zoals het recht op ouderdomspensioen (AOW) met 65 jaar en betaalbare huren voor alle huurders, ook die met een middeninkomen. Het ontbreekt de partij tot op heden node aan een weloverwogen heldere sociaal-economische visie. Deze ruil is tot stand gekomen ter wille van symboolpolitiek van 'rechts' op het gebied van immigratie, integratie en veiligheid, die waarschijnlijk weinig gevolgen heeft en geen stuiver gaat opleveren ('een dooie mus'). De uitruil wordt duur betaald doordat de ingeboekte bezuinigingen opgehaald worden door sterke verhogingen van de kosten voor zorg, huur, kinderopvang en onderwijs bij de gewone burgerij in de middenmoot. En er wordt ruim baan gegeven aan rechtse hobby's, zoals het sturen van een nieuwe vredesmissie naar Afghanistan, het uitponden en uitroken van zittende huurders door de woningcorporaties en het aanzienlijk uitbreiden van de vrije huursector met z'n maximale vrijheid voor verhuurders.

Van de 18 miljard aan ombuigingen komt er zodoende 0,8 miljard tot last van deze modale huurders, ingeboekt als "doorstroming huurmarkt". Nu betalen ze al vaak torenhoge woonlasten in de deels geliberaliseerde huursector, maar binnen een paar jaar gaan ze jaarlijks nog enkele duizenden euro's aan huurbelasting bovenop de huur afdragen. Als ze zulke huren niet meer willen of kunnen opbrengen, mogen ze bij verhuizen gaan kopen, indien ze dat al kunnen: 'Leuk' om de zeepbel op de koopwoningmarkt in stand te houden. 
Mooie woorden over doorstroming zijn er te over, maar het is "doorstromen naar een straatarm verschiet", met - over de kale woonlasten (hypotheek of huur) berekend - netto huur- en koopquotes van 40 % en meer. Doorstroming vooral ten gerieve van de vastgoed- en bouwbranche wordt afgedwongen middels een gewiekst nivelleringsbeleid bij zogenaamd scheefwonende mensen met een wat hoger middeninkomen zodat van linkse kant (Woonbond, PvdA en dergelijke) waarschijnlijk geen serieuze weerstand en tegenplannen komen, maar polderend ingestemd wordt met een woningakkoord. 
Het door deze organisaties gekoesterde inkomensafhankelijke huurtoeslagstelsel met z'n beslag op de algemene middelen dat evenals de hypotheekrenteaftrek en de zorgtoeslagen via de inkomstenbelasting grotendeels door de middenlaag wordt gefinancierd, staat immers geenszins ter discussie. De Woonbond verdoezelt dan ook meteen de aard van de huurbelasting door besmuikt te spreken van "inkomenshuren". Op 'links' heeft men in het verleden nooit waarachtige, stellige bezwaren tegen huurbelasting gehad. Het tegendeel is vaak het geval zoals bij de plannen voor "Huur op maat", waar de PvdA weer mee komt.  

Volkshuisvesting is afgesplitst
van het ministerie 'Infrastructuur en Milieu', dat een samenvoeging is van de vroegere ministeries van Verkeer en Waterstaat (VenW) en Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (VROM), en is toebedeeld aan Minister Donner op Binnenlandse Zaken. Het huurbeleid schijnt op den duur zelfs ondergebracht te worden bij de provincies, buiten het zicht van de landelijke politiek. Van een aanzet tot een algehele hervorming van het woningmarktbeleid (huur en koop) zal dus waarschijnlijk niets komen en blijven gewone huurders door de gehele politieke elite van links tot rechts sociaal en fiscaal behandeld worden als derderangs burgers.
Misschien dat vanuit het ministerie van Financiën toch nog aangedrongen wordt op fiscale bijstellingen van de uiterst scheutige regelingen voor het eigenwoningbezit van de rijke bovenlaag?
Rechts lijkt z'n zaakjes inderdaad weer leuk te regelen, maar voor de middenmoot van ons volk belooft deze formatie, evenals de voorafgaande rechtse coalities van Balkenende en paarse van Kok, weinig goeds.


Mart Giesen, redacteur Heemland, 11 oktober 2010, laatst herzien op 17 januari 2011 


Rekensommen
*: Dat betekent aan huur op de liberalisatiegrens per 1 juli 2011 (inflatie nu 2%): € 647,53 + 7%= € 692.85 per maand. Bij gelijkblijvende inflatie wordt dit in 2015: € 908,19. Kortom een cumulatieve huurverhoging van 40% in vier jaar tijds ofwel  ruim € 260 maandelijks erbij. Dat is wel even wat anders dan wat de Woonbond vertelt over een verhoging in Amsterdam en Utrecht met € 120 per maand in 2015. De Woonbond heeft het dan waarschijnlijk over redelijk gematigde huren. Bij een hogere huurprijs of inflatie is de huurverhoging veel meer. 

**: Ook de puntenverhoging van 25 punten in het woningwaarderingsstelsel in schaarstegebieden (bij een bovengemiddelde WOZ-waarde van meer dan € 2900,- per m2) leidt al tot gemiddeld
120 euro per maand aan extra verschuldigde huur
"Sociale huurwoning 20 procent duurder", aldus het rapport 'Stop de Donnerhuren' dat de gevolgen van schaarstepunten behandelt. Telegraaf, 20 augustus 2012

***: Bij voorbeeld een korting van 0,89 euro per maand
op de huurtoeslag over 2011, misschien oplopend tot 15 euro in 2015. Is dat bedrag alle drukte van de Woonbond om die kortingen waard, vergeleken met de aangekondigde huurbelasting voor de middengroepen die al snel oploopt met enkele tot ettelijke duizenden euro's per jaar ?

****: De Woonbond is pas op 5 maart 2012 alsnog gekomen met enige bezwaren tegen het huurbelastingplan voor huishoudens met een middeninkomen middels een bericht "Gluurverhoging is inbreuk op privacy" en een oproep tot beperkte actie, gericht tegen deze schending van de privacy. Ze blijkt in het algemeen geen wezenlijke bezwaren te hebben met het verhalen van een hogere huurprijs voor dezelfde soort woning door het invoeren van huurbelasting bij wat meer verdienende gezinnen.

Hoezo vrijheid en verantwoordelijkheid ?

Lastenverzwaringen gaan de pan uitrijzen

 

Ons bevind over het aanstaande regeerakkoord:

Na de uitspraak van Mark Rutte: "Rechts Nederland zal z'n vingers aflikken", mag gevreesd worden dat er van de sociale belangen van de middengroepen, waarvoor de PVV zou opkomen, weinig overblijft. Aanpakken van de zeepbel op de huizenmarkt en toewerken naar een gelijke, billijke behandeling van huurders ten opzichte van kopers; eindelijk eens de algehele woningmarkt grondig herzien en met name ook in fiscaal opzicht "eigendomsneutraal" maken (1), zit er waarschijnlijk niet in. Bij immigratie, ontwikkelingshulp, Europa en defensie met het dure JSF-project zijn de bezuinigingen mager, voor zover bekend. Het lijkt erop dat 'Henk en Ingrid' uit de middenklasse eenzijdig het gelag gaan betalen middels hogere zorg-, woon-, kinderopvang- en onderwijslasten en beperking van hun sociale rechten (AOW e.d.) *. Op 14 oktober 2012is het kabinet Rutte 1 ge
ïnstalleerd.

Het geschatte bedrag van 18 miljard aan bezuinigingen van het kabinet Rutte 1 als gevolg van het steunen en opkopen van banken, en de hulp aan de bouwwereld waarvoor de geldkranen wijd open gingen, zal toch grotendeels op de gewone burgerij verhaald worden. Bij het 'rechts' van Rutte is denkelijk slechts sprake van zakenlieden, middenstanders, grondbezitters, makelaars, bouwers en gegoede huiseigenaren, kortom de bovenste maatschappelijke lagen van de bevolking, en van het bedrijfsleven; of is dit toch een misvatting ? 
Ondanks het bezuinigen ten koste van de koopkracht van de gewone burger wordt wel ineens een besteding ter waarde van bijna 6 miljard euro aangekondigd door Melanie Schultz van Haegen, minister van Infrastructuur en Milieu voor de bouw van spoor- en wegenprojecten tussen Schiphol, Amsterdam en Almere; eveneens voor nieuwe militaire 'missies' wordt zonder morren geld vrijgemaakt. Zeker allemaal lekker 'rechts', hoewel ook vorige, paarse regeringen de koopkracht uitholden en Nederland oorlogen in rommelden.   

Redactie Heemland, 14 september 2010  
 

(1) Over eigendomsneutrale behandeling zie Rapport "Naar een integrale hervorming van de woningmarkt" van de Commissie van sociaal-economische deskundigen (CSED) van de SER, (april 2010)

 

* De enige parlementair vertegenwoordigde partijen die het als 'middenpartijen' voor de brede middenlaag van ons volk hebben willen opnemen en ermee rekening hielden in hun doelstellingen, zijn  de vroegere Boerenpartij, DS'70 en Centrumpartij geweest, daarna leek het de LPF te worden en tegenwoordig in sommige opzichten de PVV, die echter op het gebied van de woningmarkt, ondanks gewekte verwachtingen, nogal teleurstelt.

 

 




De merkwaardige gangen bij een kabinetsformatie 

Wel of niet een schutkring rond PVV ?

PVV-leider Geert Wilders vindt de gang van zaken rond de kabinetsformatie ondemocratisch. Hij vindt het onbegrijpelijk dat de PVV geen partij meer is in het formatieproces en zegt dat er een cordon sanitaire om de PVV heen is gelegd. Hij reageert daarmee op het feit dat hij geen uitnodiging heeft gekregen voor een vervolggesprek met de koningin en de nieuwe informateur Herman Tjeenk Willink niet met de PVV zal praten.

Wilders vraagt zich af of Nederland nog wel een democratie is als de grootste winnaar van de verkiezingen wordt gepasseerd. Hij vindt de uitsluiting van zijn partij schandalig en een belediging van anderhalf miljoen PVV-kiezers. De politieke elite heeft daar blijkbaar belang bij, zei hij.
Vooral CDA-fractievoorzitter Maxime Verhagen heeft het gedaan bij Wilders. Hij wilde niet onderhandelen met de PVV, maar "de kiezer heeft een goed geheugen" waarschuwde Wilders.
Vooral CDA-fractievoorzitter Maxime Verhagen heeft het gedaan bij Wilders. Hij wilde niet onderhandelen met de PVV, maar "de kiezer heeft een goed geheugen" waarschuwde Wilders.

Bron ondermeer RTL, 27 juni 2010

Nadien heeft informateur Tjeenk Willink in zijn rapportage aan de Koningin aangeraden om te streven naar de vorming van een zogeheten 'Paars plus'-kabinet. Het gevolg is geweest dat zij opdracht gaf aan Uri Rosenthal (VVD) en Jacques Wallage (PvdA) als informateurs om een verkenning te plegen over de mogelijkheden hiertoe. Deze begonnen niet bepaald blanco aan die gesprekken, omdat Tjeenk Willink een ‘bijlage’ bij zijn eindverslag aan de koningin had gevoegd met de titel "Wat kan binden in plaats van scheiden".  De tekst laat zich lezen als een raamwerk voor een mogelijk nieuw regeerakkoord. Tjeenk Willink, de vertrouweling van de Koningin geeft hierin aan hoe de bestuurlijke elite wil dat Nederland geregeerd wordt en ook hoe de andere partijen met de PVV zouden moeten omgaan. Verkapt houdt hij in zijn bijlage een pleidooi voor een grondwetswijziging in monarchistische, eurofiele richting met nadruk op 'het belang van de rechtsstaat' – met name op de punten van non-discriminatie en godsdienstvrijheid – en op Europese samenwerking. De informatiepoging van het tweetal is middelerwijl gestrand, waarschijnlijk voornamelijk op de financiële invulling van de noodzakelijk geachte bezuinigingen. 

Vervolgens kreeg oud-premier en minister van Staat, Ruud Lubbers van koningin Beatrix de opdracht haar op zeer korte termijn te vertellen welke mogelijkheden er zijn om een meerderheidskabinet samen te stellen, waarbij - net als eerder - partijen die behoren tot het ‘brede midden’, betrokken zouden worden. Als dat niet zou kunnen, moest hij wel kijken of er nog andere mogelijkheden zijn. Lubbers bleek de volgorde gewijzigd te hebben na consultatie van de leiders van de grootste fracties en gaf toestemming om de vorming van een kabinet over 'rechts' eerst te onderzoeken met als eindtijdstip zondag 1 augustus. Bijzonder vreemd was dat hij voor zichzelf als informateur nadrukkelijk afzag van zijn eigen aanwezigheid en enige rol bij die onderhandelingen. Deze resulteerden vooralsnog in de optie van een minderheidscoalitie van CDA en VVD met gedoogsteun van de PVV, welke partijen de "ferme wil" uitspraken om hierin te slagen. 

PvdA-leider Job Cohen heeft op maandag 2 augustus tegen Ruud Lubbers gezegd dat hij het „onjuist” vindt dat de informateur deze keuze aan de Koningin kan presenteren. Metterdaad werd de vorming voor zo'n coalitie toch onder regie van de nieuwe informateur Ivo Opstelten onderzocht. Wat de uitkomst zou worden, was ongewis. Tijdens de onderhandelingen werd de voortgang gestoord door leden van het CDA onder wie oud-minister Cees Veerman, die meenden
- belerend aan de hand van de grondwet en wijzend op mogelijke schade voor aanzien in en handel met het buitenland - de PVV als gedogende partij te moeten diskwalificeren. Zelfs mede-onderhandelaar Ab Klink, in het voetspoor van oud-informateur Lubbers, stuurde een brief vol bezwaren aan Maxime Verhagen en partijvoorzitter Henk Bleker om nog te elfder ure af te zien van verder doorgaan. De weerzin, hoe ook in scène gezet en door wie ook verlangd, nam bizarre vormen aan. 

Onder zulke onbetrouwbare gedragingen was het begrijpelijk - maar wel spijtig - dat de PVV op 3 september afhaakte. Na het abrupte vertrek van Klink als kamerlid van het CDA die zichzelf binnen de fractie in een onwerkbare situatie geplaatst zag, kwam Wilders terug op zijn eerdere besluit. Wilders wilde weer aanhaken bij de onderhandelingen, terwijl inmiddels wel de informatie door Ivo Opstelten beëindigd was en verslag uitgebracht was aan de koningin. Tegen de verwachting van de 'rechtse' partijen in wees zij op 7 september opnieuw Tjeenk Willink aan als informateur. Na een ronde van verkenning omtrent de slaagkans van een 'rechts' minderheidskabinet raadde deze aan de opdracht weer over te geven aan Opstelten, hierbij bijzondere aandacht vragend voor de Europese agenda. 

Op 30 september jongstleden zijn regeeraccoord en gedoogaccoord door de deelnemende partijen alsdan gepresenteerd. Dit verleidde Wilders te spreken van een 'historisch moment'. Het is nog even wachten totdat het CDA middels een te houden partijcongres instemt. In de partij ritselt het van de moreel-ideologische bezwaren en ressentimenten tegen de PVV. Bij de bekend geworden voorstellen blijkt de gegoede burgerij grotendeels gespaard te blijven van bezuinigingen, wordt in de overheidsuitgaven een beetje gesneden en wordt het bedrijfsleven ruim voorzien. Maar bij de middenklasse vallen zware financiële klappen op het gebied van huurlasten, zorg en onderwijs. Van wezenlijke hervormingen is geen sprake, bij voorbeeld van de gehele woningmarkt met gelijktrekking van huur- en koopfaciliteiten en fiscale behandeling. Integendeel, huurders gaan nog ongunstiger behandeld worden dan nu reeds jaren achtereen het geval is. Al met al is door de rechtse partijen in de aanloop tot de verkiezingen enkel lippendienst bewezen aan de zogeheten middengroepen, zo blijkt nu. 

Bij het CDA-congres van 2 oktober te Arnhem, waar een zeer betweterige, moralistische toonzetting tegen de kabinetssteun van de PVV overheerste en de inhoud van de beide accoorden die in lijn liggen met uitgesproken 'rechtse' wensen van CDA en VVD, nauwelijks ter discussie gesteld werd, leek het erop dat afhankelijk van de gevolgtrekkingen uit de stemmingen misschien toch nog een schutskring tegen de PVV opgetrokken zou worden. Dit is na veel commotie binnen het CDA niet gebeurd. Ondertussen speelt het politieke strafproces tegen Wilders, aanhangig gemaakt bij de Amsterdamse rechtbank na de beschikking van het gerechtshof te Amsterdam tot vervolging door het Openbaar Ministerie, een belangrijke rol. Onwillekeurig dringt de herinnering aan de showprocessen tegen Janmaat van midden jaren negentig zich op. Gelukkig is de tijdgeest verandert en heeft Wilders een topadvocaat. 

Ondanks alle tegenwerkingen blijkt, na de benoeming van Rutte als formateur op voordracht van Opstelten, nu toch een rechts kabinet Rutte met gedoogsteun van de PVV gevormd te kunnen worden dat op donderdag 14 oktober voorgesteld zal worden.


Redactie Heemland,  28 juli, 5 en 20 augustus, 6 en 13 september en 1, 2 en 8 october 2010  
 

Voor commentaar, met een bespreking van de rol van de Koningin hierbij, leze men bij HVV het verslag van Joost Niemöller "Waarom de PVV weer de grootste is" van 27 juni 2010, op Artikel7.nu van dezelfde auteur "Wilders: CDA buigt, Trouw gilt", en de "De Constitutionele Staatsgreep–Nog niet gedaan" van Erdebe 'Hannibal' op 26 juli 2010. Dat op de achtergrond een koningschapskwestie meespeelt, is ook de gevolgtrekking van het redactionele commentaar van Paul Jansen in de Telegraaf van 14 september 2010,  "Koningin loopt in formatie averij op". 

Op Artkel7.nu verscheen op 9 augustus 2010 een artikel "Niks mis met nationalisme" van Joost Niemöller over het belang van nationalisme en het ontbreken van een bevolkingspolitiek beleid, met name in onze landen.  De daadwerkelijke wil om de massa-immigratie te stuiten blijkt volkomen afwezig te zijn bij de elites: Immigratie NL: de schokkende feiten

Voor de huichelarij in de moralistische, calvinistische gelederen van CDA (en soms VVD) leze men van Percolator bij HVV: De pedante parade van politiekcorrecte predikers van 2 october 2010.

 

 

Verkiezingen in teken van grote bezuinigingen

 


Wij vinden dat de aanstaande Kamerverkiezingen in de eerste plaats behoren te gaan over het vinden van bezuinigingen die de Nederlandse bevolking zo weinig mogelijk treffen. Indien er politiek hoofdzakelijk gedacht wordt aan het op peil houden van de reeds torenhoge overheidsuitgaven aan zogeheten linkse hobby's (huur- en zorgtoeslagen, asiel- en gezinsmigratie, ontwikkelingssamenwerking, klimaatdoelen e.d.) maar ook aan rechtse hobby's (hypotheekrenteaftrek, arbeids- en kennismigratie, defensieuitgaven voor missies en aanschaf JSF-toestellen e.d.), en het ondersteunen en zelfs direct subsidiëren van het bedrijfsleven, - zoals banken met een injectie van tientallen miljarden en ook de bouwnijverheid, bij voorbeeld met koopsubsidies, startersleningen en waarborgregelingen als de Nationale Hypotheekgarantie (NHG), en vanuit het ministerie van Economische Zaken nog allerhande subsidies -, dan volhardt de gevestigde orde op haar heilloze weg van afwenteling van de kosten van haar strevingen op de eigen Nederlandse samenleving.   

Zoals wij al jaren vaststellen, heeft de modaal verdienende, gewone burgerij, zeg maar 'de middenmoot', ernstig geleden door telkens fors te moeten inleveren gedurende de kabinetten onder CDA-leider Jan Peter Balkenende. Wordt dit toneelspel tussen linkse en rechtse politieke partijen en maatschappelijke belangenorganisaties met hun uitgebreide netwerken en lobby's al polderend voortgezet, dan worden wederom wezenlijke belangen van de middenklasse van laag tot gemiddeld (met een huishoudinkomen van rond anderhalf maal modaal) genegeerd en opgeofferd aan vrijwaringen en bevoordelingen van de onderkant en de bovenlaag. 

Sinds de paarse regeringen is het uitruilen van plannen tussen linkse en rechtse partijen tijdens kabinetsformaties waarbij middengroepen doorgaans de grote verliezers worden van het regeringsbeleid, helemaal in zwang geraakt. De schandelijke belastingherziening 2001 is er een voorbeeld van, met haar scherpe fiscale discriminatie van huurders ten opzichte van eigenwoningbezitters, welke herziening een nauwelijks te overbruggen maatschappelijke kloof naar eigenwoningbezit geslagen heeft onder de burgerij in de middenklasse. Andere voorbeelden zijn de nieuwe zorgverzekeringswet met een extra belastingheffing (bijdrage Zvw) over het inkomen totaan de derde schijf waarbij zelfstandigen en ouderen met een middeninkomen zwaar geschaad worden wegens het ontbreken van een passende vergoeding, en het inkomensafhankelijk maken van tal van regelingen zoals de ouderenkorting. 

Middels zo'n uitruil waarbij groepen in het midden gemangeld worden, komt ook een verwerpelijk Aow-misbaksel met een geflexibiliseerde verhoging van de AOW-leeftijd tot 67 jaar tot stand, zonderdat het voorstel de kiezer ooit is voorgelegd. En zo wordt door het Centraal Planbureau (CPB) nu al een voorschot genomen op verhoging van de eigen bijdrage in de ziektekosten van € 165,- oplopend naar € 775,- in 2015. Bij monde van zijn directeur, Coen Teulings noemt het CPB beide voornemens 'onvermijdbaar' of 'technisch, reeds inbegrepen in de raming' , want anders komt het CPB vooralsnog uit op de eerder voorspelde jaarlijkse bezuiniging van 35 miljard euro in plaats van 29 miljard. Het laatste bedrag gaat een gezin al snel 5000 euro of meer per jaar kosten. Het plunderen van de middenmoot van ons volk gaat onverdroten door zodat je je bij voortduring afvraagt waar onze regentenkaste het over heeft als ze met mooie woorden praat over behoud van koopkracht en een beroep doet op eigen verantwoordelijkheid ? 

 

Mart Giesen, redacteur Heemland, 17 maart 2010

Lees ook  Doodmoe van politiek geleuter over de woningmarkt videogesprek met Bas Jacobs op www.huizenmarkt-zeepbel.nlHypotheekrenteaftrek --column van Jaap van Duijn en Politieke kaste haat saamhorige middenlaag --door Lode van Boonen en Mart Giesen
 

 
 

bron: Morgan Stanley, ontleend aan column Corné van Zeijl
 


 

Politieke kaste haat hechte middenlaag


Van links tot rechts is er grote overeenstemming bij de politieke partijen over welke groepen in de samenleving door politiek beleid begunstigd moeten worden, welke gunsten dan vervolgens verhaald worden op de andere groepen door forse extra lastenverzwaringen. Dat zijn al te dikwijls de lagere en middelbare inkomensgroepen uit de middenlaag en dan natuurlijk vooral de niet of nauwelijks geörganiseerden en meest weerlozen uit die middenmoot zoals huurders, gepensioneerden en ouderen zonder inkomsten uit tegenwoordige arbeid.  Kortom met name middengroepen die hun door politiek beleid toegebrachte schade nergens kunnen compenseren en niet snel de straat op zullen gaan om te protesteren. Deze groepen zijn er de laatste jaren tijdens paarse en rechtse kabinetten telkens percenten in koopkracht en bestedingsruimte op achteruit gegaan terwijl de groepen met de hoogste en laagste inkomens, de huishoudens met een ruim dubbelmodaal inkomen en de gezeten bovenlaag  net zo als de lagere inkomensgroepen, minimumloners en bijstandstrekkers politiek bediend werden, doordat ze hun bestedingsruimte vaak sociaal, fiscaal goed beschermd vooruit zagen gaan of gerepareerd kregen middels extra inkomensondersteuning via allerlei toeslagen, specifieke kortingen en dergelijke. 

De middenmoot van ons volk, welke zich even vertegenwoordigd voelde bij Pim Fortuyn maar geen politieke belangenbehartigers van linkse of rechtse signatuur kent en geen doeltreffende lobby's van vakbonds- of werkgeverszijde of een Woonbond achter zich weet, betaalt het gelag. Moedwillig blijkt de politieke kaste keer op keer een maatschappelijk systeem van onderlinge verdeeldheid in stand te houden waarin ongelijke behandeling plaats vindt tussen groepen uit de middenlaag die òf omlaag gedrukt worden òf omhoog gestuwd worden om door dit politieke uiteenspelen een zo groot mogelijke uiteenrijting van de middenklasse, het hart van ons volk te bevorderen. Het is de verdeel-en-heers-tactiek van de gevestigde orde waarbij het midden vermalen en verbrokkeld wordt om van deze middenmoot de kiezerssteun te bestendigen aan de gevestigde politieke kaste der machtspartijen, van rechts voor de rijken tot links voor de armen. 

In de politiek is men nu weer bezig om de bestedingsverschillen te versterken door sommige groepen uit de middenlaag zoals gezinnen met jonge kinderen en bezitters van een eigen woning zoveel mogelijk te begunstigen en ouderen, gepensioneerden en huurders juist veel koopkracht af te pakken. Dit gebeurt bij het nieuwe zorgstelsel en het nieuwe huurstelsel middels een herverdeling van welvaart die ongekend van omvang en scherpte is en de al zeer ongunstige belastingherziening van 2001 in ernst evenaart. 

Een voorbeeld uit de praktijk is de gepensioneerde met een bruto inkomen van rond de  € 30.000,- die op z'n enkelvoudige AOW van € 636,69 een 'inkomensafhankelijke bijdrage' voor de zorgverzekeringswet (Zvw) van € 42,01 (6,5 %) moet afdragen zodat hij - na een geringe inkomensvergoeding van € 9,66 (dat is dus wel eventjes een gulle € 1,06 meer dan vorig jaar!) - netto € 604,34 betaald krijgt van de SVB, en over z'n aanvullende pensioen van ongeveer € 21.000,- aan Zvw-bijdrage rond € 932,- (4,4 %) betaalt, zodat hij zich gesteld ziet voor een inkomensafhankelijke bijdrage voor zijn ziekteverzekering van rond € 1.466,- (4,9 % van zijn bruto inkomen !); let wel dat dit komt bovenop z'n nominale premie voor de  zorgverzekeringspolis. Dat wil zeggen dat er eigenlijk een extra verhoging van de belastingheffing in de eerste en tweede belastingschijf is bijgekomen van gemiddeld per schijf 4,9 % voor mensen zonder de vergoeding van een werkgever of uitkeringsinstantie voor de Zvw ! Natuurlijk is dit kabinet wel zo wijs geweest deze Zvw-bijdrage formeel buiten de inkomstenbelasting te houden en geen ziektekosten- of zorgheffing, of zorgbelasting te noemen; over volksverlakkerij gesproken. Van enige koopkrachtcompensatie voor deze nieuwe heffing is echter nauwelijks sprake, tenzij men in aanmerking komt voor een zorgtoeslag. Eigenlijk is sprake van een forse verhoging van de tarieven van de eerste twee belastingschijven voor kleine zelfstandigen en ouderen. Maar volgens de regering Balkenende II/III is deze inkomensachteruitgang "niet onbedoeld'' geweest en dus in haar visie gerechtvaardigd. Deze extra financiële heffing is weggemoffeld gebracht, maar is wel volledig uitgevoerd.  En dan mopperen de ministers nog over het onbegrip van de burgers voor het zo noodzakelijk geachte kabinetsbeleid ! 

Hetzelfde laken een pak is het bij het nieuwe huurstelsel waarbij huurders in de geliberaliseerde en te liberaliseren 'vrije' huursector opgescheept worden met forse huurverhogingen ver boven het inflatieniveau, ongeacht hun inkomenssituatie die de afgelopen jaren nauwelijks of niet de inflatie heeft bijgehouden. Bovendien zal de betaalbaarheidsheffing die de regering volgens het voorstel IBH (Interimwet Betaalbaarheidsheffing Huurwoningen) oplegt aan verhuurders om deze te laten bijdragen aan de verhoging van de huursubsidies voor de laagste inkomens (tegenwoordig huurtoeslagen genoemd), volop verhaald mogen worden op dezelfde reeds jarenlang zwaar uitgemolken huurders door middel van weer extra huurverhogingen. Is men èn huurder èn oudere met een middeninkomen, dan is de inkomensachteruitgang helemaal buitensporig groot. Voor hen is het "na het zuur nog meer zuur". Bij de woorden van de premier dat de economie aantrekt en de koopkracht stijgt, denken ze gek te worden. En het vreemde is dat de politieke kaste van links tot rechts zich volstrekt ongevoelig toont voor de noden van deze ernstig benadeelde groepen uit de middenlaag van ons volk. 

Van de rechtse VVD, CDA en D66 hoeft niets verwacht te worden. Ze koesteren allereerst de gegoede burgerij, welvarende middenstanders, zakenlieden en bovenlaag ondermeer middels de onbeperkte fiscale aftrek van hun hypotheekrente. Maar ook op links, de PvdA en andere, hoeft niet gerekend te worden zoals gebleken is bij de recente debatten rond het rampzalige huurplan van minister Dekker waarbij PvdA en CDA slechts aandacht hadden voor de huurders uit de laagste inkomensgroepen, bij de gestrande formatiebesprekingen tussen CDA en PvdA van begin 2003 waarbij deze partijen het bestonden in hun toenmalige kabinetsplan een huurbelasting te willen invoeren voor mensen die geen huursubsidie ontvingen en daarom zouden 'scheefwonen', en bij de eerdere grote belastingherziening van 2001 van Wouter Bos, Willem Vermeend en Gerrit Zalm met invoering van groene belastingheffingen (ecotax) en het begunstigen van eigenwoningbezitters door het fiscaal ontzien van het bezit van de eigenwoning door deze onder te brengen in box 1 met tal van tariefsverlagingen en faciliteiten zoals de hypotheekrenteaftrek en de belastingvrijdom van de afbetaalde eigen woning ('Wet Hillen' sinds 1 januari 2005), maar zonder enige gelijkwaardige tegemoetkoming aan huurders in de 'vrije huursector'.   

Links hangt tegenwoordig volop de liberalistische leer aan, uitgezonderd de SP, maar beschermt wel met steun van rechts de onderlaag middels toeslagen en kortingen. Allebei zijn ze immers uiterst beducht voor de wassende allochtone populaties. De PvdA-voorstellen van Wouter Bos - voorzover reeds enigszins bekend - behelzen een behoefte- en inkomensafhankelijk systeem van woontoeslagen, fiscalisering van de volksverzekeringen zoals de AOW en afschaffing van de huidige vrijwaring van AOW-premieheffing voor gepensioneerden. Deze voorstellen betekenen zo een verdere aanslag op de toch al wankele positie der middeninkomens. Naar nu berekend is, gaan gepensioneerden met een bruto inkomen van rond de € 30.000,- dik 14 tot 17 % aan koopkracht verliezen !, en dat wordt 'minder meer' genoemd door de PvdA.  Het is een moedwillige linkse inkomenspolitiek van nivellering en verarming tegenover ouderen, indruisend tegen staand pensioenbeleid (met franchise-korting bij de pensioenopbouw) en fiscale wet- en regelgeving. Ze hadden ooit gedacht hierop te kunnen vertrouwen om na hun pensionering, welke vaak al gepaard gaat met financiële achteruitgang, toch gepast hun leven voort te zetten. Om pensioengaten straks te voorkomen zou fiscalisering van de AOW (met gelijktrekking van de belastingtarieven) hoe dan ook gepaard dienen te gaan met een sterke verlaging van de franchise en kan ze redelijkerwijs slechts geleidelijk ingevoerd worden. 

Een pensioen (inclusief AOW) van 70 % van het eindloon is thans bij de meeste pensioenfondsen het maximaal haalbare en vereist dan ook vrijstelling van AOW-premieheffing om niet fors achteruit te gaan. Zij worden 'rijke ouderen' gevonden in socialistische kring. Dit is ronduit belachelijk mede gezien de nieuwe zorgheffing en de huidige torenhoge woonlasten, die velen van hen die geen afbetaalde eigen woning bezitten, ook al afdragen, net zo goed als jongere gezinnen. Beneden de ongeveer € 18.000,- , later onder massieve druk bijgesteld naar €  23.000,-, mag men van de PvdA z'n hand gaan ophouden voor een inkomensafhankelijke ouderenkorting. 

In het algemeen worden verschillende groepen in de middenmoot echt zwaar belaagd. Of het nu gaat om huren, zorg of pensioen, steeds komen de lasten voornamelijk bij deze middengroepen terecht. De steun aan de onderklasse wordt uitgebreid door het laatste beetje aan nog aanwezige onderlinge solidariteit, dat ook wederkerig bedoeld was voor de overige - meest middelbare - inkomensgroepen, af te breken.  

Bij het wijzigen van het arbeidsmarktbeleid naar soepel ontslag en verhogen van de pensioenleeftijd wordt totaal voorbijgegaan aan de natuurlijke werkelijkheid van het tanen van veerkracht, gezondheid en vaardigheden bij het vorderen van de leeftijd. Langer mogen doorwerken is slechts aan weinigen gegund. Is men als oudere werkloos geraakt en zonder geschikt netwerk, dan wordt de kans op nieuw passend werk zeer gering. Een regering van PvdA met CDA of VVD is met al dit soort voorstellen gemakkelijk te vormen omdat voor geen van al deze partijen de belangen van hun gegoede kiezers en bestuurlijke elite zelf geschaad worden; kijk maar naar het verleden. Ze bijten elkaar allerminst. Het politieke systeem van verdeling van het volk door middel van de politieke schijntegenstelling tussen links en rechts waar de bestuurlijke kaste met haar banenmachinerie voor partijleden heel wel bij vaart, blijft zodoende aangenaam stabiel.   

Bij wat zich tot op heden aan politieke nieuwlichters heeft aangediend, is ook geen aandacht en begrip te bespeuren voor de welvaartsachteruitgang van deze middengroepen van ons volk. Het algemene, nationale belang, anders dan van het grote bedrijfsleven, is geen richtsnoer meer. Het is allemaal (neo)liberalisme en bevorderen van vrij verkeer en marktwerking wat de klok slaat. En men laat zich in gijzeling houden door de sociale, financiële en andere eisen die de afgedwongen integratie stelt, ingegeven door de buitengewone grote angst voor het allochtonendom dat hoe dan ook op z'n wenken bediend en tegemoet gekomen wordt.

 

Lode van Boonen en Mart Giesen, 21 en 28 april 2006,  kleine wijzigingen aangebracht op 20 juni 2009



GEMISTE KANSEN

Wat er ondermeer niet stond in het regeerakkoord van Balkenende I, en ook niet zal staan in een nieuw akkoord van enig anderkleurig kabinet van de gevestigde politieke partijen, zoals het aantredende paarse kabinet Rutte II:

- inflatiebestrijding en koopkrachtherstel, bijvoorbeeld door lastenverlagingen en het afschaffen van automatische prijsindexeringen zoals de huurindexatie.
- herstel van de betaalbaarheid van het wonen in zowel de huursector als de koopsector door sterke algemene huur- en koopprijsverlagingen zodat niet slechts de maatschappelijke onder- en bovenlaag kunnen beschikken over passende betaalbare huisvesting maar ook de middengroepen.    
- herstel van de betaalbaarheid van nutsvoorzieningen door verlaging van de toegepaste tarieven van BTW en ecotax.
- herstel van publieke zeggenschap over monopolieachtige en netwerkvaste nutsvoorzieningen (deprivatisering en deliberalisering) .
- versterken van toezicht op het bedrijfsleven en aanpakken van oligopolies, ondermeer vanuit het ministerie van Economische Zaken.
- onderzoek en bestraffing (ook financieel) van misstanden en wangebruiken in het bedrijfsleven en bij de overheid. 
- opheffen van de immuniteit van de overheid zodat politici en bestuurders hoofdelijk aansprakelijk te stellen zijn.
- bestrijden van het aantasten van de klassieke grondrechten, met name van de vrijheden van meningsuiting, vereniging en vergadering.
- invoeren van vormen van directe democratie ondermeer via laagdrempelige volksinitiatieven en rechtstreekse verkiezingen voor hoge publieke funkties.
- ontnemen van het Nederlands staatsburgerschap aan al wie beschikt over een dubbele nationaliteit (dat zijn er wel bijna 850.000 !).
- bevorderen van doeltreffende repatriëring door gepaste maatregelen, waartoe de verspilde gelden aan subsidies voor integratie van jaarlijks 1,5 miljard euro zijn in te zetten.
- afschaffen van de kinderbijslag vanaf het vierde kind en van de inkomensafhankelijke kindregelingen, invoeren van degressie in de kinderbijslag, en afschaffen van verplichte schoolgelden en ouderbijdragen 
- afschaffen van de luxe-belasting op auto's (BPM) per direct.
- afschaffen van de hypotheekrenteaftrek voor woningen in het buitenland.
- afschaffen van de fiscale aftrek van de hypotheekrente  door voortaan de waarde van de eigen woning onder aftrek van de hypothecaire schulden te belasten met de vermogensrendementheffing in box 3.
- schrappen van de vermogensvrijstelling van de eigen woning (Wet Hillen).
- handhaven van het vooralsnog zeer lage eigenwoningforfait in box 1 als belasting voor het woongenot van de eigen woning.
- afbouwen en liefst afschaffen van de huursubsidiëring en opleggen van algemene huurverlagingen zodat woongelegenheid betaalbaar wordt.
- verlagen van de inkomstenbelasting op inkomen in box 1 en van het hoge BTW-tarief op arbeidsintensieve diensten onder meer in de bouw, mogelijk te maken door het afschaffen van de regelingen omtrent huursubsidie en hypotheekrenteaftrek.
- opheffen van de fiscale discriminatie tussen huurders en woningbezitters door de eigen woning onder te brengen in box 3 van de inkomstenbelasting, dus heffen van de vermogensrendementheffing en schrappen van de vermogensvrijstelling van de eigen woning.
 - belastingvrijstelling van een forse vermogenssom (mede bedoeld als oudedagsvoorziening) in box 3 voor huishoudens die geen eigen woning bezitten.
- aanpakken van het bouw- en woonkartel, en van verkwistingen en fraude in de bouw.
- belasten met terugwerkende kracht van de overwinsten in de gehele woningmarktsector ten bate van huurders en kopers van eigen woningen. 
- aanpakken van het uitbuiten van de woningnood, zowel wat betreft de hoge kosten als inzake de magere kwaliteit.
- invoeren van het lage BTW-tarief op onderhoud en verbouwingen aan de eigen woning 
- verlagen van de BTW op nieuwbouwwoningen van 19 % naar 5 % overeenkomstig het laagste BTW-tarief dat in de in EU is toegestaan voor nieuwbouw door commissaris Bolkestein.
- afschaffen of tenminste geleidelijk verlagen van de overdrachtsbelasting onder invoering van een gelijkelijke verdeling van de kosten tussen koper en verkoper bij de verkoop van woningen (k.k.)
- afschaffen van het in rekening brengen van bouwrente bij de kopers van woningen en bestrijden van de grondspeculatie door particulieren, projectontwikkelaars en gemeenten.


De redactie, 3 juli 2002, nadien tussentijds aangevuld en op 19 oktober 2012 voorzien van enige wijzigingen.