HEEMLAND 12 (kerst 1998)

 

PARTIJVERBOD

Een beetje crimineel kan zich laten bijstaan door top-advocaten die alom hogelijk gerespecteerd worden. Voor politieke organisaties die door de Staat aangeklaagd worden, geldt dit niet. Geen enkele advocaat van naam die er zijn vingers aan wil branden, zodat de Staat feitelijk oppermachtig is om haar onwelgevallige politieke groeperingen uit het maatschappelijk leven te verwijderen. In de grondwet vastgelegde vrijheden kunnen ze vergeten; ze zijn niet voor hen. Het koesteren en uitdragen van politieke gezindheden en overtuigingen worden slechts toegestaan voorzover ze stroken met die van het staatsgezag. Wezenlijk oppositionele stromingen worden buiten werking gesteld, zelfs als er geen enkel gevaar van te duchten is. Het verbod is het eerste middel waar een dictatuur naar grijpt om zich te consolideren, aldus het commentaar in de Volkskrant. Deze ‘eer’ is thans CP’86 te beurt gevallen. Het Openbaar Ministerie (OM) wilde met verbod en ontbinding van deze partij voorkomen, dat de "giftige ideeën in vruchtbare aarde zouden vallen door de asielproblemen en de economische tegenwind". Het partijtje was al op sterven na dood, heeft zich niet verdedigd als dat al zin had gehad, en is door de rechtbank conform het gevraagde veroordeeld zoals van de rechterlijke macht in dit land te verwachten is. Strafbaar waren volgens justitie de partijdoelstellingen, het beginselprogramma en de wijze van campagne-voeren; niets daadwerkelijk crimineels. Het is een puur politiek vonnis dat neerkomt op discriminatie wegens politieke gezindheid; het gedachtengoed moet immers uitgeroeid in de visie van het OM namens de Staat. Als het wettelijk zou mogen, deinst het gezag er niet voor terug om de vroegere aanhangers ook op te pakken en uit te schakelen. Zover is het nog net niet, maar in praktische zin erken de beroepsverboden al sinds jaren volop, alsmede de uitsluitingen van deelname aan het maatschappelijke verkeer, het publieke gesprek en de beslissingen. Nauwelijks iemand durft nog. De overheid zelf geeft het voorbeeld hoe om te gaan met politieke opponenten door het stelselmatig aanmoedigen van en vrijbaan geven aan politieke discriminatie tegen wat in de wandelgangen "rechts of extreemrechts" genoemd word, over het aanzetten tot haat en discriminatie gesproken! Het is een antidemocratisch vonnis in strijd met de grondwet, met artikel 1 en andere grondrechten. Voormalige raads- en statenleden, oud-bestuurders en medewerkers worden ermee als trap na op onbetamelijke wijze door het slijk gehaald alsof ze voor een oneerbare zaak hun nek hebben uitgestoken. Het tegendeel was eerder het geval; ze hadden veelal als eenlingen de euvele moed voor hun overtuiging te staan en ervoor op te komen, waar anderen met hun idealen over de veiligheid en de eigen waarde van onze inheemse Nederlandse samenleving wegkropen. misselijkmakend is dan ook het merendeel van de journalistieke en politieke reacties. Men hoeft geen partijaanhanger geweest te zijn om dit soort jurisprudentie slecht voor de democratische rechtsorde te vinden. Wat worden de volgende stappen van de Staat tegenover harden van verzet? Wordt de parlementaire weg volledig geblokkeerd voor dissidenten met andere opvattingen dan welke het gezag nog wel politiek correct vindt? Is de kneveling van de gedachten, de verstikkende censuur al niet voltooid? Hoever gaat de beknotting van de burgerlijke en politieke vrijheden? Het is een antidemocratisch vonnis waarvan de reikwijdte en uitstraling niet onderschat moeten worden.

Lode van Boonen

 

Terug naar Heemland 12, Ten geleide

Naar heemland 12, Nationale crisis (2)

Naar heemland 12, Om onze vrijheden